Job 8
1 To naah Shuh acaeng Bildah mah,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 hae baktih hmuen kawngnawk hae vai nazetto maw na thuih han vop? Na pakha hoi tacawt loknawk loe nasetto maw takhi baktiah thacak vop tih?
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Sithaw loe katoeng ai ah lokcaek maw? Katoeng ah lokcaekhaih to Thacak Sithaw mah phrae ving tih maw?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Na caanawk mah a nuiah hmuen sakpazae o pongah, a sakpazae o haih baktih toengah, anih mah nihcae to thuitaek;
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 toe Sithaw khaeah nang qoi moe, Thacak Sithaw khaeah tahmenhaih na hnik nahaeloe,
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 na ciim moe, na toeng nahaeloe, vaihi nang hanah angthawk ueloe, katoengah kho na sakhaih ahmuen to qoengsak tih.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 Nam tong tangsuek naah thoengkae cadoeh, hnukkhuem ah loe lensawkhaih hoiah na qoeng tahang tih.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 Kalaem tangcae atue to dueng ah, nam panawk mah tongh o ih hmuennawk to dueng ah loe poek ah;
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 (aicae loe zangduem ah ni tapen o vop, to pongah tidoeh a panoek o ai, long nuiah aicae khosakhaih aninawk loe tahlip ah ni oh.)
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Nihcae mah loe palung tang hoi patuk ueloe, na thuitaek o mak ai maw?
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Cakrungkung baktih akung loe tangnong om ai ahmuen ah amprawk thai maw? Tui taeng ih phroh loe tui om ai ah ampraek thai maw?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 To akung loe amprawk tahang naah, aqam hing suep pongah mi mah doeh aat ai; toe kalah qam pongah azaem zoi kue.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Sithaw pahnet kaminawk caehhaih loklam doeh to tiah oh; Sithaw tidoeh sah ai kami oephaih loe amro tih.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 Nihcae oephaih loklam loe amro tih, nihcae amhahaih loe bongpaha tazae baktiah ni om tih.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 Anih loe angmah im ah amha, toe angdoe thai ai; a ban hoi patawnh, toe cak ai.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 To baktih kami loe ni bet naah hing suep moe, tanghang mah takha to khuk boih.
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 A tangzun mah thlung to zaeng boih moe, thlung salakah tangzun sakhaih ahmuen to pakrong.
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Toe kami mah a ohhaih ahmuen hoiah aphongh ving naah loe, a ohhaih ahmuen mah anih khaeah, Nang hae kang hnuh vai ai, tiah naa ueloe, angphat taak tih.
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 Khenah, anih anghoehaih loklam loe to tiah oh; anih amprawkhaih ahmuen ah, kalah thingnawk to amprawk o lat tih.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Khenah, coek koi om ai kami to Sithaw mah haek ai; kasae hmuen sah kami doeh abomh ai:
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 anih mah na pakha to pahnuisak ueloe, na pahni to anghoehaih hoiah koisak tih.
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Nang hnuma kaminawk to azatsak tih, kasae kami ohhaih im to anghma tih boeh, tiah a naa.
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
