Isaiah 6
1 Uzziah siangpahrang duekhaih saning ah, kasang parai, angraeng tangkhang nuiah anghnu, Angraeng to ka hnuk; tempul loe anih ih kahni hoiah koi.
In het jaar, toen de koning Uzzia stierf, zo zag ik den Heere, zittende op een hogen en verheven troon, en Zijn zomen vervullende den tempel.
2 Pakhraeh tarukto kaom, Seraphimnawk loe anih nuiah angdoet o; pakhraeh hnetto hoiah anih ih mikhmai to khuk pae o, pakhraeh hnetto hoiah a khok to khuk pae o moe, pakhraeh hnetto hoiah azawk o.
De serafs stonden boven Hem; een iegelijk had zes vleugelen; met twee bedekte ieder zijn aangezicht, en met twee bedekte hij zijn voeten, en met twee vloog hij.
3 Nihcae mah, misatuh kaminawk ih Angraeng loe, Ciimcai, ciimcai, ciimcai; long loe a lensawkhaih hoiah koi boih, tiah maeto hoi maeto khaeah hang o.
En de een riep tot den ander, en zeide: Heilig, heilig, heilig is de HEERE der heirscharen! De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol!
4 To tiah hanghaih lok pongah, thok tungnawk to anghuen o, tempul loe hmaikhue hoiah koi.
Zodat de posten der dorpels zich bewogen van de stem des roependen; en het huis werd vervuld met rook.
5 To naah kaimah, Kai loe khosak bing! Kai loe kaciim ai pakha tawn kami ah ka oh, pakha ciim ai kaminawk salakah ka oh pongah, kam ro boeh! Misatuh kaminawk ih Angraeng, Siangpahrang to ka mik mah hnuk boeh, tiah ka hangh:
Toen zeide ik: Wee mij, want ik verga! dewijl ik een man van onreine lippen ben, en ik woon in het midden eens volks, dat onrein van lippen is; want mijn ogen hebben den Koning, den HEERE der heirscharen gezien.
6 to naah Seraphim maeto mah, taitaeh hoiah ataep moe, hmaicam nui hoiah lak ih hmai kamngaeh to a ban ah sinh moe, kai khaeah azawk.
Maar een van de serafs vloog tot mij, en had een gloeiende kool in zijn hand, die hij met de tang van het altaar genomen had.
7 Kai ih pakha nuiah hmai kamngaeh to koeng moe, kai khaeah, khenah, hae hmai kamngaeh mah nang ih pakha to sui boeh pongah, na sakpazaehaih to lak ving boeh, na zaehaih doeh pasaeh boeh, tiah ang naa.
En hij roerde mijn mond daarmede aan, en zeide: Zie, deze heeft uw lippen aangeroerd; alzo is uw misdaad van u geweken, en uw zonde is verzoend.
8 To naah, Mi maw ka patoeh han? Kaicae hanah mi maw caeh tih? tiah Angraeng mah thuih ih lok to ka thaih; to naah kaimah, Hae ah ka oh, na patoeh ah, tiah ka naa.
Daarna hoorde ik de stem des Heeren, dewelke zeide: Wien zal Ik zenden, en wie zal voor Ons henengaan? Toen zeide ik: Zie, hier ben ik, zend mij henen.
9 Anih mah, Caeh ah loe hae kaminawk khaeah, Na thaih o boeh e, na panoek o thai ai; na hnuk o boeh e, na thaih o kop ai, tiah thui paeh, tiah ang naa.
Toen zeide Hij: Ga henen, en zeg tot dit volk: Horende hoort, maar verstaat niet, en ziende ziet, maar merkt niet.
10 Hae kaminawk ih palung to amtaksak ah, naa to pangsak ah loe, mik to maengsak ah; to tih ai nahaeloe nihcae mah mik hoiah hnu o tih; naa hoiah thaih o ueloe, palung hoiah panoek o moeng tih; nihcae dawnpakhuem o naah, kaimah nihcae to ngan ka tui o sak moeng tih, tiah ang naa.
Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze.
11 To naah kaimah, Aw Angraeng nasetto maw akra vop tih? tiah ka naa. Anih mah, Vangpui ah kami om ai, im ah doeh kami om ai, kami om ai pongah prae to pong sut,
Toen zeide ik: Hoe lang, Heere? En Hij zeide: Totdat de steden verwoest worden, zodat er geen inwoner zij, en de huizen, dat er geen mens zij, en dat het land met verwoesting verstrooid worde.
12 Angraeng mah kaminawk to ahmuen kangthla ah haek boeh pongah, prae pong sut ai karoek to akra tih.
Want de HEERE zal die mensen verre wegdoen, en de verlating zal groot wezen in het binnenste des lands.
13 Toe prae thung ih kami hato thungah maeto anghmat aep to mah, amro boih let tih; toe hmaica thing hoi oak thing loe aqam angmuen moe, pakhruk pacoengah doeh akung loe anghmat vop baktiah, ciimcai kami ih atii loe to prae thungah kanghmat akung ah om vop tih, tiah ang pathim.
Doch nog een tiende deel zal daarin zijn, en het zal wederkeren, en zijn om af te weiden; maar gelijk de eik, en gelijk de haageik, in dewelke na de afwerping der bladeren nog steunsel is, alzo zal het heilige zaad het steunsel daarvan zijn.
