Ezekiel 7

1 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,

Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

2 kami capa, Angraeng Sithaw mah Israel kawng pongah, Boenghaih ah oh boeh, long takii ahmuen palito nuiah boenghaih to phak boeh.

Et tu fili hominis, haec dicit Dominus Deus terrae Israel: Finis venit, venit finis super quattuor plagas terrae.

3 Boenghaih loe vaihi nangcae nuiah phak boeh, nangcae nuiah palungphuihaih kang patoeh han, na caeh o ih loklam baktih toengah lok kang caek o moe, na sak o ih panuet kathok hmuennawk nuiah lu kang lak han.

Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te: et iudicabo te iuxta vias tuas: et ponam contra te omnes abominationes tuas.

4 Kang pathlung o mak ai, tahmen doeh kang tahmen o mak ai; na caeh o haih loklam hoi nangmacae salakah kaom na sak o ih hmuennawk baktiah kang pathok o let han; to naah Kai loe Angraeng ni, tiah na panoek o tih, tiah thuih.

Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor: sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuae in medio tui erunt: et scietis quia ego Dominus.

5 Angraeng Sithaw mah, Khenah, Sethaih maeto, kaom vai ai sethaih maeto phak boeh.

Haec dicit Dominus Deus: Afflictio una, afflictio ecce venit.

6 Boenghaih phak boeh, boenghaih to phak boeh; khenah, nang to ang zing moe, angzoh boeh.

finis venit, venit finis, evigilavit adversum te: ecce venit.

7 Aw prae thungah kaom kaminawk, akhawnbang atue loe nangcae khaeah phak boeh; atue to phak boeh, khosak binghaih ni loe zoi boeh; oephaih lok na ai, mae nuiah tasoeh takuenhaih to pha tih boeh.

Venit contritio super te, qui habitas in terra: venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriae montium.

8 Akra ai ah palungphuihaih to nangcae nuiah ka kraih han, kho na sak o ih loklam baktih toengah lok kang caek moe, panuet thok na sak o ih hmuennawk boih nuiah lu kang lak o han boeh.

Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te: et iudicabo te iuxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua:

9 Kang paquem o mak ai, tahmen doeh kang tahmen o mak ai; kho na sak o haih tuinuen hoi nangmacae salakah kaom na sak o ih panuet thok hmuennawk baktih toengah lu kang lak o han; to naah Angraeng, Kai mah danpaek boeh, tiah na panoek o tih.

Et non parcet oculus meus, nec miserebor, sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuae in medio tui erunt: et scietis quia ego sum Dominus percutiens.

10 To nito khenah, ani loe angzoh boeh! Khosak binghaih to tacawt boeh; cunghet loe apawk pawk boeh moe, amoekhaih doeh tadok tacawt boeh.

Ecce dies, ecce venit: egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia:

11 Sethaih cunghet pongah patangkhanghaih to tacawt tahang boeh; pop parai mi kawbaktih doeh anghmat mak ai; nihcae qah haih kami mi doeh om mak ai.

Iniquitas surrexit in virga impietatis: non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum: et non erit requies in eis.

12 Atue loe angzoh boeh, ani doeh anghnai boeh; hmuenmae qan kami loe oephaih tawn hmah nasoe loe, hmuen zaw kami doeh palungsae hmah nasoe; pop parai kami nuiah palungphuihaih to oh boeh.

Venit tempus, appropinquavit dies: qui emit, non laetetur: et qui vendit, non lugeat: quia ira super omnem populum eius.

13 Hmuenmae zaw kami loe hing, toe a zawh ih hmuen pakut let mak ai; rangpui hoi kasaeng hnuksakhaih loe amkhrai mak ai; zaehaih ah hing kami loe mi doeh kacakah angdoe thai mak ai.

Quia qui vendit, ad id, quod vendidit, non revertetur, et adhuc in viventibus vita eorum. visio enim ad omnem multitudinem eius non regredietur: et vir in iniquitate vitae suae non confortabitur.

14 Mongkah to uengh o moe, misatuk hanah amsak o, toe palung ka phuihaih rangpui nuiah oh pongah, mi doeh misatuk han caeh o ai.

Canite tuba, praeparentur omnes, et non est qui vadat ad praelium: ira enim mea super universum populum eius.

