Job 8
1 To naah Shuh acaeng Bildah mah,
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 hae baktih hmuen kawngnawk hae vai nazetto maw na thuih han vop? Na pakha hoi tacawt loknawk loe nasetto maw takhi baktiah thacak vop tih?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Sithaw loe katoeng ai ah lokcaek maw? Katoeng ah lokcaekhaih to Thacak Sithaw mah phrae ving tih maw?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Na caanawk mah a nuiah hmuen sakpazae o pongah, a sakpazae o haih baktih toengah, anih mah nihcae to thuitaek;
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 toe Sithaw khaeah nang qoi moe, Thacak Sithaw khaeah tahmenhaih na hnik nahaeloe,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 na ciim moe, na toeng nahaeloe, vaihi nang hanah angthawk ueloe, katoengah kho na sakhaih ahmuen to qoengsak tih.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Nam tong tangsuek naah thoengkae cadoeh, hnukkhuem ah loe lensawkhaih hoiah na qoeng tahang tih.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Kalaem tangcae atue to dueng ah, nam panawk mah tongh o ih hmuennawk to dueng ah loe poek ah;
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 (aicae loe zangduem ah ni tapen o vop, to pongah tidoeh a panoek o ai, long nuiah aicae khosakhaih aninawk loe tahlip ah ni oh.)
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Nihcae mah loe palung tang hoi patuk ueloe, na thuitaek o mak ai maw?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Cakrungkung baktih akung loe tangnong om ai ahmuen ah amprawk thai maw? Tui taeng ih phroh loe tui om ai ah ampraek thai maw?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 To akung loe amprawk tahang naah, aqam hing suep pongah mi mah doeh aat ai; toe kalah qam pongah azaem zoi kue.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Sithaw pahnet kaminawk caehhaih loklam doeh to tiah oh; Sithaw tidoeh sah ai kami oephaih loe amro tih.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Nihcae oephaih loklam loe amro tih, nihcae amhahaih loe bongpaha tazae baktiah ni om tih.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Anih loe angmah im ah amha, toe angdoe thai ai; a ban hoi patawnh, toe cak ai.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 To baktih kami loe ni bet naah hing suep moe, tanghang mah takha to khuk boih.
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 A tangzun mah thlung to zaeng boih moe, thlung salakah tangzun sakhaih ahmuen to pakrong.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Toe kami mah a ohhaih ahmuen hoiah aphongh ving naah loe, a ohhaih ahmuen mah anih khaeah, Nang hae kang hnuh vai ai, tiah naa ueloe, angphat taak tih.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Khenah, anih anghoehaih loklam loe to tiah oh; anih amprawkhaih ahmuen ah, kalah thingnawk to amprawk o lat tih.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Khenah, coek koi om ai kami to Sithaw mah haek ai; kasae hmuen sah kami doeh abomh ai:
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 anih mah na pakha to pahnuisak ueloe, na pahni to anghoehaih hoiah koisak tih.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Nang hnuma kaminawk to azatsak tih, kasae kami ohhaih im to anghma tih boeh, tiah a naa.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
