Genesis 11
1 To naah long pum ah lok maeto khue oh moe, lok maeto ni apaeh o.
Og heile verdi hadde eitt tungemål og same ordi.
2 Ni angyae bang hoiah a caeh o, Shinar azawn to hnuk o naah, to ah khosak o.
Og det bar so til, då dei for austigjenom, at dei fann ei slette i Sinearlandet, og der slo dei seg ned.
3 To naah nihcae mah maeto hoi maeto khaeah, Angzo oh, amlai long pahlom o si loe, hmaiqoeng o si, tiah thuih o. Thlung zuengah amlai long to patoh o moe, param long zuengah thing tangpri to patoh o.
Og dei sagde seg imillom: «Kom, lat oss gjera tigl og brenna det vel!» Og so bruka dei tiglet til murstein, og i staden for kalk bruka dei jordbik.
4 Nihcae mah, Angzo oh, vangpui maeto sah o si loe, van pha khoek to imsang to sah o si; aimacae ahmin amthang hanah sah o si, to tih ai nahaeloe long pum ah ampraek o boih moeng tih, tiah a thuih o.
So sagde dei: «Kom, lat oss byggja oss ein by, med eit tårn som når upp i himmelen, og gjera oss namngjetne, so me ikkje vert spreidde utyver all jordi!»
5 Angraeng loe kaminawk mah sak ih imsang hoi vangpui to khet hanah, angzoh tathuk.
Då steig Herren ned og vilde sjå byen og tårnet som manneborni bygde.
6 Angraeng mah, Khenah, kaminawk loe maeto ah oh o moe, lok maeto apaeh o boih pongah, hae tok hae sak amtong o boeh; vaihi sak han a poek o ih hmuen hae pakaahaih tidoeh om ai ah sah o tih.
Og Herren sagde: «Sjå dei er eitt folk, og alle hev dei eit tungemål, og dette er det fyrste dei tek seg fyre! No vert ikkje noko umogelegt for deim, kva dei so finn på å gjera.
7 Angzo oh, caeh o tathuk si loe, maeto hoi maeto lok angthaih han ai ah, lok anghmangsak si, tiah thuih o.
Lat oss då stiga ned der og vildra målet deira, so den eine ikkje skynar kva den andre segjer.»
8 To pongah Angraeng mah nihcae to long pum ah ampraeksak; to naah vangpui to sah ai ah toengh o sut.
So spreidde Herren deim derifrå ut yver heile jordi, og dei heldt upp å byggja på byen.
9 Angraeng mah long pum ah kaom kaminawk to lok anghmangsak, to ahmuen hoiah nihcae to long pum ah ampraeksak phang, to pongah vangpui to Babel, tiah kawk o.
Difor kallar dei den byen Babel; for der vildra Herren målet for heile verdi, og derifrå spreidde Herren deim ut yver all jordi.
10 Shem ih caanawk kawng loe hae tiah oh; Shem loe saning cumvaito oh moe, tui uemhaih phak pacoeng, saning hnetto naah, Arphazad to sak;
Dette er soga um Sems-ætti: Då Sem var hundrad år gamall, fekk han sonen Arpaksad, tvo år etter storflodi.
11 Arphazad to a sak pacoengah, Shem loe saning cumvai pangato hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Arpaksad, livde han endå i fem hundrad år, og fekk søner og døtter.
12 Arphazad loe saning qui thum, pangato naah Salah to sak.
Då Arpaksad var fem og tretti år gamall, fekk han sonen Salah.
13 Arphazad loe Salah sak pacoengah, saning cumvai pali, thumto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Salah, livde han endå fire hundrad og tri år, og fekk søner og døtter.
14 Salah loe saning qui thumto naah, Eber to sak.
Då Salah var tretti år gamall, fekk han sonen Eber.
15 Salah loe Eber sak pacoengah saning cumvai pali, thumto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Eber, livde han endå fire hundrad og tri år, og fekk søner og døtter.
16 Eber loe saning qui thum, palito naah Peleg to sak.
Då Eber var fire og tretti år gamall, fekk han sonen Peleg.
17 Eber loe Peleg sak pacoengah, saning cumvai pali, qui thumto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Peleg, livde han endå fire hundrad og tretti år, og fekk søner og døtter.
18 Peleg loe saning qui thumto naah Reu to sak.
Då Peleg var tretti år gamall, fekk han sonen Re’u.
19 Peleg loe Reu sak pacoengah, saning cumvai hnet, takawtto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Re’u, livde han endå tvo hundrad og ni år, og fekk søner og døtter.
20 Reu loe saning qui thum, hnetto naah Serug to sak.
Då Re’u var tvo og tretti år gamall, fekk han sonen Serug.
21 Reu loe Serug sak pacoengah, saning cumvai hnet, sarihto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Serug, livde han endå tvo hundrad og sju år, og fekk søner og døtter.
22 Serug loe saning qui thumto naah Nahor to sak.
Då Serug var tretti år gamall, fekk han sonen Nahor.
23 Serug loe Nahor sak pacoengah, saning cumvai hnetto hing moe, kalah capa hoi canunawk doeh sak vop.
Og etter han hadde fenge Nahor, livde han endå tvo hundrad år, og fekk søner og døtter.
24 Nahor loe saning pumphae takawtto naah, Terah to sak.
Då Nahor var ni og tjuge år gamall, fekk han sonen Tarah.
25 Nahor loe Terah sak pacoengah, saning cumvai, hatlai takawtto hing moe, capa hoi canunawk sak vop.
Og etter han hadde fenge Tarah, livde han endå hundrad og nittan år, og fekk søner og døtter.
26 Terah loe saning cumvai sarihto naah, Abram, Nahor hoi Haran to sak.
Då Tarah hadde fyllt sytti år, fekk han sønerne Abram og Nahor og Haran.
27 Terah ih caanawk kawng loe hae tiah oh; Terah mah Abram, Nahor hoi Haran to sak; Haran mah Lot to sak.
Dette er soga um Tarah og ætti hans: Tarah fekk sønerne Abram og Nahor og Haran. Og Haran fekk sonen Lot.
28 Haran loe ampa Terah dueh ai naah, a tapenhaih Khaldia prae Ur vangpui ah duek.
Og Haran døydde for augo åt Tarah, far sin, i fødesheimen sin, i Ur i Kaldæa.
29 Abram hoi Nahor loe zu lak hoi hmaek; Abram ih zu loe Sarai; Nahor ih zu loe Milkah; Haran mah canu, Milkah hoi Ishkah to sak.
Og Abram og Nahor tok seg konor. Kona hans Abram heitte Saraj, og kona hans Nahor heitte Milka, og var dotter åt Haran, far åt Milka og Jiska.
30 Sarai loe caa kaak; to pongah caa sah ai.
Men Saraj var barnlaus; ho hadde aldri ått barn.
31 Terah mah a capa Abram, Haran ih capa Lot, a capa Abram ih zu, a langah Sarai to kawk moe, Khadia prae Ur vangpui hoiah Kanaan prae ah caeh haih; Haran vangpui phak o naah, to ah khosak o.
Og Tarah tok med seg Abram, son sin, og Lot Haransson, soneson sin, og Saraj, sonekona si, kona hans Abram, og dei tok ut saman frå Ur i Kaldæa, og vilde fara til Kana’ans-land. Og dei kom til Kharan, og vart buande der.
32 Terah loe saning cumvai hnet, pangato hing moe, Haran vangpui ah duek.
Og dagarne hans Tarah vart tvo hundrad og fem år. So døydde Tarah i Kharan.
