Joel 1
1 Pethuel capa Joel khaeah, Angraeng ih lok to angzoh.
Słowo PANA, które doszło do Joela, syna Petuela.
2 Nangcae mitongnawk hae hae thaih oh, prae thung kaom kaminawk boih, tahngai oh. Nangmacae dung ah maw, to tih ai boeh loe nam panawk dung ah hae baktih hmuen hae oh vaih boeh maw?
Słuchajcie tego, starcy, nakłońcie ucha wszyscy mieszkańcy tej ziemi. Czy zdarzyło się coś podobnego za waszych dni albo za dni waszych ojców?
3 Hae hmuen hae na caanawk khaeah thui pae oh, na caanawk mah angmacae ih caanawk khaeah thui pae o patoeng nasoe loe, nihcae ih caanawk mah doeh angmacae ih caanawk khaeah thui pae o patoeng nasoe.
Opowiadajcie o tym swoim synom, a wasi synowie [niech opowiedzą] swoim synom, a ich synowie przyszłemu pokoleniu.
4 Pakhuh mah caak ih kanghmat hmuen to pakhuh kalen mah caak; pakhuh kalen mah caak ih kanghmat hmuen to, langkawk mah caak; langkawk mah caak ih kanghmat hmuen to kalah langkawk mah caak o.
Co zostało [po] gąsienicy, zjadła szarańcza, co zostało [po] szarańczy, zjadła larwa, a co zostało [po] larwie, zjadło robactwo.
5 Nang, mu paquih kami, angthawk ah loe qah ah; nangcae misurtui nae kaminawk boih, misurtui kangtha na pakha thung hoiah lak ving boeh pongah, tha hoi qah oh.
Ocknijcie się, pijani, i płaczcie; wszyscy, którzy pijecie wino, zawódźcie z powodu moszczu, bo został odjęty od waszych ust.
6 Thacak, kroek laek ai ah kaom acaeng maeto mah, ka prae to lak hanah angzoh boeh; anih ih haa loe kaipui haa baktiah oh moe, hmawsaeng kaipui baktiah ano tawnh.
Nadciągnął bowiem naród do mojej ziemi, mocny i niezliczony, jego zęby to zęby lwa, a zęby trzonowe [ma jak] srogi lew.
7 Anih mah kai ih misur takha to phraek moe, kai ih thaiduetkung to pahum boih boeh; ahin to khok moe, a vah boih; tanghangnawk doeh anglung rawk ah a suek boih.
Spustoszył moją winorośl i połupał moje drzewo figowe. Odarł je doszczętnie i porzucił [tak, że] zbielały jego gałęzie.
8 Tangla cuem mah tangla naah angmah ih sava ah hamh ih kami mah anih to duek taak ving naah, buri kahni to angzaeng moe, qah baktih toengah qah oh.
Lamentuj jak dziewica przepasana worem nad mężem swojej młodości.
9 Cang hoi nawnto paek ih naek koi tui to Angraeng im hoiah pakha pae ving boeh; to pongah qaimanawk hoi Angraeng toksah kaminawk loe palungset o.
Odjęto ofiarę z pokarmów i z płynów od domu PANA; płaczą kapłani, słudzy PANA.
10 Lawk loe pongsut boeh moe, long doeh roem boih boeh; cangnawk loe amro boeh moe, misurtui kangtha doeh atui kang ving boeh, situi doeh om ai boeh.
Pole zostało spustoszone i ziemia się smuci, ponieważ zniszczono zboże. Wysechł moszcz, zginęła oliwa.
11 Nangcae lawksah kaminawk, azathaih hoiah om oh, nangcae misurkung thling kaminawk, cang hoi barli cang aahhaih ahmuen to anghmat ving boeh pongah, qah oh.
Zawstydźcie się, rolnicy; zawódźcie winogrodnicy z powodu pszenicy i jęczmienia, bo przepadło żniwo polne.
12 Misurtui kang boih boeh moe, thaiduetkung doeh azaem boih boeh; pomegranat thing, ungsikung baktih kaom thing, appal thing hoi lawk ih thingnawk doeh azaem boih boeh: kami capanawk khae hoi anghoehaih doeh azaem boih boeh.
Uschła winorośl i zwiędło drzewo figowe; drzewo granatowe, palma, jabłoń [i] wszystkie drzewa polne uschły, bo radość znikła spośród synów ludzkich.
13 Qaimanawk, buri kahni angzaeng oh loe, qah oh; hmaicam hmaa ah toksah nangcae doeh, qah oh; kai ih Sithaw khaeah toksah nangcae, angzo oh loe aqum puek buri kahni angkhuk hoiah om oh; cang hoi naek koi paek ih hmuennawk to na Sithaw im ah paek o ai boeh.
Przepaszcie się i płaczcie, kapłani. Zawódźcie, słudzy ołtarza. Przyjdźcie i nocujcie w worach, słudzy mojego Boga, bo zabrakło ofiar z pokarmów i płynów w domu waszego Boga.
14 Kaciim buhzahhaih to sah oh loe, kaciim amkhuenghaih to sah oh; mitongnawk hoi prae thung kaom kaminawk Angraeng na Sithaw ih imthung ah pakhuengh boih ah loe, Angraeng khaeah qah oh.
Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie, zbierzcie starców [i] wszystkich mieszkańców ziemi [w] domu PANA, waszego Boga, i wołajcie do PANA:
15 Ala Angraeng ih ni, to ani loe anghnai boeh; to ni loe Thacak Sithaw khae hoi angzo amrohaih baktiah angzo tih.
Ach, co to za dzień! Bliski bowiem jest dzień PANA i nadejdzie jak spustoszenie od Wszechmocnego.
16 Aicae hma roe ah caaknaek to kha boeh moe, Sithaw im ah anghoehaih hoi oephaih to om ai boeh na ai maw?
Czyż na naszych oczach nie zginęła żywność, a z domu naszego Boga – radość i wesele?
17 Cangtii doeh long thungah aap sut boeh, hmuenmae suekhaih ahmuen loe angqai krang boeh, tapupnawk doeh hmawn boih boeh; cang doeh azaem boih boeh.
Zgniły ziarna pod swymi skibami, spustoszone są spichlerze, zburzone stodoły, bo uschło zboże.
18 Moinawk loe kawkruk maw patangkhang o! Caak han phroh kahoih om ai boeh pongah, maitawnawk doeh thazok o sut moe, tuunawk doeh patangkhang o boeh.
Jakże ryczy bydło? Błąkają się stada wołów, bo nie mają pastwisk, nawet i trzody owiec wyginęły.
19 Aw Angraeng, taw ih saphoinawk loe hmai mah kangh boih boeh, taw ih thingnawk doeh hmaipalai mah kang boih boeh pongah, nang ni kang palawk boeh.
Do ciebie wołam, PANIE, bo ogień pożarł pastwiska [na] pustyni, a płomień spalił wszystkie drzewa polne;
20 Vapui tuinawk loe kang ving boeh moe, hmai mah taw ih saphoinawk to kang boih boeh pongah, taw ih moinawk mah doeh nang ni ang palawk o boeh.
Także i zwierzęta polne ryczą do ciebie, ponieważ wyschły strumienie wód, a ogień pożarł pastwiska na pustyni.
