Job 18
1 To naah Shud acaeng Bildad mah,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 hae tiah na thuih ih loknawk hae natuek naah maw boeng tih? Kahoih ah pakuem ah, lok ka thuih o han vop.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Tipongah kaicae hae moisan baktih, kamthu baktiah na poek loe?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Palungphui moe, angmah hoi angmah ngan angsik, nang pongah, long hae anghuen tih maw? Thlung loe a ohhaih ahmuen hoiah angthui tih maw?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 Ue, kasae kami ih hmaithaw loe dueh tih, kangqong anih ih hmai doeh aang mak ai.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Anih kahni im ih hmai to aang han ai ah, anih ih hmaithawk to paduek pae ving tih.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Anih thacakhaih khok tangkannawk loe tamcaek tih; angmah koeh ah khokhanhaih mah anih to amtimsak tih.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Anih ih khok loe palok pongah aman moe, thaang to cawh.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 Anih ih khok thaang pongah aman moe, loih thai ai ah asawt khing.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Anih hanah long thungah qumqaih pae moe, a caehhaih loklam ah thaang to patung pae.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Zitthok hmuen mah caeh nakung kruekah anih to tasoehsak; a khok takan kruek anih hnukah bang pae.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Anih loe zok amthlam pongah thazok, amrohaih mah anih to zing coek.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 To amrohaih mah a nganhin ahap to caak pae, calu duekhaih mah a thacakhaih to paaeh pae ving tih.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Anih to kamongah ohhaih kahni imthung hoiah pathok ueloe, zitthok siangpahrang hmaa ah caeh haih tih.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 A ohhaih ahmuen ah anih ih hmuen tidoeh anghmat mak ai; a ohhaih ahmuen ah kaat hmai to haeh pae tih.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Anih ih tangzuunnawk loe long thungah zaek o moe, a nui ih tanghangnawk doeh angqo o.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Anih panoekhaih loe long ah anghmat moe, prae thungah ahmin om ai boeh.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Aanghaih thung hoiah vinghaih thungah anih to haek boeh moe, long nui hoiah haek ving boeh.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Anih loe angmah ih kaminawk salakah capa tawn ai, a caanawk ih caa patoeng doeh tawn mak ai, a imthung takoh ah mi doeh anghmat mak ai.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Ni angyae bang ih kaminawk loe tasoeh o baktih toengah, niduem bangah kaom kaminawk doeh anih kawng pongah dawnrai o.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Kasae kami khosakhaih loe to tiah oh, Sithaw panoek ai kami ohhaih ahmuen doeh to tiah oh tangtang, tiah pathim pae.
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