15 Tasa bangah sumsen to oh moe, athung bangah kasae nathaih hoi khokhahaih to oh; azawn ah kaom kaminawk loe sumsen hoiah dueh o ueloe, vangpui thungah kaom kaminawk loe kasae nathaih hoi khokhahaih mah paduek tih.

Gladium foris: et pestis, et fames intrinsecus: qui in agro est, gladio morietur: et qui in civitate, pestilentia, et fame devorabuntur.

16 Toe kaloih kaminawk loe loih o pacoeng naah, angmacae zaehaih pongah mae nuiah om o ueloe, kami boih azawn ih pahuu baktiah oi o tih.

Et salvabuntur qui fugerint ex eis: et erunt in montibus quasi columbae convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua.

17 Nihcae ih ban thazok boih ueloe, khokkhu doeh tha om mak ai tui baktiah ni om tih.

Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis.

18 Nihcae loe palungset hoiah kazii to angzaeng o tih, toe misa zithaih mah pazawk tih; mikhmai sae o ueloe, lu sam aat o boih tih.

Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido, et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium.

19 Sum kanglung to loklamnawk ah va o ueloe, suinawk doeh ciimcai ai hmuen baktiah poek o tih; Angraeng palungphuihaih niah loe angmacae ih sui hoi sumkanglung mah nihcae to pahlong thai mak ai; a koeh o haih to koep thai mak ai ueloe, zok doeh amhah o mak ai; to hmuennawk loe nihcae zaehaih thungah amtimsakkung ah oh.

Argentum eorum foras proiicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit. Argentum eorum, et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini. Animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur: quia scandalum iniquitatis eorum factum est.

20 Nihcae loe kahoih khukbuen hoiah amoek o moe, panuet thok krang hoi panuet kaom hmuennawk to a sak o; to pongah to baktih hmuennawk to ciimcai ai hmuen ah ka paqoi pae ving.

Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum, et simulachrorum fecerunt ex eo: propter hoc dedi eis illud in immunditiam:

21 Prae kalah kaminawk mah, nihcae ih hmuen to paro pae o tih; kasae poekhaih katawn kaminawk hanah to hmuennawk to ka paek han, nihcae mah amhnong o sak tih.

et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terrae in praedam, et contaminabunt illud.

22 Nihcae to kang qoi taak han, to naah nihcae mah kai ih hmuenciim to amhnong o sak tih; mingcahnawk a thungah akun o ueloe, amhnong o sak tih.

Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum: et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud.

23 Prae loe athii longhaih hoiah koi moe, vangpui doeh pacaekthlaekhaih hoiah koi pongah, sumqui to sah o coek ah.

Fac conclusionem: quoniam terra plena est iudicio sanguinum, et civitas plena iniquitate.

24 Sithaw panoek ai kasae koek kaminawk to ka hoih han, to kaminawk mah nihcae ih im to la o tih; thacak nihcae amoekhaih to ka boengsak moe, nihcae ih hmuenciimnawk doeh kam hnongsak han.

Et adducam pessimos de Gentibus, et possidebunt domos eorum. et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum.

25 Amrohaih phak boeh; nihcae mah monghaih pakrong o tih, toe naa ah doeh monghaih to om mak ai.

Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit.

26 Khosak sethaih nuiah khosak sethaih to om ueloe, tamthang nuiah tamthang to om tih; to naah tahmaa khaeah hnuksak ih hmuen to pakrong o tih; qaima mah ka thuih ih lok to patuk mak ai boeh, kacoehtanawk mah thuitaek ih lok doeh om mak ai boeh.

Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum: et quaerent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus.

27 Siangpahrang loe oi ueloe, siangpahrang capa doeh palung boenghaih mah kraeng hmoek tih, prae kaminawk ih ban doeh tasoeh tih. Angmacae khosakhaih tuinuen baktih toengah ka sak pathok moe, angmacae hoi kating ah lok ka caek han; to naah nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tiah panoek o tih, tiah a thuih.

Rex lugebit, et princeps induetur moerore, et manus populi terrae conturbabuntur. Secundum viam eorum faciam eis, et secundum iudicia eorum iudicabo eos: et scient quia ego Dominus.