< Esther 7 >

1 To pongah siangpahrang hoi Haman loe siangpahrang zu Esther mah sak ih buhraenghaih poihkung ah caeh hoi.
Entonces el rey y Amán vinieron a tomar vino con la reina Ester.
2 Ni hnetto misurtui naekhaih poihkung ah, siangpahrang mah Esther khaeah, siangpahrang zu Esther, Tih tahmenhaih maw nang hnik? Nang hnik ih hmuen to kang paek han; Timaw nang hnik? Nang hnik ih baktih toengah ka prae ahap mataeng doeh kang paek han, tiah a naa.
Y el rey volvió a decirle a Ester el segundo día, mientras estaban bebiendo: ¿Cuál es tu deseo, reina Ester? porque te será dado; y cual es tu petición porque así se hará, hasta la mitad de mi reino.
3 To naah siangpahrang zu Esther mah, Aw siangpahrang, na mikcuk naakrak ah ka oh moe, na koehhaih baktiah ka oh nahaeloe, tahmenhaih kang hnik baktih toengah, ka hinghaih hae pathlung ah loe, kang hnik ih baktih toengah, kai ih acaengnawk hinghaih doeh pathlung ah.
Entonces respondiendo la reina Ester, dijo: Si tengo tu aprobación, oh rey, y si es un placer del rey, que me den mi vida en respuesta a mi oración, y mi gente a mi pedido:
4 Kai ih kaminawk to paro moe, hum pacoengah, tamit boih hanah kaicae hae zawh o boeh. Misong nongpa hoi nongpata ah ka oh o hanah, na zaw o nahaeloe, tih lok doeh ka thui o mak ai; toe siangpahrang sunghaih loe misa mah pathok let thai mak ai, tiah ka poek tiah a naa.
Porque estamos entregados, yo y mi pueblo, a la destrucción y la muerte. Si nos hubieran tomado como sirvientes y sirvientas por un precio, no habría dicho nada, porque nuestro problema es poco en comparación con la pérdida del rey.
5 To naah Ahasuerus siangpahrang mah, siangpahrang zu Esther khaeah, to baktih hmuen sak pacaeng kami loe mi aa? Naa ah maw oh? tiah a naa.
Entonces el rey Asuero dijo a la reina Ester: ¿Quién es él y dónde está el que tuvo este mal pensamiento en su corazón?
6 Esther mah, Kasae sak han pacaeng misa loe, kahoih ai kami Haman hae ni, tiah a naa. To naah Haman loe siangpahrang hoi siangpahrang zu hmaa ah paroeai tasoehhaih hoiah oh.
Y Ester dijo: Nuestro enemigo y atacante es este malvado Amán. Entonces Amán se llenó de temor ante el rey y la reina.
7 Siangpahrang loe palungphui, misurtui naekhaih ahmuen hoiah angthawk moe, siangpahrang ih takha thungah caeh ving; siangpahrang mah anih nuiah kasae lok takroekhaih sak boeh, tiah Haman mah panoek pongah, siangpahrang zu Esther hmaa ah angdoet moe, a hinghaih pathlung hanah tahmenhaih a hnik.
Y el rey en su ira se levantó de la fiesta y entró en el jardín. Y Amán se puso de pie para hacer una oración por su vida a la reina Ester, porque vio que el propósito del rey era malo contra él.
8 Siangpahrang ih takha thung hoiah buhraenghaih im ih misurtui naekhaih ahmuen ah siangpahrang amlaem let naah, Haman loe Esther anghnuthaih tangkhang pongah amtim sut. Siangpahrang mah, Ka hmaa ah siangpahrang ih zu zae haih hanah na poek maw? tiah a naa. Siangpahrang mah to tiah lok thuih pacoengah, a tamnanawk mah Haman ih mikhmai to zaeng pae o khoep.
Luego el rey volvió del jardín a la habitación donde habían estado bebiendo; y Amán estaba tendido en el asiento donde estaba Ester. Entonces el rey dijo: ¿Está tomando a la reina por la fuerza delante de mis ojos en mi casa? Y mientras las palabras estaban en los labios del rey, cubrieron el rostro de Amán.
9 Siangpahrang toksah angraeng, Harbonah, tiah kawk ih kami mah siangpahrang khaeah, Khenah, siangpahrang bomkung Mordekai bangh hanah, Haman mah sak ih dong quipangato kasang tung maeto Haman im taengah oh, tiah a naa. Siangpahrang mah, To tung pongah anih hae bang o ah, tiah a naa.
Entonces Harbona, uno de los eunucos al servicio del rey, dijo: Mira, la horca de cincuenta codos de altura que Aman hizo para Mardoqueo, quien dijo una buena palabra a favor del rey, todavía está en su lugar en la casa de Hamán. Entonces el rey dijo: “Déjalo morir colgando de él.
10 To pongah Mordekai bangh hanah sak ih tung pongah, Haman angmah to bangh o lat. To pacoengah loe siangpahrang palungphuihaih to dip.
Entonces Amán fue ejecutado al colgarlo de la columna que había hecho para Mardoqueo. Entonces la ira del rey se calmó.

< Esther 7 >