< Johan 5 >

1 To pacoengah Judahnawk ih poih to oh; to naah Jesu loe Jerusalem ah caeh tahang.
Darnach war ein Fest der Juden, und Jesus zog hinauf nach Jerusalem.
2 Jerusalem vangpui ih tuu khongkha taengah, Hebru lok hoi Bethesda, tiah kawk ih tuili maeto oh, toah imphu kaom anghakhaih ahmuen pangato oh.
Es ist aber zu Jerusalem beim Schaftor ein Teich, der auf hebräisch Bethesda heißt und der fünf Säulenhallen hat.
3 To ahmuen ah mikmaeng, khokkhaem, kangoi hoi nganna kaminawk angsong o mangh moe, kangphui tui to a zing o.
In diesen lag eine große Menge von Kranken, Blinden, Lahmen, Abgezehrten, welche auf die Bewegung des Wassers warteten.
4 Atue atue naah van kami to angzoh tathuk moe, tui to angphuisak: mi kawbaktih doeh tui angphui naah lungpung hmaloe loe a tawnh ih kawbaktih nathaih doeh hoih.
Denn ein Engel stieg zu gewissen Zeiten in den Teich hinab und bewegte das Wasser. Wer nun nach der Bewegung des Wassers zuerst hineinstieg, der wurde gesund, mit welcherlei Krankheit er auch behaftet war.
5 To naah saning quithumto pacoeng, tazetto kangoi kami maeto tui taengah oh.
Es war aber ein Mensch daselbst, der achtunddreißig Jahre in seiner Krankheit zugebracht hatte.
6 Jesu mah to kami loe saning paroeai kasawk ah to ahmuen ah angsong boeh, tito panoek naah, anih mah to kami khaeah, Ngantui han na koeh maw? tiah a naa.
Als Jesus diesen daliegen sah und erfuhr, daß es schon so lange Zeit mit ihm währte, spricht er zu ihm: Willst du gesund werden?
7 Nganna kami mah anih khaeah, Angraeng, tui angphui naah kai tui thungah va kami om ai: kang thawk moe, ka caeh li naah, kalah kaminawk ka hma ah lungpung o ving boeh, tiah a naa.
Der Kranke antwortete ihm: Herr, ich habe keinen Menschen, der mich, wenn das Wasser bewegt wird, in den Teich befördert; während ich aber selbst komme, steigt ein anderer vor mir hinab.
8 Jesu mah anih khaeah, Angthawk ah, nangmah ih nambaih to la ah loe, caeh laih, tiah a naa.
Jesus spricht zu ihm: Steh auf, nimm dein Bett und wandle!
9 Akra ai ah to kami to ngantui roep, angmah ih kahni to lak moe, a caeh: to na ni loe Sabbath ah oh.
Und alsbald wurde der Mensch gesund, hob sein Bett auf und wandelte. Es war aber Sabbat an jenem Tage.
10 To naah Judahnawk mah ngantui kami khaeah, Vaihni loe Sabbath niah oh: kahni lak han daan na ai ni, tiah a naa o.
Nun sprachen die Juden zu dem Geheilten: Es ist Sabbat; es ist dir nicht erlaubt, das Bett zu tragen!
11 Toe anih mah nihcae khaeah, Kai ngantuisak kami mah, kai khaeah, nangmah ih kahni to la ah loe, caeh laih, tiah ang naa, tiah pathim pae.
Er antwortete ihnen: Der mich gesund machte, sprach zu mir: Nimm dein Bett und wandle!
12 To naah nihcae mah anih khaeah, Nangmah ih kahni to la ah loe, caeh laih, tiah thui kami loe mi aa? tiah dueng o.
Da fragten sie ihn: Wer ist der Mensch, der zu dir gesagt hat: Nimm es und wandle?
13 Jesu loe toah kangpop paroeai kaminawk salakah caeh ving boeh pongah, ngantui kami mah anih loe mi kawbaktih maw, tito panoek ai boeh.
Aber der Geheilte wußte nicht, wer es war, denn Jesus war entwichen, weil so viel Volk an dem Orte war.
14 To pacoengah Jesu mah anih to tempul thungah hnuk, anih khaeah, Khenah, ngan na tui boeh: zaehaih sah let hmah lai ah, to tih ai nahaeloe kanung aep hmuen na nuiah pha tih, tiah a naa.
Darnach findet ihn Jesus im Tempel und spricht zu ihm: Siehe zu, du bist gesund geworden; sündige hinfort nicht mehr, damit dir nicht etwas Ärgeres widerfahre.
15 To kami loe caeh moe, anih ngantuisak kami loe Jesu ni, tiah Judahnawk khaeah thuih pae.
Da ging der Mensch hin und verkündete den Juden, es sei Jesus, der ihn gesund gemacht habe.
16 Jesu mah Sabbath niah to baktih hmuennawk sak pongah, Judahnawk mah Jesu to pacaekthlaek moe, hum hanah pacaeng o.
Und deshalb verfolgten die Juden Jesus und suchten ihn zu töten, weil er solches am Sabbat getan hatte.
