Nambar 9

1 Izip prae hoi tacawt o pacoeng, saning hnetto haih, khrah hmaloe koek naah, Sinai praezaek ah Angraeng mah Mosi khaeah,

در ماه اول سال دوم پس از بیرون آمدن قوم اسرائیل از سرزمین مصر وقتی که موسی و قوم اسرائیل در صحرای سینا بودند، خداوند به موسی گفت:

2 atue phak naah Israel kaminawk misong loihaih ni to uumsak ah.

«به بنی‌اسرائیل بگو که مراسم پِسَح را در موعدش به جا آورند.

3 Sakhaih atawk baktih, sakhaih daan baktih toengah, hae khrah hatlai palito, duembang phak naah loe, uumhaih poih to sah oh, tiah a naa.

در غروب روز چهاردهم همین ماه آن را به جا آورند. در اجرای این مراسم باید از تمام فرایض و قوانینی که من در این مورد داده‌ام پیروی کنند.»

4 To pongah Mosi mah Israel kaminawk khaeah, misong loihaih poih to sak o hanah a thuih pae.

پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت که مراسم عید پِسَح را به جا آورند.

5 To pongah khrah tangsuek, ni hatlai palito naah, Sinai praezaek ah misong loihaih poih to a sak o; Angraeng mah Mosi khaeah thuih ih lok baktih toengah, Israel kaminawk mah sak o.

آنان عصر روز چهاردهم ماه اول، در صحرای سینا مراسم را آغاز کردند. بنی‌اسرائیل مطابق هر آنچه خداوند به موسی فرمان داده بود، عمل کردند.

6 Toe kadueh kami pongah kaciim ai thoemto kaminawk loe, misong loihaih poih to sah o thai ai pongah, Mosi hoi Aaron khaeah angzoh o moe,

ولی عده‌ای از مردان در آن روز نتوانستند در مراسم پِسَح شرکت کنند، زیرا در اثر تماس با جنازه نجس شده بودند. ایشان نزد موسی و هارون آمده، مشکل خود را با آنان در میان گذاشتند

7 Mosi khaeah, Kadueh kami pongah kaicae loe ka ciim o ai boeh; tipongah atue phak naah kalah Israel kaminawk baktih toengah, Angraeng khaeah hmuen tathlanghaih nang sahsak ai loe? tiah a naa o.

و به موسی گفتند: «ما با دست زدن به بدن مرده نجس شده‌ایم. اما چرا ما نباید مثل سایر اسرائیلی‌ها در این عید به خداوند قربانی تقدیم کنیم؟»

8 Mosi mah nihcae khaeah, Nangcae kawng pongah Angraeng mah lok na paek ai karoek to, zing o raeh, tiah a naa.

موسی جواب داد: «صبر کنید تا در این باره از خداوند کسب تکلیف کنم.»

9 To naah Angraeng mah Mosi khaeah,

جواب خداوند از این قرار بود:

10 Israel kaminawk khaeah, Nangcae hoi na caanawk loe kadueh kami pongah ciimcai ai ah na oh o moe, kholong kangthla ah na caeh o cadoeh, misong loihaih poih to na sah o thai tih.

«اگر فردی از افراد بنی‌اسرائیل، چه در حال حاضر و چه در نسلهای بعد، به هنگام عید پِسَح به سبب تماس با جنازه نجس شود، یا اینکه در سفر بوده، نتواند در مراسم عید حضور یابد، باز می‌تواند عید پِسَح را برای خداوند به جا آورد،

11 Khrah hnetto haih, ni hatlai palito, duembang ah sah oh; nihcae mah tuucaa moi hoi aan kakhaa to taeh thuh ai ih takaw hoiah nawnto caak o han oh.

ولی بعد از یک ماه، یعنی غروب روز چهاردهم از ماه دوم؛ در آن هنگام می‌تواند برهٔ پِسَح را با نان فطیر و سبزیجات تلخ بخورد.

12 Moi to khawnbang khoek to amtlai o sak han om ai; ahuh to khaek ai ah, misong loihaih poih sakhaih atawk baktih toengah sak o han oh.

نباید چیزی از آن را تا صبح روز بعد باقی بگذارد و نباید استخوانی از آن را بشکند. او باید کلیه دستورهای مربوط به عید پِسَح را اجرا نماید.

13 Toe amhnonghaih om ai, kholong ah doeh caeh ai to mah, misong loihaih poih to sah ai kami loe, atue phak naah Angraeng khaeah hmuen tathlanghaih sah ai pongah, anih to angmah ih kaminawk salak hoiah takhoe ving han oh; anih loe zaehaih atho to hnu tih.

