< Job 5 >

1 Vaihi kawk noek ah, na kawkhaih lok pathim han kami om tih maw? Naa bang ih kaciim kaminawk khaeah maw nang qoi han?
Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?
2 Palungphui hmai baktih amngaehhaih mah kamthu to hum moe, uthaih mah kamthu to misong ah ohsak.
Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.
3 Kamthu ih tangzun loe cak, tiah ka hnuk pongah, a ohhaih ahmuen to ka tangoeng pae roep.
Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.
4 Anih ih caanawk loe misa monghaih tawn o ai, khongkha ah ah atit o naah, bomkung tawn o ai.
Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.
5 A aah ih cang loe zok amthlam kaminawk mah caak pae o ving; anih ih hmuenmaenawk loe mingcahnawk mah lomh pae o king.
O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.
6 Patangkhanghaih loe maiphu thung hoiah angzo ai, raihaih doeh long thung hoiah tacawt ai.
Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.
7 Toe van bangah tapraek tahang hmai baktih toengah, kami loe raihaih tongh han ih ni tapen roe.
Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.
8 Toe kai loe Sithaw khaeah tahmenhaih ka hnik moe, ka raihaih to Sithaw khaeah ka tathlang han:
Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;
9 anih loe paroeai kalen hmuen, kroek laek ai hmuen, dawnrai koi hmuennawk to sak;
[Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
10 Anih mah ni long ah kho angzohsak moe, lawk ah tui to longsak.
Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.
11 Poek pahnaem kami to anih mah atoengh tahang moe, palungsae kami to monghaih ahmuen ah atoengh tahang.
Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.
12 Minawk aling thaih kami mah kasae pacaeng ih hmuen akoep han ai ah, anih mah pakaa pae.
Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.
13 Palungha kaminawk loe angmacae palunghahaih hoiah sak pacaeng ih hmuen pongah amansak moe, poek kangkawn kami amsakhaih to a phraek pae.
Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.
14 Nihcae loe khodai ah vinghaih tongh o moe, athun ah khoving baktiah loklam pathoep hoiah a caeh o.
De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.
15 Sithaw mah amtang kaminawk to thacak kami ih pakha hoi anih ih ban thung hoiah pahlong.
Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.
16 To pongah amtang kaminawk loe oephaih tawnh o moe, katoeng ai hmuen mah anih ih pakha to tamuep pae.
Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.
17 Khenah, Sithaw mah patoengh ih kami loe tahamhoih; to pongah Thacak koek Sithaw mah thuitaekhaih to patoek hmah.
Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.
18 Anih mah ahmaa caksak, toe ahmaa to komh pae let; nganbawh kana a paek, toe ngantuisak let.
Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.
19 Anih mah vai tarukto raihaih thung hoiah na loisak tih; ue, vai sarihto naah doeh kasae na tongh mak ai.
Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.
20 Anih mah khokhaa naah duekhaih thung hoiah na pahlong tih; misatuk naah doeh sumsen thacakhaih thung hoiah pahlong tih.
Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.
21 Lok amlai palai thung hoiah na pakaa ueloe, amrohaih phak naah, na zii mak ai.
Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.
22 Amrohaih hoi khokhaahaih to na pahnui thuih ueloe, long nui ih hmawsaeng moinawk doeh na zii mak ai.
Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.
23 Azawn ih thlungnawk loe lokmaihaih ampui baktiah om ueloe, taw ih moisannawk loe kamongah nang hoi nawnto om o tih.
Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.
24 Na ohhaih kahni im loe misa monghaih hoiah oh, tiah na panoek ueloe, na ohhaih ahmuen na phak naah, palungboenghaih om mak ai.
E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.
25 Nang ih atiinawk loe paroeai pop o tih, na caanawk loe long ih phroh baktiah om o tih, tiah na panoek tih.
Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.
26 Atue phak naah aah ih cang baktiah, na mitong naah loe taprong ah na caeh tih.
Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.
27 Khenah, hae hmuen hae ka pakrong o, to hmuen loe oh tangtang; to pongah tahngai ah loe, na hoih haih hanah pakuem ah, tiah a naa.
Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].

< Job 5 >