Oihaih Laa 5
1 Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
