Exodus 3
1 Mosi loe Midian kami qaima, amsae Jethro ih tuu to toep pae; praezaek taeng ih mae ah tuunawk to a toep moe, Sithaw ih mae Horeb ahmuen ah a phak.
Moses han gjætte no buskapen åt Jetro, verfar sin, presten i Midjan. So var det ein gong han for langt atti heidi med fenaden, då kom han til Gudsfjellet, til Horeb.
2 To ah Angraeng ih van kami to hmai kangqong aqam kabuk thing thung hoiah anih khaeah angphong; Mosi mah khet naah, kabuk thing loe hmai angqong, toe thing loe hmai mah kangh ai tito a hnuk.
Der synte Herrens engel seg for honom i ein eldsloge, som slo beint upp or ein klungerrunne; han såg at runnen stod i ljos loge, men klungeren brann ikkje upp.
3 To pongah Mosi mah, Tipongah kabuk thing loe hmai mah kang ai loe! Kalen parai kamtueng hmuen hae ka khet noek han, tiah a poek.
Då tenkte Moses med seg: «Eg vil ganga innåt og sjå dette store underet, kvifor klungeren ikkje brenn upp.»
4 To tiah kaom hmuen to Mosi mah caeh moe, khet, tiah Angraeng mah hnuk naah, Sithaw mah anih to aqam kabuk thing thung hoiah Mosi! Mosi! tiah kawk.
Då Herren såg at han kom innåt og vilde sjå, so ropa Gud til honom utor klungerrunnen: «Moses, Moses!» Og han svara: «Ja, her er eg.»
5 Sithaw mah, Haeah anghnai hmah; na khokpanai to angkhring ah; nang doethaih ahmuen loe hmuenciim ah oh, tiah a naa.
Då sagde han: «Kom ikkje næmare! Hav av deg skorne! For staden du stend på, er heilag jord.»
6 To pacoengah, Kai loe nam pa ih Sithaw, Abraham ih Sithaw, Issak ih Sithaw hoi Jakob ih Sithaw ah ka oh, tiah a naa. Mosi mah Sithaw khet han zit moe, a mikhmai to hawk ving.
Og han sagde: «Eg er far din’s Gud, Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud.» Då løynde Moses andlitet sitt, for han torde ikkje sjå på Gud.
7 Angraeng mah, Izip prae ah kaom kai ih kaminawk patangkhanghaih to ka hnuk boeh; misong tawnkungnawk mah pacaekthlaek o pongah, a qah o haih lok to ka thaih boeh; nihcae palungsethaih to ka panoek.
Og Herren sagde: «Eg hev set kor vondt folket mitt hev det i Egyptarland, og høyrt klageropi deira yver futarne; eg veit kva dei lid.
8 Izip kaminawk ban thung hoiah nihcae to ka pahlong moe, to prae thung hoiah ka zaeh pacoengah, tahnutui hoi khoitui longhaih, Kanaan prae, Hit, Amor, Periz, Hiv hoi Jebus kaminawk ohhaih prae ah caeh haih hanah, kang hum tathuk boeh.
Og no hev eg stige ned, og vil fria deim ut frå egyptarane og føra deim ut or dette landet, til eit godt og vidt land, til eit land som fløymer med mjølk og honning, der som kananitarne er og hetitarne og amoritarne og perizitarne og hevitarne og jebusitarne.
9 To pongah, khenah, Israel kaminawk qahhaih lok loe vaihi kai khaeah phak boeh; Izip kaminawk mah nihcae pacaekthlaekhaih doeh ka hnuk boeh.
For no hev naudropet frå Israels-borni nått upp til meg, og eg hev og set korleis egyptarane trugar og plågar deim.
10 To pongah vaihi angzo ah, Izip prae thung hoiah kai ih kami, Israel caanawk to zaeh hanah, Faro khaeah kang patoeh han, tiah a naa.
Gakk no du til Farao med bod frå meg, og før folket mitt, Israels-borni, ut or Egyptarland!»
11 Toe Mosi mah Sithaw khaeah, Kai loe kawbaktih kami ah maw ka oh moe, Faro khaeah ka caeh pacoengah, Izip prae thung hoiah Israel kaminawk to ka zaeh han loe? tiah a naa.
Då sagde Moses til Gud: «Er eg den mann, at eg kann ganga til Farao, og kann eg føra Israels-borni ut or Egyptarland?»
12 To naah Sithaw mah, Kai mah kang oh thuih han hmang! Hae loe nang, kang patoeh boeh, tiah angmathaih ah om tih; Kai ih kaminawk Izip prae thung hoi na zaeh pacoengah loe, hae mae nuiah Sithaw na bok o tih, tiah a naa.
Og han sagde: «Ja, for eg skal vera med deg! Og det skal du hava til merke på at det er eg som hev sendt deg: Når du hev ført folket ut or Egyptarland, so skal de halda gudstenesta på dette fjellet.»