17 Toe Jesu mah nihcae khaeah, Kam Pa loe vaihi khoek to toksak vop, to pongah kai doeh tok ka sak toeng, tiah a naa.
Jesus aber antwortete ihnen: Mein Vater wirkt bis jetzt, und ich wirke auch.
18 Anih loe Sabbath ni to zaa ai khue na ai ah, Sithaw loe Kam Pa ni, tiah thui moe, angmah hoi angmah to Sithaw hoi kangvan ah suek pongah, Judahnawk mah anih to hum hanah pacaeng o aep.
Darum suchten die Juden noch mehr, ihn zu töten, weil er nicht nur den Sabbat brach, sondern auch Gott seinen eigenen Vater nannte, womit er sich selbst Gott gleichstellte.
19 Jesu mah nihcae khaeah hae tiah lok pathim pae, Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, Ampa mah sak ih hmuen hnu ai ah, Capa loe angmah koeh ah tidoeh sah thai ai: ampa mah sak ih hmuennawk baktih toengah ni, Capa mah doeh sak toeng.
Da antwortete Jesus und sprach zu ihnen: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, der Sohn kann nichts von sich selbst tun, sondern nur, was er den Vater tun sieht; denn was dieser tut, das tut gleicherweise auch der Sohn.
20 Ampa mah Capa to palung pongah, a sak ih hmuennawk boih to anih hanah patuek: na dawnrai o hanah, hae hmuennawk pongah kalen kue anih han patuek vop tih.
Denn der Vater liebt den Sohn und zeigt ihm alles, was er selbst tut; und er wird ihm noch größere Werke zeigen als diese, so daß ihr euch verwundern werdet.
21 Ampa mah kadueh kaminawk to pathawk moe, nihcae han hinghaih paek baktih toengah, Capa mah doeh angmah koeh ih kaminawk khaeah hinghaih to paek.
Denn wie der Vater die Toten auferweckt und lebendig macht, so macht auch der Sohn lebendig, welche er will.
22 Ampa loe mi doeh lokcaek ai, lokcaekhaih to Capa khaeah paek boih boeh:
Denn der Vater richtet auch niemand, sondern alles Gericht hat er dem Sohn übergeben,
23 Ampa to saiqat o baktih toengah, Capa to kami boih mah saiqat o thai hanah to tiah paek. A Capa saiqat ai kami loe, anih patoehkung ampa doeh saiqat ai.
damit alle den Sohn ehren, wie sie den Vater ehren. Wer den Sohn nicht ehrt, der ehrt den Vater nicht, der ihn gesandt hat.
24 Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, Ka lok hae tahngai moe, kai patoehkung Anih to tang kami loe, dungzan hinghaih to tawnh boeh pongah, lokcaekhaih tong mak ai; duekhaih thung hoiah a poeng boeh moe, hinghaih thungah akun boeh. (aiōnios g166)
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, wer mein Wort hört und dem glaubt, der mich gesandt hat, der hat ewiges Leben und kommt nicht ins Gericht, sondern er ist vom Tode zum Leben hindurchgedrungen. (aiōnios g166)
25 Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, Kadueh kaminawk mah Sithaw Capa ih lok to thai o tih: lok thaih kaminawk loe hing o tih, to baktih atue to angzo tih, vaihi doeh angzoh boeh.
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, die Stunde kommt und ist schon da, wo die Toten die Stimme des Sohnes Gottes hören werden, und die sie hören, werden leben.
26 Ampa loe angmah ah hinghaih to tawnh boeh, to baktih toengah Capa mah doeh angmah ah hinghaih tawnh hanah ampa mah paek boeh.
Denn wie der Vater das Leben in sich selbst hat, also hat er auch dem Sohne verliehen, das Leben in sich selbst zu haben.
27 Anih loe Kami Capa ah oh pongah, lokcaek thaihaih doeh anih hanah paek boeh.
Und er hat ihm Macht gegeben, Gericht zu halten, weil er des Menschen Sohn ist.
28 Hae pongah dawnrai o sak hmah: taprong thung kaom kaminawk boih mah anih ih lok thaihaih atue to pha tih,
Verwundert euch nicht darüber! Denn es kommt die Stunde, in welcher alle, die in den Gräbern sind, seine Stimme hören werden;
29 kahoih hmuen sah kaminawk loe, hinghaih to toep hanah, angthawk o let ueloe, kasae hmuen sah kaminawk doeh, lokcaekhaih hnuk hanah, angthawk o let tih.
und es werden hervorgehen, die das Gute getan haben, zur Auferstehung des Lebens; die aber das Böse getan haben, zur Auferstehung des Gerichts.
30 Kai loe kaimah koeh ah tidoeh sah thai ai: ka thaih ih baktih toengah lok ka caek: kaimah koehhaih to ka pakrong ai, kai patoehkung Pa koehhaih to ni ka pakrong, to pongah ka lokcaekhaih loe amsoem.
