Job 3
1 Hae tiah oh pacoengah, Job mah pakha aangh moe, angmah tapenhaih ni to kasae thuih.
Post hæc aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
2 Job mah hae tiah thuih,
et locutus est.
3 ka tapenhaih ni hae amro nasoe, ca nongpa pomh boeh, tiah thuihaih aqum to amro nasoe.
Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
4 To ni to khoving nasoe; ranui bang ih Sithaw mah tidoeh sah pae hmah nasoe; a nuiah aanghaih doeh om hmah nasoe.
Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
5 Vinghaih hoi duekhaih tahlip mah to ani to kai ih ani ni, tiah thui o nasoe; a nuiah tamai amzam nasoe loe, kaving ani mah pazih nasoe.
Obscurent eum tenebræ et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
6 To ni to vinghaih kathah mah khuk khoep nasoe; saningto thung kaom aninawk thungah athum hmah nasoe loe, kawbaktih khrah thungah doeh kroek ah om hmah nasoe.
Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
7 Khenah, to aqum loe angqai krang nasoe loe, a thungah anghoehaih lok om hmah nasoe.
Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
8 Ani tangoeng kami, palungsethaih angthawksak thaih kaminawk mah to aqum to tangoeng o nasoe.
Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
9 Akhawnbang cakaehnawk loe ving o nasoe loe, a zing o ih khodai to hnu o hmah nasoe, akhawnbang khodai doeh hnu o hmah nasoe;
Obtenebrentur stellæ caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis auroræ:
10 raihaih ka tongh han ai ah, aqum mah kam no ih zok to pakaa ai pongah kasae ah om nasoe.
Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
11 Tipongah maw zok thungah ka duek moe, tapen tangsuek naah kam ro ving ai?
Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
12 Tih han ih khokkhu nuiah ang tapom moe, naek hanah tahnu ang pazohsak?
Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
13 To tiah na sah ai nahaeloe vaihi loe kamongah kang song moe, kang hngai duem han boeh; ka iip ueloe, kang hak tih boeh,
Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
14 angmacae amro haih hanah toksah long siangpahrangnawk hoi angraengnawk,
Cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines:
15 to tih ai boeh loe sui katawn mangh, im koimong ah sumkanglung kasuem ukkungnawk hoi nawnto ka laem tih boeh,
Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
16 to tih ai boeh loe khrah akoep ai ah tapen nawkta baktih, aanghaih hnu vai ai nawkta baktiah amro han ka koeh boeh.
Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
17 To duekhaih ahmuen ah loe kasae kaminawk mah raihaih paek mak ai boeh; patangkhang kaminawk doeh anghak o tih boeh.
Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
18 To ahmuen ah loe thongkrah kaminawk doeh nawnto anghak o; pacaekthlaek kami ih lok to thaih o ai boeh.
Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
19 To ahmuen ah loe kami kalen doeh, kathoeng doeh nawnto oh o moe, tamna doeh angmah ih angraeng ban thung hoiah loih boeh.
Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
20 Tipongah maw patangkhang kami hanah aanghaih paek moe, poeksae kami hanah hinghaih to paek?
Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animæ sunt?
21 Patangkhang kaminawk loe atho kana hmuennawk pakrong pongah duek han ih koeh o kue, toe dueh o thai ai;
qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
22 nihcae mah taprong hnuk o naah, paroeai anghoe o moe, nawm o.
Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
23 Tipongah maw a caehhaih loklam anghmang kami hoi Sithaw mah pakaa ih kami khaeah hinghaih to paek?
Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
24 Buhcaak zuengah kana ahamhaih lok to oh, kana hanghaih lok loe tui baktiah long.
Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
25 Ka zit parai ih hmuen to ka nuiah phak boeh, ka zit ih hmuen kai khaeah angzoh boeh.
Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
26 Kai loe monghaih tawn ai, anghakhaih doeh ka tawn ai; raihaih hoiah ni ka oh sut boeh, tiah a thuih.
Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
