Jeremiah 13

1 Angraeng mah kai khaeah hae tiah ang thuih; Caeh ah loe, puu ngan kazii to la ah; na kaengah zaeng ah, tui suisak hmah, tiah ang naa.

So sagde Herren med meg: Gakk og kjøp deg eit linbelte, og spenn det um lenderne dine, men lat det ikkje koma i vatn!

2 Angraeng ih lok baktih toengah, kazii to ka lak moe, kaeng ah ka zaeng.

Og eg kjøpte beltet etter Herrens ord og spente det um lenderne mine.

3 To pacoengah Angraeng ih lok kai khaeah angzoh let,

Då kom Herrens ord til meg andre gongen; han sagde:

4 kaeng ah nang zaeng ih kazii to lah loe, angthawk ah, Euphrates vapui ah caeh loe, thlungkhaw thungah hawk ah, tiah ang naa.

Tak beltet som du kjøpte, som er um lenderne dine, og statt upp og gakk til Eufrat, og gøym det der i ei bergriva!

5 To pongah Angraeng mah ang thuih ih lok baktih toengah, ka caeh moe, Euphrates vapui taengah ka hawk.

Og eg gjekk og gøymde det attmed Eufrat, so som Herren hadde bode meg.

6 Ni paroeai akra pacoengah, Angraeng mah kai khaeah, Angthawk ah, Euphrates vapui ah caeh loe, kazii to la ah, tiah ang naa.

So hende det mange dager etterpå, at Herren sagde med meg: Statt upp og gakk til Eufrat, og tak derifrå det beltet som eg baud deg å gøyma der!

7 Euphrates ah ka caeh, ka takaeh moe, ka hawkhaih ahmuen hoiah kazii to ka lak let; khenah, kazii loe hmawn ving boeh moe, patoh thai ai boeh.

Og eg gjekk til Eufrat, og eg grov og tok beltet frå den staden der som eg hadde gøymt det. Og sjå, beltet var øydelagt, det var inkje gagn i det meir.

8 To pacoengah Angraeng ih lok to kai khaeah angzoh,

Då kom Herrens ord til meg; han sagde:

9 Judah hoi Jerusalem amoekhaih loe to tiah kam rosak han, tiah Angraeng mah thuih.

So segjer Herren: Soleis vil eg gjera ende på det store ovmodet i Juda og Jerusalem.

10 Hae ih kahoih ai kaminawk, ka lok tahngaih koeh ai kaminawk, angmacae ih palung mah thuih ih lok baktiah caeh kaminawk, a toksak pae hanah kalah sithawnawk hnukah bang moe, krang bok hanah caeh kaminawk loe tidoeh avang ai, hae kazii baktiah om o tih.

Denne vonde lyden, som ikkje vil høyra mine ord, som ferdast etter sitt harde hjarta og fer etter andre gudar, og tener deim og tilbed deim, han skal verta som dette beltet, som det ikkje er gagn i meir.

11 Kazii loe kami ih kaengah zaeng baktih toengah, Israel imthung takoh hoi Judah imthung takohnawk boih mah, kai ih acaeng, kai ih ahmin, ka lensawkhaih hoi ka hmin pakoeh ah oh o thai hanah, kaimah khaeah kang zaeng, toe nihcae mah ka lok hae tahngai o ai.

For likeins som beltet er fastgjort um mannsens lender, soleis feste eg til meg alt Israels hus og alt Judas hus, segjer Herren, so dei skulde vera mitt folk og vera meg til frægd, til fagnad og pryda; men dei høyrde ikkje.

12 To pongah pailang to misurtui hoiah koi o sak ah, tiah thuih ih lok to nihcae khaeah thui paeh, tiah Israel Angraeng Sithaw mah ang naa: to naah nihcae mah, Pailang to misurtui hoi koisak boih han angaih, tiah panoek ai kami ah maw ka oh o? tiah na naa o nahaeloe,

Og du skal segja med deim dette ordet: So segjer Herren, Israels Gud: Kvar ei vinkrukka er til å fylla vin på. Då skal dei segja med deg: «Veit me ikkje det då, at kvar ei vinkrukka er til å fylla vin på?»

13 nihcae khaeah, khenah, hae prae thungah kaom kami boih, David ih angraeng tangkhang nuiah anghnu siangpahrangnawk boih, qaimanawk, tahmaanawk hoi Jerusalem ah kaom kaminawk boih, mu ka paquisak moe,

Seg då med deim: So segjer Herren: Sjå, eg fyller alle som bur i dette landet, og kongarne som sit på Davids kongsstol, og prestarne og profetarne og alle som bur i Jerusalem, so dei vert drukne.

14 maeto hoi maeto kang daengsak han, ampanawk hoi acaanawk doeh nawnto ka vah han, tiah Angraeng mah thuih; ka tahmen mak ai, ka pathlung mak ai, palungnathaih tawn ai ah, nihcae to ka hum han, tiah Angraeng mah thuih, tiah thui paeh, tiah ang naa.

