< Job 6 >

1 To naah Job mah,
Mas Jó respondeu, dizendo:
2 Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
3 tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
4 Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
5 Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
6 Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
7 Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
8 Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
9 Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
10 To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
11 Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
12 Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
13 Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
14 Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
15 Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
16 to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
17 toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
18 To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
19 Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
20 Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
21 To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
22 Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
23 misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
24 Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
25 Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
26 Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
27 Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
28 To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
29 Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
30 Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?

< Job 6 >