Oihaih Laa 3
1 Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