Og eg vil krasa deim, kvar mot annan, både federne og borni, alle saman, segjer Herren. Eg vil ikkje spara og ikkje miskunna, og ikkje tykkja synd i deim, men tyna deim.

15 Tahngai oh loe, naa to patueng oh; amoek o hmah; Angraeng mah lokthuih boeh.

Høyr og gjev gaum! Ver ikkje ovmodige! for Herren talar.

16 Khoving moe, khoving maenawk nuiah khok na ae o ai nathuem, aanghaih na zing o moe, anih mah aanghaih to duekhaih tahlip ah omsak ai nathuem, anghmang kathok khoving ah angcoengsak ai nathuem ah, Angraeng na Sithaw to pakoeh oh.

Gjev Herren, dykkar Gud, æra, fyrr han let det myrkna, og fyrr føterne dykkar støyter seg på dei dimme heidar! De stundar på ljos, men han skal gjera det til daudeskugge, og lata det verta stumende myrkt.

17 Toe na tahngai o ai nahaeloe, nam oek o haih pongah kamtueng ai ahmuen ah ka hinghaih to qah khing tih; Angraeng ih tuunawk to misong ah caeh o haih ving boeh pongah, palungnat hoiah ka qah ueloe, mikkhraetui longhaih hoiah ka om tih boeh.

Men vil de ikkje høyra på det, då lyt mi sjæl syrgja i løynd yver slikt eit ovmod, og mitt auga må gråta so tårorne trillar, av di Herrens hjord vert burtførd.

18 Siangpahrang hoi siangpahrang zu khaeah, na thacakhaih hoi na lensawkhaih sui lumuek loe, na lu nui hoiah krah tih boeh.

Seg med kongen og til kongsmori: Set dykk lågt ned! for den prydelege kruna er falli av dykkar hovud.

19 Aloih bang ih vangpuinawk loe khaa o tih, mi mah doeh paong mak ai; Judah acaeng boih misong ah hoi o tih; misong ah caeh o haih boih tih.

Byarne i Sudlandet er stengde, og ingen opnar deim. Alt Juda er ført burt i utlægd, ført burt til siste mannen.

20 Dan o tahang ah loe, aluek bang hoiah angzo kaminawk to khen ah; nang khaeah kang paek ih kranghoih tuunawk loe naa ah maw oh o boih?

Lat upp augo dykkar og sjå kor dei kjem nordanfrå! Kvar er no hjordi som du hadde fenge, dei væne sauerne dine?

21 Na nuiah ukkung ah oh moe, nangmah hoi nawnto amyok hanah, nihcae to na patuk pongah, Angraeng mah dan ang paek naah kawbangmaw na thuih han? Nongpata mah ca tapen tom nathuem ih kana baktiah na pauep mak ai maw?

Kva vil du segja, når han set til hovdingar yver deg deim som du sjølv hev vant på deg og havt til vener? Skulde du ikkje få flagor, som ei kvinna fær føderider?

22 Tipongah maw hae hmuennawk hae ka nuiah oh? tiah na thuih nahaeloe, na zaehaih pongah ni, na canghnak to angthlaeh moe, na khoknawk to amtueng, tiah panoek ah.

Og um du då segjer i ditt hjarta: «Kvi lyt eg taka imot dette?» - for di store misgjerning er din kjolefald lyft upp, dine hælar nækte med vald.

23 Ethiopia kami mah a nganhin amkhraih thai maw? To tiah ai boeh loe kaithlaeng mah ahin rong amkhraih thai maw? Amkhrai thaih nahaeloe, kahoih ai hmuen sah zong nangcae doeh, kahoih hmuen to na sah o thai tih, tiah thui paeh, tiah ang naa.

Kann ein blåmann skifta si hud eller ein pantar sine flekkjer? Då skulde de og kunna gjera det gode, de som hev vanst til å gjera vondt.

24 To pongah praezaek ih takhi mah canghii hmuh phaeng baktih toengah, nangcae to kang haehsak boih han.

So vil eg då spreida deim liksom halm som fyk for vind utor øydemarki.

25 Kai nang pahnet moe, amsawnlok to na tang pongah, nang han kang tah pae ih na taham loe to tiah oh, tiah Angraeng mah thuih.

Dette er luten din, den deilen eg hev etla åt deg, segjer Herren, av di du hev gløymt meg og lit på lygn.

26 Azathaih na panoek hanah na canghnak to mikhmai khoek to kang thlaeh pae tahang han.

So vil då eg og lyfta upp din kjolefald yver ditt andlit, so di skam vert synberr.

27 Zu sava nuiah na sak ih nongpa nongpata zaehaih, na cukhaih, tangyat zawhhaih, azawn ih maesomnawk nuiah na sak ih panuet thok hmuennawk to ka hnuk boeh. Aw Jerusalem, khosak na bing boeh! Ciimcai ai ah nasetto maw na oh han vop? tiah Angraeng mah thuih.

Hordomen din og kneggjingi di, den skamlause ulivnaden din uppå haugar på marki, all skjemdarferdi di hev eg set. Usæle Jerusalem! Kor lenge kjem det ikkje endå til å vara fyrr du vert rein!