< Job 6 >
2 Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
¡Oh, si pesasen al justo mi queja y mi tormento, y se alzasen igualmente en balanza!
3 tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
Porque mi tormento pesaría más que la arena del mar; y por tanto mis palabras son cortadas.
4 Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.
5 Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
¿Acaso gime el asno montés junto a la hierba? ¿Muge el buey junto a su pasto?
6 Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
¿Por ventura se comerá lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?
7 Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
Las cosas que mi alma no quería tocar antes, ahora por los dolores son mi comida.
8 Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
¡Quién me diese que viniese mi petición, y que Dios me diese lo que espero;
9 Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
y que quisiera Dios quebrantarme; y que soltase su mano, y me despedazase!
10 To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
Y en esto crecería aún consolación, si me asase con dolor sin haber misericordia; no que haya contradicho las palabras santas.
11 Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?
12 Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
¿Es mi fortaleza la de las piedras? O mi carne, ¿es de acero?
13 Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
¿No me ayudo cuanto puedo, y con todo eso el poder me falta del todo?
14 Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
El atribulado es consolado de su compañero; pero se ha abandonado el temor del Omnipotente.
15 Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
Mis hermanos me han mentido como arroyo; se pasaron como las riberas impetuosas,
16 to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve.
17 toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
Que al tiempo del calor son deshechas, y en calentándose, desaparecen de su lugar;
18 To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
apártanse de las sendas de su camino, suben en vano y se pierden.
19 Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
Las miraron los caminantes de Temán, los caminantes de Saba esperaron en ellas;
20 Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
pero fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y se hallaron confusos.
21 To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
Ahora ciertamente vosotros sois como ellas; que habéis visto el tormento, y teméis.
22 Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
¿Os he dicho yo: Traedme, y pagad por mí de vuestra hacienda;
23 misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
y libradme de la mano del angustiador, y redimidme del poder de los violentos?
24 Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
Enseñadme, y yo callaré; y hacedme entender en qué he errado.
25 Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el argumento de vosotros?
26 Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
¿No estáis pensando las palabras para reprender, y echáis al viento palabras perdidas?
27 Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
También os arrojáis sobre el huérfano, y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
28 To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
Ahora pues, si queréis, mirad en mí, y ved si mentiré delante de vosotros.
29 Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
Tornad ahora, y no haya iniquidad; volved aún a mirar por mi justicia en esto.
30 Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
Si hay iniquidad en mi lengua; o si mi paladar no discierne los tormentos.