Isaiah 56

1 Angraeng mah hae tiah thuih, toenghaih to patawn ah loe, kamsoem hmuen to sah oh; ka pahlonghaih hoi ka toenghaih amtuenghaih atue to phak tom boeh.

So segjer Herren: Tak vare på rett og gjer rettferd! For mi frelsa er alt i kjømdi, og mi rettferd skal syna seg snart.

2 Hae hmuen sah kami, kacakah patawn kami, Sabbath ni aek ai ah zah moe, kahoih ai hmuen sak han ai ah ban pakhuem duem kaminawk loe tahamhoih o.

Sæl er den mann som gjerer dette, den menneskja som held fast på det, som held kviledagen utan vanhelging og varar si hand frå vonde verk.

3 Angraeng khaeah angzo prae kalah kami mah, Kai loe Angraeng mah angmah ih kaminawk thung hoiah takhoe ving boeh, tiah thui hmah nasoe; tangyat mii kadueh kami mah doeh, Khenah, kai loe thing kazaek tok ni, tiah poek hmah nasoe.

Den framande må ikkje segja, han som held seg til Herren: «Herren vil skilja meg frå sitt folk!» Og gjeldingen må ikkje segja: «Sjå, eg er eit turka tre!»

4 Kai ih Sabbath ni zaa tangzat mii kadueh kami khaeah Angraeng mah hae tiah thuih; ka koeh ih hmuennawk to sah moe, ka lokmaihaih kacakah patawn kaminawk loe,

For so segjer Herren: Dei gjeldingar som held mine kviledagar, som vel det som er min vilje, og som held fast på mi pakt,

5 Ka im thung hoi kai ih tapang nuiah capanawk hoi canunawk pongah kahoih kue ahmin to ka paek han; angphrae thai ai dungzan ahmin to ka paek han.

åt deim skal eg i mitt hus og innanfor mine murar gjeva eit namn og eit minne som er betre enn søner og døtter; eit æveleg namn gjev eg deim, eit namn som aldri øydest.

6 Angraeng khaeah toksakhaih, anih ih ahmin palunghaih, tamna ah oh hanah, Angraeng khaeah angzo prae kalah kaminawk, Sabbath ni aek ai ah zaa kaminawk boih hoi ka lokmaihaih kacakah patawn kaminawk loe,

Og dei framandfødde som held seg til Herren og vil tena honom og elska Herrens namn, og vil vera hans tenarar, kvar som held kviledagen utan vanhelging, og held fast på mi pakt,

7 Kaimah ih kaciim mae ah ka caeh haih moe, lawkthuihaih ka im ah anghoehaih hoiah ka ohsak han; ka hmaicam nuiah a sak o ih hmai angbawnhaih hoi a paek o ih angbawnhaih moi to ka talawk pae han; ka im loe prae kaminawk boih lawkthuihaih im, tiah kawk o tih.

deim vil eg føra til mitt heilage berg og gleda deim i mitt bønehus, deira brennoffer og slagtoffer skal vera til hugnad på altaret mitt! For mitt hus skal kallast eit bønehus for alle folk.

8 Ahmuen kruekah kamhet Israel kaminawk pakhuengkung Angraeng Sithaw mah, pakhueng tangcae ih kaminawk pacoengah, kalah kaminawk doeh anih khaeah ka pakhueng han vop, tiah thuih.

So segjer Herren, Herren, som samlar dei spreidde av Israel: Endå fleire samlar eg til han attåt deim som er samla.

9 Taw ih moinawk boih, ue, taw thung ih moinawk boih, caak han angzo oh!

Alle villdyr i marki, kom og et, ja, alle villdyr i skogen!

10 Israel ih misatoep kaminawk loe mikmaeng o; nihcae loe panoekhaih vawt o, uk thai ai ui baktih oh o moe, uk o thai ai; nihcae loe iih koeh o, tabok o moe, iih angam o.

Vaktmennerne her er alle blinde, dei skyner ingen ting. Alle er dei mållause hundar som ikkje kann gøy, dei ligg og drøymer, likar å sova;

11 Ue, nihcae loe boep thai ai caak kamoeh uinawk ni, nihcae loe panoekhaih tawn ai tuutoep kami ah oh o; nihcae loe angmacae koehhaih loklam bangah anghae o boih, kami boih angmacae amekhaih khue ni pakrong o.

dei er hækne hundar, vert aldri mette, og slike folk er hyrdingar, som ikkje veit å gjeva gaum! Dei vender seg alle sin eigen veg, kvar til si eigi vinning, alle som ein.

12 Angzo oh, misurtui ka sinh han! Palung khuek tih karoek to mu nae o noek si! Khawnbang doeh vaihni baktiah ni om tih, vaihi pongah doeh pop kue tih, tiah nihcae mah thuih o.

«Kom, eg skal henta vin, so vil me drikka rusdrykk; som i dag skal morgondagen vera, me skal hava det herlegt.»