Joel 1
1 Pethuel capa Joel khaeah, Angraeng ih lok to angzoh.
Słowo Pańskie, które się stało do Joela syna Patuelowego.
2 Nangcae mitongnawk hae hae thaih oh, prae thung kaom kaminawk boih, tahngai oh. Nangmacae dung ah maw, to tih ai boeh loe nam panawk dung ah hae baktih hmuen hae oh vaih boeh maw?
Słuchajcie tego starcy, a bierzcie w uszy wszyscy obywatele tej ziemi! Izali się to stało za dni waszych, albo za dni ojców waszych?
3 Hae hmuen hae na caanawk khaeah thui pae oh, na caanawk mah angmacae ih caanawk khaeah thui pae o patoeng nasoe loe, nihcae ih caanawk mah doeh angmacae ih caanawk khaeah thui pae o patoeng nasoe.
Powiadajcie o tem synom waszym, a synowie wasi synom swoim, a synowie ich rodzajowi potomnemu.
4 Pakhuh mah caak ih kanghmat hmuen to pakhuh kalen mah caak; pakhuh kalen mah caak ih kanghmat hmuen to, langkawk mah caak; langkawk mah caak ih kanghmat hmuen to kalah langkawk mah caak o.
Co zostało po gąsienicach, pojadła szarańcza, a co zostało po szarańczy, pojadł chrząszcz, a co zostało po chrząszczu, pojadł czerw.
5 Nang, mu paquih kami, angthawk ah loe qah ah; nangcae misurtui nae kaminawk boih, misurtui kangtha na pakha thung hoiah lak ving boeh pongah, tha hoi qah oh.
Ocućcie się pijani a płaczcie, i narzekajcie wszyscy, którzy pijecie wino, dla moszczu; bo wydarty jest od ust waszych.
6 Thacak, kroek laek ai ah kaom acaeng maeto mah, ka prae to lak hanah angzoh boeh; anih ih haa loe kaipui haa baktiah oh moe, hmawsaeng kaipui baktiah ano tawnh.
Albowiem naród przyciągnął do ziemi mojej mocny a niezliczony; zęby jego zęby lwie, a trzonowe zęby jako lwa srogiego.
7 Anih mah kai ih misur takha to phraek moe, kai ih thaiduetkung to pahum boih boeh; ahin to khok moe, a vah boih; tanghangnawk doeh anglung rawk ah a suek boih.
Winną macicę moję podał na spustoszenie, a figowe drzewo moje na obłupienie; w szcząt je obnażył i porzucił, tak, że zbielały gałęzie ich.
8 Tangla cuem mah tangla naah angmah ih sava ah hamh ih kami mah anih to duek taak ving naah, buri kahni to angzaeng moe, qah baktih toengah qah oh.
Narzekaj, jako panna przepasana worem nad mężem młodości swojej.
9 Cang hoi nawnto paek ih naek koi tui to Angraeng im hoiah pakha pae ving boeh; to pongah qaimanawk hoi Angraeng toksah kaminawk loe palungset o.
Odjęta jest śniedna i mokra ofiara od domu Pańskiego; płaczą kapłani, słudzy Pańscy.
10 Lawk loe pongsut boeh moe, long doeh roem boih boeh; cangnawk loe amro boeh moe, misurtui kangtha doeh atui kang ving boeh, situi doeh om ai boeh.
Spustoszone jest pole, i smuci się ziemia, przeto, że popsowano zboże; wysechł moszcz, oliwa zginęła.
11 Nangcae lawksah kaminawk, azathaih hoiah om oh, nangcae misurkung thling kaminawk, cang hoi barli cang aahhaih ahmuen to anghmat ving boeh pongah, qah oh.
Wstydzą się oracze, narzekają winiarze dla pszenicy i dla jęczmienia; bo zginęło żniwo polne.
12 Misurtui kang boih boeh moe, thaiduetkung doeh azaem boih boeh; pomegranat thing, ungsikung baktih kaom thing, appal thing hoi lawk ih thingnawk doeh azaem boih boeh: kami capanawk khae hoi anghoehaih doeh azaem boih boeh.
Winna macica uschła, a figowe drzewo uwiędło; drzewo granatowe i palma, i jabłoń, i wszystkie drzewa polne poschły, i wesele zginęło od synów ludzkich.
13 Qaimanawk, buri kahni angzaeng oh loe, qah oh; hmaicam hmaa ah toksah nangcae doeh, qah oh; kai ih Sithaw khaeah toksah nangcae, angzo oh loe aqum puek buri kahni angkhuk hoiah om oh; cang hoi naek koi paek ih hmuennawk to na Sithaw im ah paek o ai boeh.
Przepaszcie się, a płaczcie, o kapłani! narzekajcie słudzy ołtarza; wnijdźcie a legajcie w nocy w worach, słudzy Boga mojego! bo zawściągniona jest od domu Boga waszego ofiara śniedna i ofiara mokra.
14 Kaciim buhzahhaih to sah oh loe, kaciim amkhuenghaih to sah oh; mitongnawk hoi prae thung kaom kaminawk Angraeng na Sithaw ih imthung ah pakhuengh boih ah loe, Angraeng khaeah qah oh.
Poświęćcie post, zwołajcie zgromadzenia, zbierzcie starców i wszystkich obywateli ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołajcie do Pana:
15 Ala Angraeng ih ni, to ani loe anghnai boeh; to ni loe Thacak Sithaw khae hoi angzo amrohaih baktiah angzo tih.
Ach biada na ten dzień! bo bliski jest dzień Pański, a przychodzi jako spustoszenie od Wszechmocnego.
16 Aicae hma roe ah caaknaek to kha boeh moe, Sithaw im ah anghoehaih hoi oephaih to om ai boeh na ai maw?
Izali przed oczyma naszemi nie zginęła żywność, a z domu Boga naszego radość i wesele?
17 Cangtii doeh long thungah aap sut boeh, hmuenmae suekhaih ahmuen loe angqai krang boeh, tapupnawk doeh hmawn boih boeh; cang doeh azaem boih boeh.
Pogniły ziarna pod skibami swemi, spustoszone są gumna, zburzone są szpichlerze; bo wyschło zboże.
18 Moinawk loe kawkruk maw patangkhang o! Caak han phroh kahoih om ai boeh pongah, maitawnawk doeh thazok o sut moe, tuunawk doeh patangkhang o boeh.
Czemu wzdycha bydło? Błąkają się stada wołów, że nie mają pastwisk, nawet i trzody owiec wyginęły.
19 Aw Angraeng, taw ih saphoinawk loe hmai mah kangh boih boeh, taw ih thingnawk doeh hmaipalai mah kang boih boeh pongah, nang ni kang palawk boeh.
Do ciebie wołam, o Panie! bo ogień pożarł pastwiska na puszczy a płomień popalił wszystkie drzewa polne;
20 Vapui tuinawk loe kang ving boeh moe, hmai mah taw ih saphoinawk to kang boih boeh pongah, taw ih moinawk mah doeh nang ni ang palawk o boeh.
Także i zwierzęta polne ryczą do ciebie, przeto, że wyschły strumienie wód, a ogień pożarł pastwiska na puszczy.
