Joshua 17
1 Manasseh loe Josep ih calu ah oh; Makir doeh Manasseh ih calu ah oh pongah, Manasseh acaeng hanah taham khethaih phoisa to vah moe, qawktoep ih prae loe hae tiah oh; Makir loe misahoih misatuh kami ah oh moe, Gilead hoi Bashan prae to toep; Makir loe Gilead kaminawk ih ampa ah oh.
So fekk Manasse-ætti sin lut; for Manasse var eldste son åt Josef. Makir, eldste son åt Manasse og far åt Gilead, var ein gjæv stridsmann; difor fekk han Gilead og Basanlandet.
2 Joseph capa Manasseh ih caa nongpa ah kaom, Abiezer, Helek, Asriel, Shekem, Hepher hoi Shemida acaengnawk loe, taham khethaih phoisa vah o ih baktih toengah prae to a toep o.
Dei andre Manasse-sønerne fekk og land, kvar ættgrein for seg: borni åt Abiezer og sønerne åt Helek og borni åt Asriel og sønerne åt Sekem og sønerne åt Hefer og sønerne åt Semida; det var borni åt Manasse, son åt Josef, og ættgreinerne deira på mannssida.
3 Manasseh capa Makir, Makir capa Gilead, Gilead capa Hepher, Hepher capa Zelophehad loe ca nongpa tawn ai, canu khue ni a tawnh; anih ih canu hminnawk loe Mahlah, Noah, Hoglah, Milkah hoi Tirzah.
Men Selofhad, son åt Hefer, som var son åt Gilead og soneson åt Makir, son åt Manasse, hadde ingi søner, berre døtter; og døtterne heitte Mahla og Noa og Hogla og Milka og Tirsa.
4 Nihcae loe qaima Eleazar, Nun capa Joshua hoi zaehoikungnawk khaeah caeh o moe, Kam nawkamyanawk salakah qawktoep hanah Angraeng mah Mosi khaeah lokpaek boeh, tiah a naa o. To pongah Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, Joshua mah ampanawk ih nawkamyanawk salakah nihcae hanah qawk to paek.
Dei gjekk fram for Eleazar, øvstepresten, og Josva Nunsson og hovdingarne, og tala so: «Herren sagde til Moses at han skulde gjeva oss odelsjord tilliks med frendarne våre.» So fekk dei odelsjord tilliks med farbrørne sine, soleis som Herren hadde sagt.
5 Manasseh loe Jordan vapui ni angyae bangah kaom, Gilead hoi Bashan pacoengah, kalah ahmuen hato doeh anih taham ah paek o bae vop;
Det var ti partar som fall på Manasse, umfram Gilead- og Basanlandet austanfor Jordan;
6 Manasseh ih canunawk doeh capanawk hoi nawnto qawk to toep o pongah, kalah Manasseh ih capanawk mah Gilead prae to toep o.
for døtterne åt Manasse fekk odel tilliks med sønerne hans. Men Gileadlandet hadde dei andre Manasse-ætterne fenge.
7 Manasseh ih prae loe Asher prae thung hoiah caeh moe, Shekem vangpui hmaa ah kaom, Mikmethath karoek to kawk; to ahmuen hoi bantang bangah caeh tathuk moe, En-Tappuah kaminawk ohhaih ahmuen khoek to athum.
Fylkesdeilet åt Manasse gjekk frå Aser til Mikmetat, som ligg midt for Sikem; so tok bytestrengen til høgre til En-Tappuahgrenderne.
8 Manasseh mah Tappuah prae to toep; toe Manasseh ramri ah kaom, Tappuah vangpui loe Ephraim kaminawk mah toep o.
Manasse fekk Tappuahbygdi; men Efraims-sønerne fekk byen; han låg tett innåt Manasseskiftet.
9 Ramri loe Kanah vapui aloih bangah caeh tathuk poe, Manasseh ih vangpuinawk salakah Ephraim ih thoemto vangpuinawk athum toeng; toe Manasseh ih ramri loe, vapui ranui bang khoek to caeh tahang moe, tuipui ah boeng.
So gjekk fylkesdeilet ned til Kanabekken, på sudsida av bekken; men byarne der høyrde Efraim til, endå dei låg millom Manassebyarne. Sidan gjekk fylkesdeilet åt Manasse på nordsida av bekken, til det enda utmed havet;
10 Aloih bangah Ephraim ih prae to oh moe, aluek bangah loe Manasseh ih prae to oh; tuipui loe Manasseh prae ramri ah oh; aluek bangah loe Asher hoi angbet, ni angyae bangah loe Issakar hoi angbet.