«ولی فردی که نجس نبوده و در سفر نیز نباشد و با وجود این از انجام مراسم عید پِسَح در موعد مقرر سر باز زند، باید به علّت خودداری از تقدیم قربانی به خداوند در وقت مقرر، از میان قوم اسرائیل رانده شود. او مسئول گناه خویش خواهد بود.

14 Nangcae khaeah kaom angvin mah Angraeng hanah misong loihaih ni to uum han koeh nahaeloe, sak zong ih misong loihaih baktih, poih sakhaih atawk baktih toengah a sak han oh; prae kami hoi angvin hanah poih sakhaih dan kangvan ah sah paeh, tiah a naa.

اگر بیگانه‌ای در میان شما ساکن است و می‌خواهد مراسم عید پِسَح را برای خداوند به جا آورد، باید از تمامی این فرایض و قوانین پیروی نماید. این قانون برای همه است.»

15 Kahni im sakhaih niah, hnukung ah kaom, kahni im to tamai mah khuk hmoek; duembang hoi akhawnbang khoek to kahni im ranui ah hmai baktiah amtueng.

در آن روزی که خیمهٔ عبادت بر پا شد، ابری ظاهر شده، خیمه را پوشانید و هنگام شب، آن ابر به شکل آتش درآمد و تا صبح به همان صورت باقی ماند.

16 To tiah oh poe; athun ah tamai mah khuk moe, aqum ah hmai baktiah amtueng.

این ابر همیشه خیمه را می‌پوشانید و در شب به شکل آتش در می‌آمد.

17 Tamai mah kahni im to caehtaak naah, Israel kaminawk kholong caeh o moe, tamai tabok naah, Israel kaminawk mah im to sak o.

وقتی که ابر حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل کوچ می‌کردند و هر وقت ابر می‌ایستاد، آنها نیز توقف می‌کردند و در آنجا اردو می‌زدند.

18 Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, Israel kaminawk kholong caeh o moe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah nihcae mah im to sak o; kahni im nuiah tamai oh nathung, nihcae loe angmacae ih kahni im ah anghak o.

به این ترتیب، ایشان به دستور خداوند کوچ نموده، در هر جایی که ایشان را راهنمایی می‌کرد، توقف می‌کردند و تا زمانی که ابر ساکن بود در همان مکان می‌ماندند.

19 Kahni im nuiah atue kasawk ah tamai oh naah, Israel kaminawk kholong caeh o ai, Angraeng mah paek ih lok to a zing o.

اگر ابر مدت زیادی می‌ایستاد، آنها هم از دستور خداوند اطاعت کرده، به همان اندازه توقف می‌کردند.

20 Kahni im nuiah atue setta thung tamai tabok naah loe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah anghak o; to pacoengah Angraeng mah paek ih lok baktih toengah kholong caeh o let.

ولی اگر ابر فقط چند روزی می‌ایستاد، آنگاه ایشان هم طبق دستور خداوند فقط چند روز می‌ماندند.

21 Duembang hoi akhawnbang khoek to tamai tabok moe, akhawnbang ah tamai van bangah angkhong tahang naah, Israel kaminawk kholong caeh o; khodai ah doeh, khoving ah doeh, tamai angkhong tahang kruek, kholong a caeh o.

گاهی ابر آتشین فقط شب می‌ایستاد و صبح روز بعد حرکت می‌کرد؛ ولی، چه شب و چه روز، وقتی که حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل نیز به دنبال آن راه می‌افتادند.

22 Kahni im nuiah ni hnetto maw, to tih ai boeh loe khrah to maw, to tih ai boeh loe saningto maw, tamai mah khuk nahaeloe, Israel kaminawk loe tamai oh nathung kholong caeh o mak ai, anghak o tih; toe tamai van ah angkhong tahang nahaeloe, nihcae mah kholong caeh amsak o tih.

اگر ابر دو روز، یک ماه، یا یک سال بالای خیمهٔ عبادت می‌ایستاد، بنی‌اسرائیل هم به همان اندازه توقف می‌کردند، ولی به مجردی که به حرکت در می‌آمد قوم هم کوچ می‌کردند،

23 Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, nihcae loe im ah anghak o moe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, nihcae loe kholong caeh amsak o; Angraeng mah Mosi ban ah paek ih lok baktih toengah, Angraeng ih lok to tahngaih o.

به این ترتیب بود که بنی‌اسرائیل به فرمان خداوند کوچ می‌کردند و اردو می‌زدند. آنها هر آنچه را که خداوند به موسی امر می‌کرد، بجا می‌آوردند.