Oihaih Laa 2

1 Angraeng mah palungphuihaih hoiah Zion canu to ayaw hmoek boeh; Israel kranghoihaih loe van hoi long ah vah tathuk boeh; palung a phuihaih niah a khok koenghaih doeh panoek ai boeh.

Kor hev Herren i sin vreide sveipt Sions dotter i myrkeskodda! Han kasta frå himmelen ned til jordi Israels herlegdom, og han kom ikkje i hug sin fotskammel på sin vreide-dag.

2 Jakob ohhaih ahmuennawk boih loe, Angraeng mah tahmenhaih tawn ai ah paaeh boih boeh; palungphuihaih hoiah Judah canu abuephaih to long ah vah pae phaeng boeh; prae hoi ukkung angraengnawk to panuet thok ah a sak boeh.

Utan nåde lagde Herren i øyde alle Jakobs bustader. I sin vreide reiv han ned for dotteri Juda hennar sterke borger og kasta deim til jordi. Han vanhelga riket og hovdingarne.

3 Palungphuihaih nung parai pongah Israel ih takii to takroek pae boih boeh; misa hma ah a thacakhaih bantang ban to azuh pae ving boeh; a taeng boih ka kangh hmai palai baktiah, Jakob imthung to kangh boih boeh.

I sin brennande vreide hogg han av alle Israels horn; han drog si høgre hand attende, endå fienden var der. Han brende Jakob lik ein eldsloge som øyder rundt ikring.

4 Misa baktiah angdoet moe, bantang ban hoiah kalii to anueng; palung koi kaom kaminawk to a hum boih; Zion canu ih kahni im nuiah palungphuihaih to hmai baktiah a kraih thuih.

Han spente sin boge som ein fiend’, med si høgre hand stod han fram som ein motstandar og drap alt våre augo hadde hugnad i. I tjeldet åt Sions dotter auste han ut sin vreide som ein eld.

5 Angraeng loe misa baktiah oh moe, Israel to paaeh boih boeh; siangpahrang ohhaih ahmuennawk doeh paaeh boih boeh; anih ih sipaenawk doeh a phraek pae boih moe, Judah canu palungsethaih hoi qahhaih to thap pae aep boeh.

Herren er vorten som ein fiend’, han hev lagt Israel i øyde, lagt alle hennar slott i øyde, gjort tjon på hennar borgar; so hev han dunga i hop på dotteri Juda sorg og sut.

6 Kahni im to takha thung ih buk baktiah a phraek pae moe, anih amkhuenghaih ahmuennawk doeh phraek pae boih; Zion ah sak ih poihnawk hoi Sabbathnawk to Angraeng mah pahnetsak boeh; palungphui parai pongah, siangpahrang hoi qaima doeh patoek pae boeh.

Og han hev brote ned som av ein hage sin gard, øydelagt sin samlingsstad. Herren hev late både høgtid og kviledag verta avgløymde i Sion, og støytt ifrå seg konge og prest i sin harmfulle vreide.

7 Angraeng mah anih ih hmaicam to vah pae moe, anih ih hmuenciim doeh panuet pae boeh; siangpahrang im tapangnawk to misa ban thungah paek pae ving boeh; poihsakhaih niah kaom atuen baktiah, Angraeng imthung ah hang o buk boeh.

Herren forsmådde sitt altar, stygdest ved sin heilagdom. Murarne kring hennar slott gav han i fiendevald. Dei let si røysti ljoma i Herrens hus som på ein høgtidsdag.

8 Zion canu ih sipae to phraek pae hanah Angraeng mah khokhan boeh; anih mah tahhaih qui to payuengh moe, phraek han thuih boeh, anih loe ban azuk ving mak ai; abuephaih ahmuen hoi sipaenawk loe palungboeng o moe, nawnto qah o.

Herren etla øydeleggja muren for Sions dotter. Han strekte ut si mælesnor og heldt ikkje handi si att frå herjing. Og han let voll og mur syrgja; ormegta ligg dei der i lag.

9 Anih ih khongkhanawk loe long ah krak rup boeh; thok takraenghaih thingnawk doeh adaem moe, a khaeh boih boeh; angmah ih siangpahrang hoi angraeng capanawk loe Gentel kaminawk salakah oh o; ukhaih daan to om ai boeh; nihcae ih tahmaanawk doeh Angraeng khae hoi hnuksak ih hmuen to tawn o ai boeh.

Dei er sokne i jord, hennar portar, han hev brote og krasa hennar stengslor; hennar kongar og hovdingar er hjå heidningfolki, det bid ikkje meir nokor lov. Hennar profetar hev ikkje heller fenge nokor syn frå Herren.

10 Zion canu kacoehnawk loe long ah anghnut o moe, angam o sut boeh; angmacae lu nuiah maiphu to ang phuih o moe, buri kazii to angzaeng o; Jerusalem ih tangla cuemnawk doeh long ah akuep hoiah oh o.

Dei sit på jordi tegjande, styresmennerne åt Sions dotter; dust hev dei drust uppi kruna, gyrdt seg med sekk. Dei luter mot jord sine hovud Jerusalems-møyarne.

11 Kai kaminawk ih canu to duek pongah mikkhraetui long moe, mik amtueng ai boeh; poek angpho sut boeh moe, kai ih pathin doeh long ah ka kraih awk boeh; nawkdinawk hoi tahnu nae nawktanawk doeh thazok o moe, vangpui loklamnawk ah angsong o sut boeh.

