< Ezekiel 12 >

1 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,
主の言葉がわたしに臨んだ、
2 kami capa, nang loe angaek karah kaminawk salakah na oh, nihcae loe hnuk hanah mik a tawnh o, toe hnu o ai; thaih hanah naa a tawnh o, toe thaih o ai; nihcae loe laisaep thaih imthung takoh ah oh o.
「人の子よ、あなたは反逆の家の中にいる。彼らは見る目があるが見ず、聞く耳があるが聞かず、彼らは反逆の家である。
3 To pongah, kami capa nang, misong ah laemh baktiah ahmuen kalah bangah caeh hanah hmuenmae to paroep ah, khodai naah nihcae mikhnuk ah na ohhaih ahmuen hoiah angthawk ah loe, nihcae mah hnuk o naah ahmuen kalah bangah caeh ah; laisaep thaih imthung takoh ah om o cadoeh, nihcae mah kho na poek pae khoe doeh om tih.
それゆえ、人の子よ、捕囚の荷物を整え、彼らの目の前で昼のうちに移れ、彼らの目の前であなたの所から他の所に移れ。彼らは反逆の家であるが、あるいは彼らは顧みるところがあろう。
4 Angpoeng hanah paroep ih hmuenmae baktih toengah, khodai naah nihcae mikhnuk roe ah nangmah ih hmuenmaenawk to sin ah; misong ah naeh ih kaminawk baktiah, aduembang ah nihcae mikhnuk roe ah caeh ah.
あなたは、捕囚の荷物のようなあなたの荷物を、彼らの目の前で昼のうちに持ち出せ。そして捕囚に行くべき人々のように、彼らの目の前で夕べのうちに出て行け。
5 Nihcae mikhnuk ah tapang to taqawt ah loe, to akhaw thung hoiah nangmah ih hmuenmae to sin ah.
すなわち彼らの目の前で壁に穴をあけ、そこから出て行け。
6 Na palaeng ah apu ah loe nihcae mikhnuk ah khoving hmawk naah caeh haih ah, long to na hnuk han ai ah mikhmai padap khoep ah; Israel imthung takoh hanah angmathaih ah kang sak boeh, tiah ang naa.
あなたは彼らの目の前でその荷物を肩に負い、やみのうちにそれを運び出せ。あなたの顔をおおって地を見るな。わたしはあなたをしるしとなして、イスラエルの家に示すのだ」。
7 To pongah lokpaek ih baktih toengah ka sak; kai loe misong ah naeh ih kami ih hmuennawk baktih toengah, kaimah ih hmuennawk to khodai naah ka lak moe, aduembang ah ka ban hoiah tapang to ka taqawt; khoving hmawk naah hmuennawk to ka lak moe, nihcae mikhnuk roe ah palaeng nuiah ka put.
そこでわたしは命じられたようにし、捕囚の荷物のような荷物を昼のうちに持ち出し、夕べにはわたしの手で壁に穴をあけ、やみのうちに彼らの目の前で、これを肩に負って運び出した。
8 Akhawnbang ah Angraeng ih lok to kai khaeah angzoh,
次の朝、主の言葉がわたしに臨んだ、
9 kami capa, laisaep karah Israel imthung takoh mah, Tih maw na sak, tiah na naa o ai maw?
「人の子よ、反逆の家であるイスラエルの家は、あなたに向かって、『何をしているのか』と言わなかったか。
10 Nihcae khaeah, Angraeng Sithaw mah hae tiah thuih, Hae loknawk loe Jerusalem ah kaom siangpahrang hoi to vangpui thungah kaom Israel imthung takohnawk boih han ih ni oh.
あなたは彼らに言いなさい、『主なる神はこう言われる、この託宣はエルサレムの君、およびその中にあるイスラエルの全家にかかわるものである』と。
11 Kai loe nangcae han angmathaih ah ka oh; ka sak ih baktih toengah nihcae khaeah sah tih; nihcae angpoeng o ueloe, misong ah naeh ih kami ah om o tih.
また言いなさい、『わたしはあなたがたのしるしである。わたしがしたとおりに彼らもされる。彼らはとりこにされて移される』と。
12 Nihcae salakah kaom siangpahrang loe angmah ih hmuennawk to palaeng ah apuu ueloe, khoving ah caeh haih tih, anih caeh haih hanah tapang to taqawt o tih; anih mah long to hnuk han ai ah mikhmai to padap pae o khoep tih.
彼らのうちの君は、やみのうちにその荷物を肩に載せて出て行く。彼は壁に穴をあけて、そこから出て行く。彼は顔をおおって、自分の目でこの地を見ない。
13 Anih han palok ka payang pae han, anih loe kai ih thaang pongah aman tih; anih to Khaldian prae Babylon ah ka caeh haih han, anih loe to vangpui ah dueh tih, toe vangpui to hnu mak ai.
わたしはわたしの網を彼の上に打ちかける。彼はわたしのわなにかかる。わたしは彼をカルデヤびとの地のバビロンに引いて行く。しかし彼はそれを見ないで、そこで死ぬであろう。
14 Anih abomh hanah a taengah kaom kaminawk hoi anih ih toksah kaminawk boih takhi songhaih ahmuen kruekah kang haehsak phaeng han; Sumsen to ka laek moe, nihcae to ka patom han.