Ich kann nichts von mir selbst tun. Wie ich höre, so richte ich, und mein Gericht ist gerecht; denn ich suche nicht meinen Willen, sondern den Willen dessen, der mich gesandt hat.
31 Kaimah hoi kaimah hnukung ah ka oh nahaeloe, hnukung ah ka ohhaih to amsoem mak ai.
Wenn ich von mir selbst zeuge, so ist mein Zeugnis nicht wahr.
32 Toe kai hnukung kalah maeto oh; anih mah kai hnukung ah ohhaih lok loe amsoem, tiah ka panoek.
Ein anderer ist es, der von mir zeugt; und ich weiß, daß das Zeugnis wahr ist, welches er von mir zeugt.
33 Anih loe loktang hnukung ah oh pongah, Johan khaeah kami na patoeh o.
Ihr habt zu Johannes gesandt, und er hat der Wahrheit Zeugnis gegeben.
34 Toe kami mah thuih ih hnukung ah ohhaih to ka tapom ai: toe pahlonghaih na hnuk o thai han ih ni hae loknawk hae ka thuih.
Ich aber nehme das Zeugnis nicht von einem Menschen, sondern ich sage solches, damit ihr gerettet werdet.
35 Johan loe kangqong, aanghaih paekkung hmai-im ah oh: nangcae loe anih aanghaih thungah nawnetta thung khue anghoe han ih ni na koeh o.
Jener war die brennende und scheinende Leuchte, ihr aber wolltet euch nur eine Stunde an ihrem Scheine ergötzen.
36 Toe kai loe Johan pong kalen kue hnukung to ka tawnh: kai loe toksak pacoeng hanah Pa mah ang paek ih toknawk to ni ka sak, to toknawk loe Pa mah ang patoeh, tiah hnukung ah oh o.
Ich aber habe ein Zeugnis, welches größer ist als das des Johannes; denn die Werke, die mir der Vater gegeben hat, daß ich sie vollbringe, eben die Werke, die ich tue, zeugen von mir, daß der Vater mich gesandt hat.
37 Kai patoehkung, Pa loe kai hnukung ah oh. Nangcae mah loe anih ih lok to na thaih o vai ai, anih ih krang doeh na hnu o vai ai.
Und der Vater, der mich gesandt hat, hat selbst von mir gezeugt. Ihr habt nie weder seine Stimme gehört noch seine Gestalt gesehen;
38 Nangcae thungah anih ih lok om ai pongah, anih mah patoeh ih kami to na tang o ai.
und sein Wort habt ihr nicht bleibend in euch, weil ihr dem nicht glaubet, den er gesandt hat.
39 Nangcae dungzan hinghaih loe Cabu thungah oh, tiah na poek o pongah, Cabunawk to na khet o; to Cabunawk loe kai kawng thuikung ah ni oh o. (aiōnios g166)
Ihr erforschet die Schriften, weil ihr meinet, darin das ewige Leben zu haben; und sie sind es, die von mir zeugen. (aiōnios g166)
40 Toe hinghaih na hnuk o hanah, kai khaeah angzoh han na koeh o ai.
Und doch wollt ihr nicht zu mir kommen, um das Leben zu empfangen.
41 Kai loe kaminawk pakoehhaih to tiah doeh ka poek ai.
Ich nehme nicht Ehre von Menschen,
42 Toe nangcae thungah Sithaw amlunghaih om ai, tito ka panoek.
aber bei euch habe ich erkannt, daß ihr die Liebe Gottes nicht in euch habt.
43 Kai loe kam Pa ih ahmin hoiah ni kang zoh, toe kai to nang talawk o ai: angmah ih ahmin hoiah kalah kami to angzo nahaeloe, anih to na talawk o tih.
Ich bin im Namen meines Vaters gekommen, und ihr nehmet mich nicht an. Wenn ein anderer in seinem eigenen Namen kommt, den werdet ihr annehmen.
44 Sithaw khae khue hoiah angzo pakoehhaih to pakrong ai ah, kami maeto hoi maeto pakoehhaih to na koeh o pongah, kawbangmaw na tang o thai tih?
Wie könnt ihr glauben, die ihr Ehre voneinander nehmet und die Ehre vom alleinigen Gott nicht suchet?
45 Kai mah Pa hmaa ah nangcae zaehaih net tih, tiah poek o hmah: nangcae zaehaih net kami loe na oep o ih, Mosi ni.
Denket nicht, daß ich euch bei dem Vater anklagen werde. Es ist einer, der euch anklagt: Mose, auf welchen ihr eure Hoffnung gesetzt habt.
46 Mosi na tang o nahaeloe, kai doeh nang tang o tih: anih loe kai kawng ni tarik.
Denn wenn ihr Mose glaubtet, so würdet ihr auch mir glauben; denn von mir hat er geschrieben.
47 Toe anih mah tarik ih loknawk to na tang o ai nahaeloe, kawbangmaw ka thuih ih loknawk to na tang o thai tih? tiah a naa.
Wenn ihr aber seinen Schriften nicht glaubet, wie werdet ihr meinen Worten glauben?

< Johan 5 >