Genesis 16
1 Abram zu, Sarai loe caa kaak; toe anih loe Izip tanuh, Hagar tiah ahmin kaom tamna maeto tawnh.
Saraj, kona hans Abram, fekk ikkje born. Men ho hadde ei terna som var frå Egyptarland og heitte Hagar.
2 To pongah Sarai mah Abram khaeah, Angraeng mah caa ang kaaksak boeh; caeh ah loe ka tamna nongpata khaeah iip ah, anih mah caa na sah pae khoe doeh om tih, tiah a naa. Abram mah Sarai ih lok to tahngaih pae.
Og Saraj sagde med Abram: «Du ser, Herren hev meinka meg born. Kjære deg, gakk inn til terna mi! Kann henda ho fær ein son åt meg.» Og Abram lydde rådi hennar Saraj.
3 Abram loe Kanaan prae ah saning hato oh pacoengah, Sarai mah a tamna nongpata, Izip tanuh Hagar to lak moe, zu haih hanah sava khaeah paek.
So tok Saraj, kona hans Abram, og let Abram, mannen sin, få Hagar frå Egyptarland, som var terna hennar, til kona. Då var det ti år sidan Abram hadde slege seg ned i Kana’ans-land.
4 Abram mah Hagar to iih haih, to naah nongpata to zokpomh; zokpom boeh, tiah Hagar mah panoek naah angmah angraeng ih zupui to hnap.
Og han gjekk inn til Hagar, og ho vart med barn. Men då ho såg at ho var med barn, vanvyrde ho matmor si.
5 To naah Sarai mah Abram khaeah, Ka sakpazae ih hmuen loe na lu nuiah om nasoe; ka tamna nongpata to na saoek nuiah kang paek; anih mah zokpom boeh, tiah panoek naah, kai hae ang patoek; nang hoi kai salakah Angraeng mah lokcaek halat nasoe, tiah a naa.
Då sagde Saraj med Abram: «Du skal svara for den urett eg lid. Eg bad deg sjølv taka terna mi i fang, men no ho ser at ho er med barn, vanvyrder ho meg. Herren skal døma millom meg og deg!»
6 Toe Abram mah Sarai khaeah, Na tamna nongpata loe na ban ah ni oh; na koeh baktiah a nuiah sah khae, tiah a naa. Sarai mah Hagar to pacaekthlaek, to pongah Hagar loe anih khae hoi cawnh ving.
Då sagde Abram med Saraj: «Terna di råder du sjølv yver. Gjer med henne som du synest!» Sidan var Saraj hard med henne, og ho rømde sin veg.
7 Angraeng ih van kami mah Hagar to praezaek tuipuek taeng, Shur vangpui caehhaih loklam taengah hnuk.
Men Herrens engel fann henne innmed ei vatskjelda i øydemarki, den kjelda som er frammed vegen til Sur.
8 Anih mah, Sarai ih tamna nongpata, Hagar, naa hoiah maw nang zoh? Naa ah maw na caeh han? tiah a naa. Anih mah, Ka angraeng zupui Sarai khae hoiah ka cawnh ving, tiah a naa.
Og han sagde: «Du Hagar, terna hennar Saraj, kvar kjem du frå, og kvar etlar du deg?» Og ho sagde: «Eg laut røma frå Saraj, matmor mi.»
9 To naah Angraeng ih van kami mah anih khaeah, Na angraeng zupui khaeah amlaem let loe, anih tlim ah khosah ah, tiah a naa.
Då sagde Herrens engel til henne: «Gakk heim att til matmor di, og bøyg deg under handi hennar!»
10 Van kami mah anih khaeah, Kroek laek ai khoek to na caanawk kang pungsak han, tiah a naa.
Og Herrens engel sagde til henne: «Eg vil gjeva deg ei ætt som er endelaus: reint uteljande skal ho vera!»
11 Angraeng ih van kami mah anih khaeah, Khenah, nang loe zokpomh boeh, caa nongpa to na sah tih; na patanghaih Angraeng mah thaih pae boeh pongah, anih ih ahmin to Ishmael, tiah sah ah, tiah a naa.
Og Herrens engel sagde til henne: «Sjå, du er med barn, og du skal eiga ein son. Honom skal du kalla Ismael, av di Herren høyrde deg i naudi di.
12 Anih loe poek ham kami ah om ueloe, kami boih hoi angtuh tih, kami boih mah anih to tuh tih; anih loe angmah ih nawkamyanawk taengah khosah tih, tiah a naa.
Det vert eit villasen til kar. Hans hand skal vera lyft mot alle, og alle hender mot honom. Og midt for augo på alle brørne sine skal han slå seg ned.»
13 To naah Hagar mah, angmah khaeah lokthuikung Angraeng to, Nang loe kai hnukung Sithaw, tiah ahmin paek; anih mah, Vaihi kai Hnukung to ka hnuk boeh, tiah thuih.
Og ho nemnde Herren, som hadde tala med henne, og sagde: «Du er Gud, den som ser alt!» Og ho sagde: «Kann det vera råd at eg her hev set skimten av den som all tid ser meg!»
14 To pongah to ih tuipuek to, Beer Lahai Roi, tiah ahmin sak; khenah, to tuipuek loe Kadesh hoi Bered salakah oh.
Difor kallar dei den kjelda «Kjelda åt den som liver, og ser meg»; ho er millom Kades og Bered.
15 Hagar mah Abram hanah capa maeto sak pae; Hagar mah sak pae ih capa to Abram mah Ishmael, tiah ahmin phui.
Og Hagar fekk ein son, og Abram kalla son sin, som Hagar hadde fenge, Ismael.
16 Hagar mah Abram han Ishmael sak pae naah, Abram loe saning qui tazet, tarukto oh boeh.
Abram var seks og åtteti år gamall, då han fekk Ismael med Hagar.
