Oihaih Laa 3
1 Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
