Hosea 11
1 Nawkta nathuem ah Israel to ka palung, Izip prae thung hoiah ka capa to ka kawk.
Gdy Izrael był dziecięciem, miłowałem go, a z Egiptu wezwałem syna mego.
2 Nihcae to ka kawk naah, nihcae loe kangthla aep ah caeh o: Baalnawk khaeah hmuen tathlanghaih to a sak o moe, krangnawk khaeah hmuihoih a thlaek o.
Wzywali ich prorocy, ale oni tem więcej uchodzili od oblicza ich, Baalom ofiary czynili, a bałwanom rytym kadzili.
3 Ephraim caeh thaih hanah ka patuk, anih ih ban ah ka patawnh moe, ka hoih; toe kai mah ngan ka tuisak, tito nihcae mah panoek o ai.
Chociażem Ja Efraima na nogi stawiał, przecie on ich brał na ramiona swoje; a nie chcieli znać, żem Ja ich leczył.
4 Nihcae to poeknaemhaih hoiah ka zaeh moe, amlunghaih hoiah ka zaeng; kai loe nihcae hanah tahnong ih hnam kakhringh pae kaminawk baktiah ka oh, nihcae to buh ka pacah.
Powrozami ludzkiemi pociągałem ich, powrozami miłości, a byłem im jako którzy odejmują jarzmo z czeluści ich, i dawałem im pokarm.
5 Nihcae loe dawnpakhuem o ai pongah, anih loe Izip prae ah amlaem mak ai, Assyria kami loe anih ih siangpahrang ah om tih.
Nie wrócić się do ziemi Egipskiej: ale Assur będzie królem jego, przeto że się nie chcieli nawrócić do mnie.
6 Anih ih vangpuinawk thungah sumsen alaekhaih to om tih, angmacae sak atimhaih baktih toengah, a ohhaih ahmuen to amro ueloe, nihcae to amrosak tih.
Nadto miecz będzie trwać w miastach jego, i skazi zawory jego, a pożre ich dla rady ich.
7 Kai ih kaminawk loe kai hnuk angqoi taak ving hanah poek o: nihcae mah to Kasang Koek, tiah palawk o, toe Anih to mi mah doeh pakoeh o ai.
Bo lud mój udał się na to, aby się odwracał odemnie; a chociaż go wołają do Najwyższego, przecież go nikt nie wywyższa.
8 Ephraim, kawbang maw nang hae kang pahnawt sut thai tih? Israel, kawbang maw nang hae kang prawt sut thai tih? Admah vangpui nuiah ka sak ih hmuen baktiah kawbang maw nang hae ka sah han? Nang hae kawbang maw Zeboiim baktiah kang suem thai tih? Ka poekhaih palung amkhraih moe, pop parai tahmenhaih to ka tawnh boeh.
Jakożbym cię podał, o Efraimie? jakożbym cię podał, o Izraelu? jakożbym cię podał jako Adamę i położył jako Seboim? Ale się obróciło we mnie serce moje, nawet i wnętrzności litości poruszyły się.
9 Kanung parai palung ka phuihaih hoiah hmuen to ka sah mak ai, Ephraim to kam rosak mak ai: kai loe kami na ai, Sithaw ni; nangcae salakah kaom Ciimcai Sithaw ah ka oh; to pongah vangpui amrosak hanah kang zo mak ai.
Nie wykonam gniewu zapalczywości mojej, nie udam się na skażenie Efraima; bom Ja Bóg, a nie człowiek, w pośrodku ciebie święty, i nie przyjdę przeciwko miastu.
10 Nihcae mah Angraeng to patom o tih: Anih loe kaipui baktiah hang tih: Anih hangh naah, a caanawk tasoeh o ueloe, niduem bang hoiah angzo o tih.
Pójdą za Panem, który jako lew będzie ryczał; on zaiste tak ryczeć będzie, że ze strachem przybieżą synowie od morza.
11 Nihcae loe Izip prae ih tavaanawk baktih, Assyria prae ih pahuu baktiah, tasoehhaih hoiah angzo o tih: to naah nihcae to angmacae im ah ka ohsak han, tiah Angraeng mah thuih.
Ze strachem przybieżą jako ptaki z Egiptu, i jako gołębica z ziemi Assyryjskiej, i posadzę ich w domach ich, mówi Pan.
12 Lok amlaihaih hoiah Ephraim mah kai ang takui, Israel imthung takoh mah alinghaih hoiah kai ang takui: toe Judah loe oep kaom Ciimcai Sithaw, Sithaw khae hoiah loklam amkhraeng ving boeh.
Efraimczycy mię ogarnęli kłamstwem, a dom Izraelski zdradą, gdy jeszcze Juda panował z Bogiem, a z świętymi wierny był.
