Isaiah 55
1 Aw tui anghae kaminawk, angzo oh, tuikung ah angzo oh; nangcae phoisa tawn ai kaminawk, Angzo oh, qan oh loe caa oh! Ue, angzo oh, misurtui hoi tahnutui to phoisa paek ai ah qan oh.
Nuż wszyscy pragnący pójdźcie do wód, i wy, co niemacie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie a jedzcie; pójdźcie, mówię, kupujcie bez pieniędzy i bez zapłaty, wino i mleko.
2 Tipongah buh ah kaom ai hmuen pongah phoisa to na pasaeng o moe, zok amhah ai hmuen pongah tha tho na pasaeng o loe? Ka lok hae hoidakta ah tahngai oh, kahoih caaknaek to caa oh, to tiah ni na hinghaih mah kating ai anghoehaih to hnu tih.
Przecz wynakładacie pieniądze nie za chleb, a pracę swą na to, co nie nasyca? Słuchając słuchajcie mię, a jedzcie to, co jest dobrego, i niech się rozkocha w tłustości dusza wasza.
3 Na naa to patueng oh loe, kai khaeah angzo oh; na pakhra hing thai hanah ka lok hae tahngai oh; nangcae hoi dungzan lokmaihaih to ka sak moe, oepthok amlunghaih to David khaeah ka paek han.
Nakłońcie ucha swego, a pójdźcie do mnie; słuchajcie, a będzie żyła dusza wasza. I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzie Dawidowe pewne wyleję na was.
4 Khenah, anih to kaminawk boih hnukung, zaehoikung hoi lok thuikung ah ka sak boeh.
Oto dałem go za świadka narodom, za wodza i za nauczyciela narodom.
5 Khenah, anih mah ang pakoeh moe, Angraeng na Sithaw, Ciimcai Israel Sithaw rang hoiah, na panoek vai ai ih acaeng to na kawk tih, nang panoek vai ai kaminawk doeh nangcae khaeah cawn o tih:
Oto naród, któregoś nie znał, powołasz, a narody, które cię nie znały, zbieżą się do ciebie dla Pana, Boga twego, i Świętego Izraelskiego; bo cię uwielbi.
6 Anih hnuk thai koiah oh naah Angraeng to pakrong oh, kazoi ah oh naah kawk oh.
Szukajcie Pana, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki blisko jest.
7 Kasae kami mah a caehhaih loklam to toengh nasoe loe, katoeng ai poekhaih tawn kami mah katoeng ai a poekhaihnawk to toengh lai nasoe; Angraeng khaeah amlaem nasoe, to tiah ni anih mah a nuiah palungnathhaih to tawn tih; aicae Sithaw khaeah amlaem nasoe, to tiah nahaeloe a zaehaih to tahmen pae tih.
Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.
8 Ka poekhaihnawk loe nangcae poekhaih hoiah anghmong ai; kai ih loklamnawk doeh nangcae ih loklamnawk hoiah anghmong ai, tiah Angraeng mah thuih.
Boć zaiste myśli moje nie są jako myśli wasze, ani drogi wasze jako drogi moje, mówi Pan;
9 Vannawk loe long pongah sang o kue baktih toengah, kai ih loklamnawk loe nangcae ih loklamnawk pongah sang kue, ka poekhaihnawk doeh nangcae poekhaihnawk pongah sang kue.
Ale jako wyższe są niebiosa niż ziemia, tak przewyższają drogi moje drogi wasze, a myśli moje myśli wasze.
10 Khotui hoi dantui loe van hoi krak tathuk pacoengah amlaem tanghang let ai; long to a duksak moe, aankungnawk to amprawksak; tadok tacawtsak moe, aanmu haeh kami hanah thingthai to athaisak, buhcaa kami hanah buh to ohsak:
Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:
11 ka pakha hoi tacawt lok loe to tiah om tih; azom pui ah kai khaeah amlaem mak ai, ka koehhaih to acungsak ueloe, toksak hanah ka patoeh ih hmuen to akoepsak tih.
Takci będzie słowo moje, które wynijdzie z ust moich; nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tem, na co je poślę.
12 Nangcae loe anghoehaih hoiah na caeh o tih, lunghoihta ah na caeh o haih tih; maenawk hoi maesomnawk loe na hmaa ah laasakhaih hoiah hang o tih, taw ih thingnawk boih anghoehaih hoiah ban tabaeng o tih.
Przetoż w weselu wynijdziecie, a w pokoju doprowadzeni będziecie. Góry i pagórki chwałę przed wami głośno zaśpiewają, a wszystkie drzewa polne rękami klaskać będą.
13 Soekhringkung zuengah hmaica thing amprawk ueloe, kapring zuengah thing kamtak thing to amprawk tih; hae loe Angraeng ih ahmin panoek poehaih ah om ueloe, dungzan anghmaa thai ai angmathaih ah om tih boeh, tiah thuih.
Miasto ciernia wyrośnie jedlina, a miasto pokrzywy wyrośnie mirt; a to będzie Panu ku sławie, na znak wieczny, który nigdy nie będzie wygładzony.
