Hosea 4

1 Nangcae Israel caanawk, Angraeng ih lok to tahngai oh: loktang lok om ai, palungnathaih om ai boeh moe, prae thungah Sithaw panoekhaih to om ai boeh pongah, prae thung kaom kaminawk hoi Angraeng lok angaekhaih to oh boeh.

Aŭskultu la vorton de la Eternulo, ho Izraelidoj; ĉar la Eternulo havas juĝan disputon kun la loĝantoj de la tero; ĉar sur la tero ne ekzistas vero, nek amo, nek konado de Dio.

2 Kasae thuihaih, lok amlaihaih, kami humhaih, paqukhaih, daan ai ah zae sakhaih, angsum thai ai ah ohhaih, ahmuen kruekah athii palonghaih to oh.

Malbenado kaj trompado, mortigado, ŝtelado, kaj adultado tre disvastiĝis, kaj sangoverŝo sekvas sangoverŝon.

3 To pongah prae loe palungsae ueloe, a thungah kaom kaminawk thazok o boih tih, moisannawk, van ih tavaanawk, tuipui thung ih tanganawk doeh dueh o boih tih.

Pro tio ekploros la tero, kaj malfeliĉo trafos ĉiujn ĝiajn loĝantojn kaj la bestojn de la kampo kaj la birdojn de la ĉielo; eĉ la fiŝoj de la maro malaperos.

4 Toe mi kawbaktih doeh zaehaih net o hmah, mi doeh pakung o hmah; nang ih kaminawk loe qaima hoi angzoeh koeh kami ah oh o.

Sed neniu malpacu, neniu riproĉu; via popolo estas kiel insultantoj de pastro.

5 To pongah nang loe athun naah amthaek ueloe, tahmaa doeh nangcae hoi nawnto aqum ah amthaek tih, nam no to ka dueksak han.

Vi falos meze de la tago, kaj ankaŭ la profeto falos kun vi en la nokto; kaj Mi pereigos vian patrinon.

6 Panoekhaih tawn o ai pongah, kai ih kaminawk loe amro o boeh. Panoekhaih to na vah ving boeh pongah, nang loe qaima ah kang tapom mak ai boeh; na Sithaw mah patuk ih lok to na pahnawt ving boeh pongah, na caanawk to ka pahnawt toeng han.

Mia popolo pereos pro tio, ke ĝi ne havas scion. Ĉar vi forpuŝis la scion, tial Mi vin forpuŝos, ke vi ne plu estu Mia pastro. Ĉar vi forgesis la instruon de via Dio, tial ankaŭ Mi forgesos viajn infanojn.

7 Nihcae pung o naah, ka nuiah zaehaih sak o aep aep; to pongah nihcae lensawkhaih to azathaih ah kang coengsak ving han.

Ju pli ili multiĝas, des pli ili pekas kontraŭ Mi; ilian honoron Mi faros senhonoreco.

8 Nihcae loe kai kaminawk ih zaehaih to caak o, palungthin doeh nihcae zaehaih nuiah a suek o.

Per la pekoj de Mia popolo ili sin nutras, kaj al ĝia malpieco strebas ilia animo.

9 To pongah kaminawk nuiah sak ih baktih toengah, qaima nuiah doeh ka sak han; a caeh o ih loklamnawk baktiah nihcae to dan ka paek moe, a sak o ih hmuen baktih toengah nihcae han tangqum ka paek han.

Kaj fariĝos al la popolo tiel same, kiel al la pastroj: Mi punos ĝin pro ĝia konduto, kaj Mi repagos al ĝi pro ĝiaj agoj.

10 Nihcae loe buh caa o tih, toe boep o mak ai; nihcae mah Angraeng to caeh o taak pongah, tangzat zaw kami baktiah om o tih, angpung o mak ai.

Ili manĝos kaj ne satiĝos, ili malĉastos kaj ne disvastiĝos; ĉar ili forlasis la Eternulon kaj ne atentas Lin.

11 Tangzat zawhhaih, misurtui hoi misurtui kangtha mah palungthin amkhraengsak.

Malĉastado, vino, kaj mosto forprenas la prudenton.

12 Kai ih kaminawk loe a sak o cop ih krang khaeah lokdueng o moe, angmacae ih cung mah nihcae hanah lokthuih pae. Tangzat zawh koehhaih palungthin mah nihcae loklam amkhraengsak, nihcae loe angmacae ih Sithaw to caeh o taak moe, tangzat zawh o.

Mia popolo demandas sian lignon, kaj ĝia bastono donas al ĝi respondon; ĉar la spirito de malĉasteco erarigas ilin, kaj ili malĉastas kontraŭ sia Dio.

13 Nihcae loe mae nuiah hmuen paekhaih to sak o, tahlip hoih pongah mae nui ih oak thingkung, poplar thingkung hoi kasang thingkung tlim ah hmuihoih to a thlaek o. To pongah na canunawk tangzat zaw o ueloe, na zunawk doeh sava laep ah zaehaih sah o tih.

Sur la supro de montoj ili alportas oferojn, kaj sur montetoj ili incensas sub kverko, poplo, kaj terebintarbo, ĉar bona estas ilia ombro. Tial malĉastos viaj filinoj, kaj viaj bofilinoj adultos.

14 Nangcae doeh tangzat zaw kaminawk hoiah nang kom o moe, tangzat zawhhaih ahmuen ah hmuenpaekhaih na sak o pongah, na canunawk mah tangzat zawh o moe, na zunawk mah sava laep ah zaehaih sak o naah, nihcae to dan ka paek mak ai. To pongah panoekhaih tawn ai kaminawk loe amtimh o tih.

Ĉu Mi povas ne puni viajn filinojn, se ili malĉastas, kaj viajn bofilinojn, se ili adultas, se ili apartiĝas kune kun la malĉastistinoj kaj alportas oferojn kune kun la publikaj virinoj, kaj la malklera popolo pereas?

15 Nang, Israel loe tangzat zaw kami hoi kanawm na caeng, toe Judah to zaesak hmah; nang loe Gilgal ah angzo hmah, Beth Aven ah doeh caeh hmah loe, Angraeng loe hing, tiah doeh lokkamhaih to sah hmah.

Se malĉastas vi, ho Izrael, tiam almenaŭ Jehuda ne kulpiĝu; ne iru en Gilgalon, ne iru en Bet-Avenon, kaj ne ĵuru: Kiel vivas la Eternulo.

16 Israel caanawk loe maitaw tala hnuk angnawn baktiah hnuk angnawn o; vaihi loe nihcae to Angraeng mah qam kahoih ahmuen kakawk ah pacah ih tuu baktiah pacah mak ai boeh.

Ĉar Izrael obstinas, kiel obstina bovino; ĉu nun la Eternulo povas paŝti ilin, kiel ŝafidon sur vasta paŝtejo?

17 Ephraim loe sakcop ih krangnawk to bok pongah, angmabueng ah om nasoe.

Efraim aliĝis al idoloj; lasu lin.

18 Nihcae loe mu kathaw tui to naek o moe, anghak ai ah tangzat to zawh o: anih ukkungnawk loe azat thok hmuen to sak han koeh o.

Abomeninda fariĝis ilia drinkado; ili fordonis sin al malĉastado kaj malhonora amo; honto al iliaj protektantoj.

19 Anih loe pakhraeh hoi nawnto takhi mah hmut ving tih, nihcae loe a sak o ih hmuen pongah azathaih tong o tih.

La vento forportos ilin per siaj flugiloj, kaj ili hontos pri siaj oferoj.