< Job 16 >

1 To naah Job mah,
Respondens autem Iob, dixit:
2 to baktih loknawk ka thaih pop parai boeh; pathloephaih lok nang thuih o, toe poek amrosakkung ah ni na oh o boih.
Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Avang ai loknawk to boeng thai ai boeh maw? Tipongah maw lok pathim hanah misa na hoih o?
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
4 Kang doethaih ahmuen ah na oh o nahaeloe, na thuih o ih baktiah ka thuih thai toeng; lok hoi kang zoeh o thaih moe, lu kang haek o thuih thaih.
Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
5 Toe ka pahni hoi tacawt pathloephaih lok mah nangcae poek mongsak hanah, thapaekhaih lok ni kang thuih o han.
Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 Lok ka thuih cadoeh, ka nathaih hoihkhang ai; lokthui ai ah ka pauep cadoeh, hoih kuehaih om ai.
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
7 Toe vaihi loe Anih mah kai angphosak boeh; ka imthung takoh boih nam rosak boeh.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 Ka nganhin loe angcu boih boeh, nganhin angcu loe kai hnukung ah oh; kai loe ka zaek keng boeh, ka nganhin zaekhaih loe kai hnukung ah oh hanah mikhmai kangtong ah angdoet tahang.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
9 Sithaw palungbethaih mah kai hae angsih pet pet moe, ang pacaekthlaek; haa ang kaek thuih; ka misa mah miktamai hoiah ang khet.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 Nihcae mah pakha ang angh o thuih; nihcae loe nawnto amkhueng o moe, khet patoekhaih hoiah tangbaeng ah ang tabaeng o.
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
11 Anih mah Sithaw panoek ai kaminawk ban ah ang paek moe, kahoih ai kaminawk ban ah ang vah.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Kamongah ka oh naah, anih mah kai amrosak; tahnong ah ang patawnh moe, apet pat hanah ang thuek pacoengah, kah han patoep ih ahmuen maeto baktiah ang suek.
Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 Kalii kaat kop anih ih kaminawk mah kai ang takui o khoep moe, tahmenhaih tawn ai ah kaeng ah ang thun o; kai ih ahmuet tui to long ah ang kraih pae.
Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 Anih mah ahmaa maeto pacoeng maeto angsihsak moe, misatuh kami baktiah tha hoiah ang hmang.
Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
15 Ka nganhin nuiah kazii to ka huih moe, kaimah ih taki to maiphu thungah ka phum.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Ka qah loiah ka mikhmai hae amro moe, ka miklakoek nuiah duekhaih to oh;
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 toe ka ban ah sethaih hmuen tidoeh om ai; lawk ka thuihaih loe ciim.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 Aw long, kai ih athii hae kraeng hmah; ka hanghaih lok loe natuek naah doeh anghak hmah nasoe!
Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
19 Khenah, vaihi kai hnukung van ah oh, kai angdoe haih kami doeh hmuensang ah oh.
Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Kam puinawk mah ang pahnui o thuih, kai loe mikkhraetui hoiah ni Sithaw hmaa ah ka oh.
Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
21 Kami maeto mah ampui han tahmenhaih hnik pae baktih toengah, kami maeto mah Sithaw khaeah tahmenhaih na hni pae nahaeloe ka koeh.
Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
22 Saning akra ai ah, amlaem let han ai ih loklam to ka pazui han boeh.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.

< Job 16 >