Mine augo talmast av tåror, det syd inni bringa og barm, og livri hev runne til jordi - for tjonet på mitt folks dotter; for born, jamvel sogborn vanmegtast på gatorne i byen.

12 Nihcae mah amnonawk khaeah, Naa ah maw takaw hoi misurtui to oh? tiah naa o; ahmaa kacaa baktiah thazok o moe, vangpui loklamnawk ah angsong o sut naah, amno saoek nuiah nawkta hinghaih qui to apet.

Dei ropa til møderne sine: «Kvar er korn og vin?» vanmegtast som gjenomstungne på gatorne i byen då dei andast ved modersbarm.

13 Aw Jerusalem canu, timaw kang hnuksak han? Tih hoiah maw kang patah han? Nang pathloephaih tih hoiah maw kang patah han? Aw tangla cuem Zion canu, nam rohaih loe tuipui baktiah kawk; mi mah maw na hoisak thai tih?

Kva skal eg vitna for deg, kva skal eg likna deg attåt, du Jerusalems dotter? kva likning skal eg finna fram åt deg til å trøysta deg med, du møy, Sions dotter? For stor som eit hav er din skade, kven kann lækja deg?

14 Nang ih tahmaanawk loe tidoeh avang o ai, amthuhaih ih hmuen ni ang hnuk pae o; misong ohhaih na loih o hanah, na sak pazae o ih hmuen to nihcae mah hnu o ai; amsoem ai hnuksakhaih hoi loklam amkhraenghaih ni ang hnuk pae o.

Dine profetar såg deg syner med fåfengd og dårskap; dei hev ikkje synt deg di misgjerning, so dine fangar kunde koma attende, men dei såg deg syner, fulle med fåfengd og forføringar.

15 Na taengah caeh kaminawk boih mah nang han ban ang tabaeng o thuih; Jerusalem canu to pahnuih o thuih moe, lu ang haek o thuih; hae maw krang hoih koek long pum anghoehaih vangpui? tiah a thuih o.

Dei slær henderne i hop yver deg, alle som gjeng vegen framum. Dei blistrar og rister på hovudet yver Jerusalems dotter: «Er dette byen som dei kalla «den storfagre», «ei frygd for all jordi»?»

16 Na misanawk boih mah nang han pakha ang angh o thuih; ang pahnuih o thuih moe, haa ang kaek o thuih; anih loe ka paaeh o boih boeh; hae ni ka zing o roe; ka khet o moe, ka hnuk o boeh, tiah a thuih o.

Dei spilar upp i mot deg sitt gap alle dine fiendar, blistrar og bit i hop tenner; dei segjer: «Me hev gløypt henne. Ja, dette er den dagen me stunda på; me fekk då liva og sjå den dagen.»

17 Angraeng loe sak han thuih ih lok baktih toengah sak moe, canghnii ah a thuih ih lok to koepsak boeh; tahmenhaih tawn ai ah paro boeh; na nuiah misa to anghoesak moe, na misanawk to takii tacawtsak tahang boeh.

Herren hev gjort det han hadde tenkt, hev fullført sitt ord, den rådgjerdi han tok alt i forne dagar; han hev rive ned utan nåde, og han let fienden frygda seg yver deg, let dine uvener bera hornet høgt.

18 Nihcae loe Angraeng khaeah palung thung hoi hang o; Aw Zion canu ih tapang, aqum athun tava baktiah na mikkhraetui to long nasoe; anghak hmah, na mik doeh anghaksak hmah.

Hjarto deira ropar til Herren. Du mur kring Sions dotter, du strigråte dag og natt! Unn deg ikkje kvild! Gjev ikkje din augnestein ro!

19 Qum ah angthawk ah loe hang ah; Angraeng hma ah na palungthin tui baktiah krai ah; lamkrung kruekah thazok na caanawk to hing o thai hanah, angmah khaeah na ban to payangh ah.

Statt upp, ropa høgt um natti, når nattevaktene tek til! Renn ut som vatn ditt hjarta framfor Herrens åsyn! Lyft upp til honom dine hender til livsens frelsa for dine born, som vanmegtast av svolt på kvart gatemot!

20 Aw Angraeng, khenah, mi khaeah maw hae tiah na sak, tito poek ah. Nongpata mah a caanawk to caa tih maw? Qaima hoi tahmaa doeh Angraeng hmuenciim ah hum o tih maw?

Sjå, Herre, og skoda etter! Kven annan for du åt soleis? Skal kvende sitt avkjøme eta, småborn, som på armar dei ber? Skal ein slå i Herrens heilagdom prest og profet i hel?

21 Nawkta hoi mitongnawk loe loklam ah angsong o sut boeh; kacuem kaimah ih tangla hoi thendoengnawk doeh sumsen hoiah amtimh o boeh; palung na phuihaih niah nihcae to na hum; tahmenhaih tawn ai ah na hum.

På jordi i gatorne ligg ung og gamall. Mine møyar og gutar er falne for sverd. Du slo i hel på din vreide-dag, du slagta utan nåde.

22 Poihsakhaih niah kaminawk kawk baktih toengah, zit kaom kaminawk mah kai to ang ven o khoep boeh; Angraeng palungphuihaih niah mi doeh loih mak ai, mi doeh anghmat mak ai; ka pacah ih kaminawk doeh ka misa mah paro boih boeh.

Du kalla som på ein høgtidsdag rædslor mot meg alle stader ifrå; og på Herrens vreide-dag fanst det ingen som vart berga og slapp undan. Deim eg hev bore på armar og ale upp, hev min fiende tynt.