Job 29
1 Job mah a thuih ih patahhaih lok to patomh poe;
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 aw kai loe kalaem tangcae khrah, Sithaw mah khetzawnhaih ni thuem ih baktiah om let nasoe;
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
3 ka lu nuiah angmah ih hmaithawk to paang moe, anih aanghaih hoiah khoving thungah kam kaeh;
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 ka qoengh li nathuem ih aninawk baktih, ka im ah Sithaw angkomhaih oh nathuem ih aninawk baktiah om let nasoe;
Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
5 lensawk Sithaw kai khaeah oh moe, ka caanawk hoi nawnto oh o;
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
6 maitaw tahnutui hoiah khok to ka pasaeh, thlung thung hoiah situi to tui baktiah long;
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
7 vangpui khongkha ah ka caeh moe, lampui ah kang hnut,
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
8 thendoengnawk mah kai ang hnuk o naah, anghawk o ving; mitongnawk loe angthawk o moe, angdoet o.
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 Angraengnawk loe lokthui o ai, pakha to ban hoiah tamuep o.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Toksah angraengnawk doeh lok apae o ai, palai to angsumh o.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Naa mah ka lok thaih naah, kai han tahamhoihaih ang paek; mik mah kai hnuk naah, kai hnukung ah oh;
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
12 tipongah tih nahaeloe amtang kami, amno ampa tawn ai kami, bomkung tawn ai kami hang naah ka bomh pongah ni.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
13 Kadueh tom kami mah tahamhoihaih ang paek moe, lamhmai to anghoehaih laasak hanah palung kang hoesak.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
14 Toenghaih to khukbuen ah kang khuk, ka toenghaih loe kahni baktih, lumuek baktiah oh.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
15 Mikmaengnawk hanah mik ah ka oh moe, khokkhaem kaminawk hanah khok ah ka oh.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Amtang kaminawk hanah ampa ah ka oh moe, angvinnawk ih lok ka tahngaih pae.
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 Kasae kaminawk ih ano to ka khaeh pae moe, anih mah kaek ih kaminawk to ka pahlong.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 To pacoengah, ka hinghaih aninawk loe savuet baktiah pop, kai loe kaimah ih im ah ni ka dueh tih.
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Kai ih tangzun loe tui taengah pha ueloe, aqum puek ka tanghang nuiah dantui angbuem tih.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Ka lensawkhaih loe cak poe ueloe, ka ban ih kalii doeh tha om let tih.
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 Kaminawk mah ka lok to tahngaih o, ka thuih ih lok to aek o ai.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Lok ka thuih pacoengah, mi doeh lok apae o ai boeh; ka thuih ih lok loe nihcae nuiah tui baktiah ca.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Nihcae mah khotui zing o baktih toengah kai to ang zing o, hnukkhuem ih khotui kazing baktiah pakha to kalen ah a angh o.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Nihcae ka pahnui thuih naah, nihcae mah tang o ai; ka mikhmai aanghaih to a hnuk o naah, ka mikhmai aanghaih to anghmaa o sak thai ai.
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Nihcae ih loklam to ka qoih moe, kahoih koek ahmuen ah kang hnut, palungsae kami pathloepkung baktih, misatuh kaminawk salak ih siangpahrang baktiah kang hnut, tiah ka thuih.
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
