Oihaih Laa 5
1 Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.
Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.
2 Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.
Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.
3 Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.
Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.
4 Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.
Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.
5 Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.
Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.
6 Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.
I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.
7 Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.
Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.
8 Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.
Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.
9 Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.
E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.
10 Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.
Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.
11 Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.
Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.
12 Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.
Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.
13 Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.
Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.
14 To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.
Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.
15 Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.
Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.
16 Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!
Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!
17 To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.
Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:
18 Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.
për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.
19 Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.
Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.
20 Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?
Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?
21 Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.
Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.
22 Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.
Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?
