Job 23
1 To naah Job mah,
Respondens autem Iob, ait:
2 vaihni loe kana ka haam; ka nathaih nung parai pongah hang ai ah ka om thai ai.
Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 Anih hnukthaihaih ahmuen to ka panoek nahaeloe, anih anghnuthaih ahmuen ah ka caeh han!
Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?
4 A hmaa ah kaimah kawng to ka thuih moe, pakha hoiah lok ka thuih han.
Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus.
5 Anih mah kawbangmaw na pathim tih, tiah ka panoek, a thuih han ih lok doeh ka panoek.
Ut sciam verba, quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 A thacakhaih hoiah kai hae na hmang tih maw? Na hmang mak ai; anih mah kai ih lok hae tahngai lat tih.
Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 To ahmuen ah katoeng kami hoi lokthuihaih om tih, kai loe lokcaek kami khae hoiah ka loih poe tih boeh.
Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam iudicium meum.
8 Khenah, kai loe hmabangah ka caeh, toe anih loe to ahmuen ah om ai; hnukbangah kang nawn cadoeh, anih to ka panoek thai ai;
Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.
9 a toksakhaih banqoi bangah ka caeh, toe anih to ka hnu thai ai; bantang bangah kang qoi naah doeh, anih to ka hnu thai ai.
Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Toe ka caehhaih loklam to ang panoek pae; anih mah kai ang tanoek pacoengah loe, sui baktiah ka om tih boeh.
Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:
11 Ka khok mah a caehhaih khok tangkannawk to pazui, kam khraeng taak ai, anih ih loklam to ka pazui.
Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.
12 A pahni hoi paek ih lok to ka caeh taak ai; ni thokkruek kangaih caaknaek pongah doeh anih mah thuih ih loknawk to ni ka palung kue.
A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.
13 Toe poekhaih maeto ah kaom, Sithaw to mi mah maw pakhrai thai tih? Anih loe a koehhaih baktiah ni sak.
Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Anih loe kai han suek ih hmuen to a sak; anih loe to baktih poekhaih paroeai tawnh.
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 To pongah a hmaa ah loe zithaih hoiah ni ka oh; to baktih hmuen to ka poek naah, anih to ka zit.
Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 Sithaw mah palungthin ang naemsak moe, Thacak Angraeng mah zithaih to ang paek;
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 toe kai hae khoving hmaa ah va sut ai, ka hmaa ih khoving thung hoiah doeh paka ai.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