またすべて彼の周囲にいて彼を助ける者および彼の軍隊を、わたしは四方に散らし、つるぎを抜いてそのあとを追う。
15 Nihcae to prae kaminawk salakah kang haehsak phang moe, prae congca ah kam praeksak phang naah loe, nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tito panoek o tih.
わたしが彼らを諸国民の中に散らし、国々にまき散らすとき、彼らはわたしが主であることを知る。
16 Toe a caeh o haih Sithaw panoek ai prae kruekah a sak o ih panuet thok hmuennawk to a thuih o hanah, sumsen, khokhahaih hoi kasae nathaih thung hoiah kami zetta ka pathlung han; to naah nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tiah panoek o tih, tiah ang naa.
ただし、わたしは彼らのうちに、わずかの者を残して、つるぎと、ききんと、疫病を免れさせ、彼らがおこなったもろもろの憎むべきことを、彼らが行く国びとの中に告白させよう。そして彼らはわたしが主であることを知るようになる」。
17 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh;
主の言葉がまたわたしに臨んだ、
18 kami capa, tasoehhaih hoi buh to caa ah loe, zithaih hoiah tui to nae ah.
「人の子よ、震えてあなたのパンを食べ、おののきと恐れとをもって水を飲め。
19 Prae kaminawk khaeah, Jerusalem ah kaom kaminawk hoi Israel prae thungah kaom kaminawk khaeah, Angraeng Sithaw mah, Nihcae loe tasoeh takuenhaih hoiah buh to caa o tih, dawnraihaih hoiah tui to nae o ueloe, prae thungah kaom kaminawk ih khoaehaih pongah, prae thungah kaom hmuenmaenawk to anghmaa boih tih boeh.
そしてこの地の民について言え、主なる神はイスラエルの地のエルサレムの民についてこう言われる、彼らは恐れをもってそのパンを食べ、驚きをもってその水を飲むようになる。これはその地が、すべてその中に住む者の暴虐のために衰え、荒れ地となるからである。
20 Kami ohhaih vangpuinawk to amro ueloe, prae loe pong sut tih boeh; to naah Kai loe Angraeng ni, tiah na panoek o tih, tiah thuih, tiah thui paeh, tiah ang naa.
人の住んでいた町々は荒れはて、地は荒塚となる。そしてあなたがたは、わたしが主であることを知るようになる」。
21 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,
主の言葉がわたしに臨んだ、
22 kami capa, aninawk loe laemh o boeh moe, hnuksakhaih doeh amro boeh, tiah thuih ih palungha lok to Israel prae thungah om ai maw?
「人の子よ、イスラエルの地について、あなたがたが『日は延び、すべての幻はむなしくなった』という、このことわざはなんであるか。
23 Nihcae khaeah, Angraeng Sithaw mah, Hae tiah a thuih o ih palungha lok to ka boengsak han boeh, nihcae mah Israel prae thungah palungha lok patoh o mak ai boeh; nihcae khaeah, Hnuksak ih hmuennawk akoep boihhaih ani loe zoi boeh, tiah thuih.
それゆえ、彼らに言え、『主なる神はこう言われる、わたしはこのことわざをやめさせ、彼らが再びイスラエルで、これをことわざとしないようにする』と。しかし、あなたは彼らに言え、『日とすべての幻の実現とは近づいた』と。
24 To naah loe Israel imthung takoh ah avang ai hnuksakhaih hoi lok amlai tahmaahaih to om mak ai boeh.
イスラエルの家のうちには、もはやむなしい幻も、偽りの占いもなくなる。
25 Kai loe Angraeng ah ka oh; ka thuih han koi lok to ka thuih naah, aekhaih om ai ah akoep tih, akoephaih ni doeh akra mak ai; Aw angaek karah imthung takoh, nangcae dung ah lok ka thuih moe, thuih ih lok baktih toengah ka koepsak han, tiah Angraeng Sithaw mah thuih, tiah thuih paeh, tiah ang naa.
しかし主なるわたしは、わが語るべきことを語り、それは必ず成就する。決して延びることはない。ああ、反逆の家よ、あなたの日にわたしはこれを語り、これを成就すると、主なる神は言われる」。
26 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,
主の言葉がまたわたしに臨んだ、
27 kami capa, khenah, A hnuk ih hnuksakhaih loe angzo han koi pop parai aninawk to thuikoehhaih ih ni, a thuih ih atuenawk loe angthla parai vop, tiah Israel imthung takoh mah thuih o.
「人の子よ、見よ、イスラエルの家は言う、『彼の見る幻は、なお多くの日の後の事である。彼が預言することは遠い後の時のことである』と。
28 To pongah nihcae khaeah, Angraeng Sithaw mah, Ka thuih ih loknawk loe akra mak ai, ka thuih ih lok to ka koepsak han, tiah Angraeng Sithaw mah thuih, tiah thui paeh, tiah ang naa.
それゆえ、彼らに言え、主なる神はこう言われる、わたしの言葉はもはや延びない。わたしの語る言葉は成就すると、主なる神は言われる」。

< Ezekiel 12 >