< Job 6 >

1 To naah Job mah,
Então Job respondeu, e disse:
2 Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
Oh se a minha magoa rectamente se pezasse, e a minha miseria juntamente se alçasse n'uma balança!
3 tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
4 Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
Porque as frechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espirito: os terrores de Deus se armam contra mim.
5 Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
Porventura zurrará o jumento montez junto á relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
6 Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
Ou comer-se-ha sem sal o que é insipido? ou haverá gosto na clara do ovo?
7 Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
A minha alma recusa tocal-o, pois é como a minha comida fastienta.
8 Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me désse o que espero!
9 Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
10 To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando elle; porque não occultei as palavras do Sancto.
11 Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
12 Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
13 Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
14 Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
Ao que está afflicto devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
15 Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
Meus irmãos aleivosamente me fallaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
16 to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
Que estão encobertos com a geada, e n'elles se esconde a neve.
17 toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desapparecem do seu logar.
18 To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vacuo, e perecem.
19 Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
Os caminhantes de Tema os vêem; os passageiros de Sheba olham para elles.
20 Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
21 To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
Agora sois similhantes a elles: vistes o terror, e temestes.
22 Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
Disse-vos eu: Dae-me ou offerecei-me da vossa fazenda presentes?
23 misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
Ou livrae-me das mãos do oppressor? ou redemi-me das mãos dos tyrannos?
24 Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
Ensinae-me, e eu me calarei: e dae-me a entender em que errei.
25 Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argue a vossa arguição?
26 Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
Porventura buscareis palavras para me reprehenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
27 Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
Mas antes lançaes sortes sobre o orphão; e cavaes uma cova para o vosso amigo.
28 To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
Agora pois, se sois servidos, virae-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
29 Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
Voltae pois, não haja iniquidade: tornae-vos, digo, que ainda a minha justiça apparecerá n'isso.
30 Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
Ha porventura iniquidade na minha lingua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas miserias?

< Job 6 >