Ezekiel 19

1 Israel siangpahrang qahhaih laa to sah paeh,

Og du, set i med ein syrgjesong um Israels fyrstar

2 nam no loe mi aa? Kaipui amno to ni! Anih loe kaipui ampanawk salakah tabok, saning kanawk kaipuinawk salakah a caanawk to pacah.

og seg: «Kvar er mor di? Ei løvemor. Millom løvor ho låg, i ungløve-lag sine ungar ho ol.

3 A caanawk thung ih maeto loe qoeng tahang moe, thacak kaipui ah angcoeng, moi kaek amtuk moe, kaminawk doeh a kaek.

Og ho tamde upp ungen den eine, han vart ungløva, han, og han lærde å riva til seg ran; menner han åt.

4 Prae boih mah anih kawng to thaih o moe, long khaw thungah anih to naeh o; qui hoi taoengh o moe, Izip prae ah a caeh o haih.

Og folkeslag høyrde um honom; han vart fanga i deira grav, og med naseringar på vart han førd til Egypt.

5 A caa duekhaih to amno mah hnuk moe, palung boeng naah, kalah a caa maeto tapen let moe, thacak kaipui ah angcoengsak.

Og ho såg det - for ho stunda -: Hennar von var spilt. So tok ho ein til av sine ungar, honom sette ho til løva å vera.

6 Anih loe kaipuinawk salakah oh moe, thacak kaipui ah angcoeng, moi kaek amtuk moe, kaminawk doeh a kaek.

Og han sveiv ikring millom løvor, ei ungløva sjølv. Og han lærde å røva til seg ran; menner åt han.

7 Anih loe moizoep kaminawk abuephaih im to panoek, nihcae ih vangpuinawk to a phraek pae; a hanghaih lok pongah prae hoi a thungah kaom kaminawk boih anghngai o duem.

Og han skjemde enkjorne deira, og han lagde deira byar øyde. Og landet med alt som var i det tok fæla av buringi hans.

8 To naah a taengah kaom avang kaminawk hoi prae boih ih kaminawk mah anih to kah o moe, anih han palok payang pae o; to tiah anih to long khaw thungah naeh o.

Då gjekk dei imot honom, folki frå fylki rundt ikring, og breidde sitt garn yver honom. Han vart fanga i deira grav.

9 Anih to hlongthuk o moe, moi paunghaih im thungah khrum o pacoengah, Babylon siangpahrang khaeah caeh o haih; anih hanghaih lok to Israel maenawk nuiah thaih let han ai ah, anih to thongim thungah pakhrak o.

Og dei sette honom i bur, med naseringar på, og førde honom til kongen i Babel. So sette dei honom i tjukkmura borger, for at ein aldri meir skulde høyra hans røyst burtpå Israelsfjelli.

10 Nam no loe nangmah ih athii angan ah oh moe, kapop tui taengah thling ih misurkung baktiah oh; kapop tui pongah anih loe tanghang to pop moe, athaih doeh pop.

Medan du fekk vera i ro, var di mor som eit vintre, planta attmed vatn, rikt på frukt og på greiner av alt det vatnet det hadde.

11 Anih ih tanghangnawk loe ukkung ih cunghet sakhaih thacak tanghang ah oh moe, qoeng o tahang pacoengah, kabuk tanghangnawk salakah kasang koek ah amtueng.

Og det fekk sterke greiner til hovdingestavar, og høgt voks det upp millom skyer, og det var audsynt for si høgd og for rankorne mange.

12 Toe anih mah palungphuihaih hoiah aphong duk moe, long ah a vah, ni angyae bang ih takhi mah athaih to zaeksak; thacak tanghangnawk loe angkhaeh o moe, zaek o boeh pongah, hmai mah kangh boih.

Då vart det rive upp i harm og kasta på jordi, og austanvinden forturka frukti. Greinerne dei sterke vart rivne av og torna, elden øydde deim ut.

13 Anih loe vaihi tui kaom ai, long karoem, praezaek ah ni thling boeh.

Og no er det planta i audni, i eit land so turt og tyrst.

14 Tanghang maeto thung hoiah hmai to tacawt moe, athaih to kangh boeh, ukkung ih cunghet sak han kahoih thacak tanghangnawk to om ai boeh. Hae loe qahhaih laa ah oh, qahhaih akung pui ah doeh om tih, tiah ang naa.

Og eld gjekk ut frå den kvistute grein, han øydde frukti. Og det hev ikkje meir nokor sterk grein til hovdingstav.» - Ein syrgjesong er det, og til ein syrgjesong vart det.