Job 4
1 To naah Teman acaeng Eliphaz mah,
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 lok kang thuih o nahaeloe, na thaima doeh om tih, toe mi maw lokthui ai ah om thai tih?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Khenah, kami paroeai na thuitaek boeh, thacak ai kaminawk ih ban to tha na caksak boeh.
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 Amtimh kami to na lok hoiah na patawnh moe, thacak khokkhu to tha na caksak boeh.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Toe vaihi loe na nuiah raihaih phak moe, palung na boeng sut boeh; ang boh moe, raihaih na tongh boeh.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Hae loe sithaw na zithaih, na oephaih hoi toenghaih loklam ah na ai maw oh?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Zaehaih tawn ai kami loe amro vai maw? To tih ai boeh loe kawbaktih ahmuen ah maw katoeng kami amro vaih? Tito poek ah.
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 Ka hnuk ih baktih toengah, kahoih ai hmuen sah kami, sethaih aanmu haeh kami ni, a sak ih baktih toengah aah.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 To baktih kaminawk loe Sithaw ih palungphuihaih hoiah amro o moe, Sithaw anghahhaih takhi hoiah duek o.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Nihcae loe kasan kaipui ih lok baktih, kaipui baktiah hang o cadoeh, kaipui haa kangkhaek baktiah amro o.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Kaipui mitong loe caak han moi om ai pongah duek, a caanawk loe anghmaa angtaa o.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Vaihi kai khaeah tamquta hoi lok ang thuih, thuih duem ih lok to ka thaih.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 Kaminawk loe iih o boih boeh, qum amang ah hnuksakhaih to ka poek naah,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 zithaih ka nuiah phak naah, ka huhnawk anghuenh khoek to tasoeh takuenhaih hoiah ka oh.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Ka hmaa ah muithla caeh pongah; ka nganmui angthawk tahang;
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 to muithla loe angdoet sut, krang loe kahoih ah amtueng ai, krang tahlip khue ni ka hnuk; to naah kamding rue, to pacoengah ka thaih ih lok maeto mah,
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 kadueh thaih kami loe Sithaw pongah toeng kue maw? Kami loe anih sahkung pongah ciim kue maw?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Khenah, Sithaw mah loe a tamnanawk maeto mataeng doeh oep ai; angmah ih vankaminawk mataeng doeh sakpazaehaih hnu nahaeloe,
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 tangphrung long hoiah sak ih im ah kaom, karaa pongah amro han kazoi kue, maiphu hoiah sak ih kaminawk cae loe kawkruk maw sakpazaehaih hnu pae tih!
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Nihcae loe akhawnbang hoi duembang salakah amro o moe, mi mah doeh panoek ai ah dungzan khoek to anghmat o.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 Nihcae hoihhaih loe anghmat moe, nihcae loe palunghahaih tawn ai ah duek o na ai maw? tiah thuih.
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
