< Genesis 33 >
1 Jakob mah khet tahang naah, kami cumvai palito hoi nanwto angzo Esau to hnuk. To pongah nawktanawk to tapraek moe, Leah, Rachel hoi a tamna nongpata hnik khaeah a paek.
Jacob vio a Esaú a lo lejos, viniendo hacia él con cuatrocientos hombres. Así que dividió a los niños entre Lea, Raquel y las dos sirvientas personales.
2 A tamna nongpata hnik hoi a caanawk to hmaloe ah a caehsak, to pacoengah Leah hoi a caanawk to caehsak moe, hnukkhuem koekah Rachel hoi Joseph to caehsak.
Colocó a las dos sirvientas personales con sus hijos primero, luego a Lea y sus hijos, y al final a Raquel y José.
3 Angmah to hmahmanh moe, amya khaeah a phak naah, a hmaa ah long ah vai sarihto akuep pae.
Luego Jacob se adelantó a ellas y se inclinó hasta el suelo siete veces antes de acercarse a su hermano.
4 Esau loe Jakob hnuk hanah cawnh moe takop; tahnong ah takoih moe, anih to mok; to pacoengah loe qah hoi hmaek.
Esaú corrió hacia él y lo abrazó. Puso sus brazos alrededor de su cuello y lo besó. Los dos lloraron.
5 Esau mah khet naah, nongpatanawk hoi a caanawk to hnuk; nang hoi nawnto kaom kaminawk loe mi aa? tiah a naa. Jakob mah, Nihcae loe Sithaw mah na tamna khaeah tahmenhaih hoi paek ih kaminawk ni, tiah a naa.
Entonces Esaú miró a su alrededor, a las mujeres y los niños. “¿Quiénes son estas personas que están contigo?” preguntó. “Son los hijos que Dios le dio a tu siervo”, respondió Jacob.
6 To pacoengah a tamna hnik hoi a caanawk to angzoh o moe, anih hmaa ah akuep o.
Las sirvientas personales y sus hijos se acercaron y se inclinaron.
7 To pacoengah Leah hoi a caanawk doeh anih khaeah angzoh o moe, akuep o; hnukkhuem koekah Rachel hoi Joseph to angzoh hoi moe, a hmaa ah akuep hoi toeng.
Entonces Lea y sus hijos se acercaron y se inclinaron. Por último, José y Raquel se acercaron y se inclinaron.
8 Esua mah, Ka hnuk ih moinawk loe tih sak han ih aa? tiah a naa. Anih mah, Ka angraeng, na tahmenhaih ka hnuk thai hanah, nang hanah kang sinh pae, tiah a naa.
“¿Para qué eran todos los animales que encontré en el camino?” Preguntó Esaú. “Son un regalo para ti, mi señor, para que me trates bien”, respondió Jacob.
9 Toe Esau mah, Kam nawk, Kai doeh ka tawnh mang bae, nangmah hanah mah suem ah, tiah a naa.
“¡Tengo más que suficiente, hermano mío! Guarda lo que tienes”, dijo Esaú.
10 Jakob mah, Tahmenhaih hoiah na talawk paeh; na tahmenhaih ka tongh nahaeloe, ka sinh ih tangqum hae na talawk pae ah; na mikhmai ka hnuk hae, Sithaw mikhmai hnuk baktiah ni oh, na mikhmai panhaih to ka hnuk boeh.
“¡No, por favor!” Jacob insistió. “Si eres feliz conmigo, entonces por favor acepta el regalo que te estoy dando. Ahora que he vuelto a ver tu rostro es como ver el rostro de Dios, ¡y me has acogido tan amablemente!
11 Nang han kang sinh ih taham ka hoihaih tangqumnawk hae na talawk pae ah, Sithaw mah ang tahmen pongah, ka ngaihaih boih ka tawnh boeh, tiah a naa. Jakob mah paek pae khruek pongah, Esau mah talawk pae.
Por favor, acepta el regalo que te he traído porque Dios me ha tratado muy bien y tengo mucho”. Así que Esaú lo aceptó.
12 To naah Esau mah, Caeh o si, kholong caeh amsak o si boeh, tiah a naa.
“Sigamos nuestro camino”, dijo Esaú. “Yo iré delante de ti”.
13 Toe Jakob mah, Ka angraeng, nawktanawk loe saning nawk o vop moe, tapen kangtha tuu hoi maitawnawk doeh ka khetzawn han oh, tito na panoek; nito thung karangah ka caeh haih nahaeloe, moinawk hae dueh o boih tih.
“Mi señor puede ver que los niños son débiles”, respondió Jacob. “También las cabras, las ovejas y el ganado están amamantando a sus crías, y si los presiono demasiado, todos morirán.
14 To pongah ka angraeng nang loe, na tamna hmaa ah caeh halat ah; kai loe moinawk to amzai ah huih moe, nawktanawk hoi nawnto ka angraeng ohhaih Seir mae ah amzaita hoi kang zoh han, tiah a naa.
Sigue adelante, mi señor, y tu siervo vendrá lentamente, caminando con los niños, y me reuniré contigo en Seir”.
15 Esau mah, To tih nahaeloe kaimah ih kaminawk ahap kang caehtaak han, tiah a naa. Toe Jakob mah, Na koehhaih baktiah ka oh nahaeloe, tih han ih nihcae to caehtaak han angai tih loe? tiah a naa.
“Bien, pero déjame dejar algunos de mis hombres contigo”, dijo Esaú. “Eres muy amable, pero no hay necesidad de hacer eso”, respondió Jacob.
16 To pongah to na niah Esau loe Seir prae ah amlaem let.
Así que Esaú comenzó su camino de regreso a Seír ese día.
17 Toe Jakob loe Sukkoth ah caeh, ohhaih ahmuen maeto a sak, angmah ih maitawnawk ohhaih im doeh a sak pae; to pongah to ahmuen to Sukkoth, tiah ahmin paek.
Pero Jacob se dirigió a Sucot, donde se construyó una casa y refugios para el ganado. Por eso el lugar se llama Sucot.
18 Jakob loe Padan prae hoiah angzoh moe, Kanaan prae Shekem vangpui to kamong ah a phak, to vangpui phak tom naah ataihaih ahmuen to a sak.
Más tarde Jacob continuó su viaje desde Paddan-aram. Llegó a salvo a Siquem en el país de Canaán donde acampó en las afueras del pueblo.
19 Shekem ampa Hamor caanawk khae ih long to, phoisa cumvaito hoiah a qanh moe, to ahmuen ah ataihaih kahni im to a sak.
Compró el terreno donde acampaba a los hijos de Hamor, el fundador de Siquem, por 100 monedas.
20 To ahmuen ah hmaicam maeto a sak pacoengah, El-Elohe-Israel, tiah ahmin sak.
Construyó un altar allí y lo llamó El-Elohe-Israel.