Efraim fekk det som var sunnanfor, og Manasse det som var nordanfor. So var havet grensa, og sidan skifte dei med Aser i nord og med Issakar i aust.
11 To prae thung hoi Manasseh mah toep ih prae thumtonawk loe, Beth-Shean vangpui hoi a taeng ih vangpuinawk, Ibleam vangpui hoi a taeng ih vangpuinawk, Dor vangpui hoi a taengah kaom vangpuinawk hoi kaminawk, En-Dor vangpui hoi a taengah kaom kaminawk, Taanak vangpui hoi a taengah kaom kaminawk, Megiddo vangpui hoi a taengah kaom kaminawk boih athum o.
I Issakarsfylket og i Asersfylket fekk Manasse Bet-Sean med bygderne ikring, og Jibleam med bygderne ikring, og Dor med grender og bygder, og En-Dor med grender og bygder, og Ta’anak med grender og bygder, og Megiddo med grender og bygder, alt som låg under dei tri høgderne.
12 Toe Manasseh kaminawk loe to vangpuinawk thungah kaom kaminawk to haek o thai ai; to pongah Kanaan kaminawk loe to vangpuinawk thungah oh o poe.
Men Manasse-sønerne vann ikkje taka desse byarne, og kananitarne fekk tak til å halda seg der i landet.
13 Toe Israel kaminawk thacak o aep aep naah loe, Kanaan kaminawk to haek boih ai, tamut to paek o sak.
Då Israels-sønerne vart sterkare, nøydde dei kananitarne til å træla for seg, men dreiv deim ut gjorde dei ikkje.
14 Joseph ih acaengnawk mah Joshua khaeah, Kaicae loe Angraeng mah tahamhoihaih paek pongah, paroeai kami ka pop o, toe tipongah kaicae han taham khethaih phoisa maeto khue nang vahsak moe, ahmuen maeto khue qawk ah nang paek loe? tiah a naa o.
Josefs-sønerne kom til Josva og sagde: «Kvi hev du gjeve oss berre ein lut til odel og eiga? Me er då eit mannsterkt folk, etter di Herren til dessa hev velsigna oss.»
15 To naah Joshua mah nihcae khaeah, Na pop o parai moe, Ephraim ahmuen maeto nangcae han khawt ai boeh nahaeloe, taw ah caeh o tahangh loe, Periz hoi kalen parai kaminawk ih prae to, nangmacae han lawk ah vaat oh, tiah a naa.
«Er de so fjølmente, » sagde Josva, «so gakk upp i skogen, og ryd dykk jord der i Perizit- og Refaitlandet, sidan Efraimsheidi er for trong for dykk.»
16 Joseph ih caanawk mah, Mae nui loe kaicae han khawt ai boeh; azawn ah kaom Kanaan kaminawk, Beth-Shan hoi Jezreel azawn ah kaom kaminawk boih loe, sum hoi sak ih hrang lakok to tawnh o boih, tiah a naa o.
«Heidi rekk ikkje til for oss, » svara Josef-sønerne, «og alle kananitarne som bur i dalbygderne, hev jarnvogner, både dei i Bet-Sean og grenderne der ikring, og dei på Jizre’elsletta.»
17 Joshua mah Joseph imthung takoh, Ephraim imthung takoh hoi Manasseh imthung takoh khaeah, Nangcae loe paroeai na pop o moe, tha doeh na cak o; to pongah taham khethaih phoisa maeto khue na va o mak ai;
Då sagde Josva til Josefs-ætti, Efraim og Manasse: «Mykje folk hev du, og sterk er du! Du skal få meir enn ein lut.
18 mae loe nangcae taham ah ni om tih; taw ah oh pongah, lawk ah vaat oh loe, na vah o thai thung nangcae taham ah om tih; Kanaan kaminawk loe thacak o moe, sum hoi sak ih hrang lakok tawn o cadoeh, na haek o boih thai tih, tiah a naa.
Men det er ei fjellbygd du fær; det er skog der, og den lyt du hogga, og landet skal vera ditt til ytste endarne; for kananitarne skal du driva ut, endå dei hev jarnvogner, og endå dei er sterke.»