13 Mosi mah Sithaw khaeah, Israel kaminawk khaeah ka caeh moe, nihcae khaeah, nangcae ampanawk ih Sithaw mah nangcae khaeah kai ang patoeh, tiah ka thuih pae naah, nihcae mah kai khaeah, Anih ih ahmin loe mi aa? tiah na dueng o nahaeloe, kawbang maw ka thuih pae han loe? tiah a naa.
Då sagde Moses til Gud: «Men når eg no kjem til Israels-borni og segjer med deim: «Fedreguden dykkar hev sendt meg til dykk, » og dei so spør: «Kva er namnet hans?» kva skal eg då svara deim?»
14 Sithaw mah Mosi khaeah, KAI LOE KAI NI, tiah Israel kaminawk khaeah thui paeh; KAI, tiah ahmin kaom mah, nangcae khae ah kai ang patoeh, tiah thui paeh, tiah a naa.
Og Gud sagde til Moses: «Eg er den eg er! So skal du svara Israels-borni, » sagde han: «Han som heiter «Eg er», hev sendt meg til dykk.»
15 To pacoengah Sithaw mah Mosi khaeah, Israel kaminawk khaeah, Nam panawk ih Angraeng Sithaw, Abraham Sithaw, Issak Sithaw hoi Jakob Sithaw mah nangcae khaeah kai ang patoeh, hae loe dungzan ah kaom Kai ih ahmin ah oh, angzo han koi kaminawk boih mah pahnet thaih han ai ih ahmin ah oh, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
Og endå sagde Gud det til Moses: «So skal du segja til Israels-borni: «Herren, fedreguden dykkar, Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud, hev sendt meg til dykk. Det skal vera namnet mitt i all æva, og so skal dei kalla meg ætt etter ætt.»
16 Caeh ah, Israel kacoehtanawk to nawnto pakhueng ah loe nihcae khaeah, Nam panawk ih Angraeng Sithaw, Abraham, Issak hoi Jakob ih Sithaw to kai khaeah angphong moe, nangcae khaeah kang paqaih, Izip prae ah nangcae nuiah a sak o ih hmuen ka hnuk boeh;
Gakk no du, og samla i hop dei øvste i Israel, og seg med deim: «Herren, fedreguden dykkar, Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud, hev synt seg for meg og sagt: Eg hev havt auga med dykk og veit korleis dei fer åt med dykk i Egyptarland.
17 Izip prae patangkhanghaih thung hoiah nangcae to kang zaeh moe, Kanaan, Hit, Amor, Periz, Hiv hoi Jebus kaminawk ih prae, tahnutui hoi khoitui longhaih prae thungah kang caeh o haih han, tiah lok ka thuih boeh, tiah thui paeh, tiah a thuih, tiah a naa.
Og eg sagde: «Eg vil fria dykk ut or alt det vonde de lid i Egyptarland, og fylgja dykk fram til landet åt kananitarne og hetitarne og amoritarne og perizitarne og jebusitarne, eit land som fløymer med mjølk og honning.»
18 Israel kacoehtanawk mah na lok to tahngai o tih; nang hoi Israel kacoehtanawk Izip siangpahrang khaeah caeh oh loe, anih khaeah, Hebru Angraeng Sithaw mah kaicae hae a tongh boeh; kaimacae ih Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih ka sak o hanah, ni thumto thung praezaek ah na caehsak ah, tiah thui paeh.
Og dei skal gjeva gaum etter ordi dine, og so skal du ganga fram for kongen i Egyptarland, du og dei øvste i Israel, og de skal segja med honom: «Herren, Hebræarguden, hev møtt oss! Gode, gjev oss lov til å fara tri dagsleider ut i øydemarki og ofra til Herren, vår Gud!»
19 Toe Izip siangpahrang loe kalen parai thacakhaih hnu ai ah loe, nangcae to caehsak mak ai, tito ka panoek.
Men eg veit at kongen i Egyptarland ikkje gjev dykk lov til å fara, ikkje um han so fær kjenna ei sterk hand yver seg.
20 To pongah ban ka payangh moe, Izip prae thungah dawnrai hmuennawk to ka sak boih han, to tiah prae to ka thuitaek han; to pacoengah ni Izip siangpahrang mah na caeh o sak vop tih.
So vil eg då lyfta handi mi, og slå egyptarane med alle underi mine, som eg vil gjera midt imillom deim, og då skal dei sleppa dykk.
21 Izip kaminawk mah hae kaminawk palung o thai hanah, tok ka sak han; to naah ni na tacawt o naah bangkrai ah na tacawt o mak ai;
Og eg vil gjera det so at egyptarane fær godvilje for dette folket, so de ikkje skal fara tomhendte, når de fer;
22 nongpata boih mah a imtaeng kami, a im ah kaom nongpatanawk hanah phoisa, sui hoi khukbuennawk to hni o ueloe, na capanawk hoi na canunawk to abuen o sak tih; to tiah Izip kaminawk ih hmuennawk to na la pae o tih, tiah a naa.
men kvar kona skal beda grannekona si, eller den ho bur i hus med, um sylv og gull og helgeklæde, og det skal de lata sønerne og døtterne dykkar hava på seg; det skal vera herfanget de tek av egyptarane.»»
