Isaiah 36
1 Hezekiah siangpahrang ah ohhaih saning hathlai palito naah, Assyria siangpahrang Sennakharib to angzoh moe, kacakah sak ih misa pakaahaih Judah vangpuinawk to lak pae boih.
Og det hende seg i det fjortande styringsåret åt kong Hizkia, at assyrarkongen Sanherib drog upp imot alle faste borgar i Juda og hertok deim.
2 Assyria siangpahrang mah Rashakeh to thacak misatuh kaminawk hoi nawnto, Lakish hoiah Jerusalem ah siangpahrang Hezekiah khaeah patoeh. Misatuh angraeng loe khukbuen pasuk kami ih lawk bangah caehhaih loklam, aluek bang ih tuili ah anghak.
Og assyrarkongen sende Rabsake frå Lakis til Jerusalem mot kong Hizkia med ein stor her; og han stogga attmed vatsleidingi frå Øvredammen på allfarvegen til vaskarvollen.
3 To naah Hilkiah capa, siangpahrang im khenzawnkung Eliakim, ca tarik kami Shebna, Asaph capa, ca pakuem kami, Joah cae loe anih khaeah caeh o.
Då gjekk drottseten Eljakim Hilkiason og riksskrivaren Sebna og kanslaren Joah Asafsson ut til honom.
4 Misatuh angraeng Rashakeh mah nihcae khaeah, lensawk siangpahrang, Assyria siangpahrang mah, Tipongah nangmah hoi nangmah to tih khoek to nang oep loe? tiah a thuih, tiah Hezekiah khaeah thui paeh, tiah ang naa.
Og Rabsake sagde til deim: «Meld til Hizkia: «So segjer storkongen, assyrarkongen: «Kva er det for tru som gjer deg so traust?
5 Nang loe misatuk kophaih hoi thacak misatuh kaminawk to ka tawnh mang, tiah na thuih ti; toe amsawnlok ni na thuih; mi ih tha oephaih hoiah maw kai hae nang tuk han?
Du tenkjer at berre eit ord gjer råd og dåd i krig! Kven lit du på, sidan du sette upp imot meg?
6 Khenah, nang loe angkhaek sakrungkung baktiah kaom, Izip prae ni nang oep haih; sakrungkung baktiah kaom akung nuiah amha kami loe angkhaek sakrungkung mah ban to thun pae ueloe, ahmaa caa tih; Izip siangpahrang Faro mah doeh anih khaeah amha kaminawk to to tiah sah tih.
Ja, det er sant, du lit på Egyptarland, den brotne røyrstaven som sting hol i handi på kvar som styd seg til honom! Soleis er Farao, egyptarkongen, for alle deim som lit på honom.
7 Toe nangcae mah, Kaicae loe kaimacae ih Angraeng Sithaw ni ka oep o, tiah na thuih o; Hezekiah mah hmuensang hoi hmaicamnawk to phraek boih moe, Judah hoi Jerusalem kaminawk khaeah, Hae ih hmaicam hmaa ah khue ni Sithaw na bok o han, tiah a thuih na ai maw?
Og svarar du meg: «Me lit på Herren, vår Gud!» var det då ikkje hans offerhaugar og hans altar Hizkia fekk burt då han baud Juda og Jerusalem: «Framfor dette altaret skal de bøygja kne?»
8 To pongah angzo oh loe, ka angraeng Assyria siangpahrang hoi palungduehaih to sah oh; hrang angthueng thaih kami na tawnh o nahaeloe, nihcae kakhawt ah hrang sang hnetto kang paek o han!
Gjer då eit veddemål med Herren min, assyrarkongen: Eg gjev deg tvo tusund hestar um du kann skaffa folk til å rida på deim.
9 Ka angraeng ih tamnanawk thungah kathoeng koek misatuh angraeng kai mataeng doeh nang pazawk o ai nahaeloe, kawbangmaw Izip kaminawk ih hrang lakoknawk hoi hrang angthueng kaminawk to nang oep o haih?
Korleis vil du slå attende ein einaste jarl, ein av dei ringaste tenarane åt herren min? Og so lit du på egyptarane, på vognerne og ridarane deira!
10 Angraeng asaenghaih om ai nahaeloe hae prae amrosak hanah kang zo tih maw? Caeh moe, to prae to paro hanah, Angraeng mah ang thuih, tiah a naa.
Trur du det er Herren uvitande når eg kjem hit og øydelegg dette landet? Nei, det var Herren som baud meg: «Drag upp til dette landet og legg det i øyde!»»»»
11 To naah Eliakim, Shebna hoi Joah mah misatuh angraeng Rabshakeh khaeah, Tahmenhaih hoi na tamnanawk loe Syria lok ka thaih kop o pongah, Syria lok hoiah mah na thui ah; sipae nuiah kaom kaminawk mah thaih o kop hanah, Hebru lok hoiah thui hmah, tiah a naa o.
Då sagde Eljakim og Sebna og Joah til Rabsake: «Tala syrisk til tenarane dine! me skynar det nok; tala ikkje jødisk til oss! folket på muren høyrer på.»
12 Toe misatuh angraeang Rabshakeh mah, Nangcae angraeng hoi nangcae khae khue lokthuih hanah ka angraeng mah ang patoeh, tiah na poek o maw? Sipae nuiah anghnu kaminawk khaeah doeh lokthuih hanah na patoeh ai maw? Nihcae loe nangcae baktiah angmacae ih aek to caa o ueloe, angmacae ih tamzun tui to nae o tih, tiah pathim pae.
«Nei, » svara Rabsake, «det er til herren din og til deg herren min hev sendt meg å tala desse ordi, men nettupp til det folket som sit på muren og saman med dykk lyt eta sitt eige skarn og drikka sitt eige vatn!»
13 To naah Rabshakeh loe angdoet tahang moe, Hebru lok hoiah, lensawk siangpahrang, Assyria siangpahrang ih lok hae tahngai oh, tiah a hangh.
So steig Rabsake fram og ropa høgmælt desse ordi på jødisk mål: «Høyr det storkongen, assyrarkongen, talar!
14 Siangpahrang mah hae tiah thuih; Hezekiah mah na ling o hmah nasoe; nangcae to anih mah loisak thai mak ai!
So segjer kongen: «Lat ikkje Hizkia narra dykk; han er ikkje i stand til å berga dykk!
15 Angraeng mah aicae pahlong tih; hae vangpui hae Assyria siangpahrang ban ah paek mak ai, tiah Hezekiah mah thuih pongah Sithaw to tang o hmah.
Lat ikkje Hizkia få dykk til å lita på Herren, med di han segjer: «Herren hjelper oss for visst, han gjev ikkje denne byen i henderne på assyrarkongen.»
16 Hezekiah ih lok to tahngai o hmah; Assyria siangpahrang mah hae tiah thuih; Kai hoi angdaehhaih sah oh loe, kai khaeah angzo oh; to tiah nahaeloe kami boih mah angmah ih misurthaih hoi thaiduet thaih to caa o ueloe, angmah ih tuikhaw thung ih tui to nae o tih;
Høyr ikkje på Hizkia! So segjer kongen i Assyria: Gjer fred med meg! gjev dykk yver til meg! So skal de få eta kvar av sitt eige vintre og sitt eige fiketre og drikka vatn kvar or sin eigen brunn,
17 Kang zoh moe, nangcae to nangmacae prae baktiah kaom, cang hoi misurtui ohhaih prae, takaw hoi misur takha ohhaih prae ah kang caeh o haih han.
til dess eg kjem og hentar dykk til eit land som er likt dykkar eige, eit land med korn og druvesaft, eit land med brød og vinhagar.
18 Acoe oh, to tih ai nahaeloe Hezekiah mah nangcae khaeah, Angraeng mah pahlong tih hmang, tiah na zoek o moeng tih. Prae kaminawk ih sithawnawk mah a prae to Assyria siangpahrang ban thung hoiah loih o sak vai maw?
Lat ikkje Hizkia narra dykk og segja: «Herren bergar oss!» Tru nokon av folkegudarne hev berga sitt land for assyrarkongen?
19 Hamath hoi Arpad ih sithawnawk loe naa ah maw oh o? Sephavaim ih sithawnawk loe naa ah maw oh o? Nihcae mah Samaria to ka ban thung hoiah loisak thaih maw?
Kvar er gudarne i Hamat og Arpad? Kvar er gudarne i Sefarvajim? Eller hev dei berga Samaria ut or mi hand?
20 Hae prae thung boih ih sithawnawk thungah, kawbaktih sithaw mah maw a prae to ka ban thung hoi pahlong vaih? Kawbangmaw Angraeng mah Jerusalem to ka ban thung hoi pahlong thai tih? tiah a naa.
Kven av alle gudarne i desse landi hev berga sitt land ut or mi hand, so Herren skulde berga Jerusalem ut or mi hand?»»
21 Lok pathim han ai ah lokpaek boeh pongah, Judah kaminawk mah, lok pakha to doeh pathim pae o ai, oh o taak duem.
Og dei tagde og svara honom ikkje eit ord; for so var kongens bod: «Ikkje svara honom!»
22 To naah Hilkiah capa, siangpahrang im ukkung Eliakim, ca tarik kami Shebna hoi ca pakuem kami, Asaph capa Joah cae loe angmacae ih khukbuen to asih o moe, Hezekiah khaeah caeh o pacoengah, misatuh angraeng Rabshakeh mah thuih ih lok to a thuih pae o.
Eljakim Hilkiason, drottseten, og Sebna, riksskrivaren, og Joah Asafsson, kanslaren, kom då attende til Hizkia med sundrivne klæde og melde honom ordi hans Rabsake.
