Esther 2

1 Ahasuerus siangpahrang palungphuihaih dip pacoengah, Vashti hoi anih mah sak ih hmuennawk nuiah lok takroekhaih to a poek let.

۱ بعد از این وقایع، چون غضب اخشورش پادشاه فرو نشست، وشتی و آنچه را که او کرده بود و حکمی که درباره او صادر شده بود، به یاد آورد.

2 To naah siangpahrang toksah tamnanawk mah, Siangpahrang hanah kranghoih nongpata kacuem pakrong han angaih;

۲ و ملازمان پادشاه که او را خدمت می‌کردند، گفتند که «دختران باکره نیکو منظربرای پادشاه بطلبند.

3 siangpahrang ohhaih Susan vangpui, nongpatanawk suekhaih im ah, kranghoih, saning kanawk kacuem nongpatanawk boih caeh haih hanah, siangpahrang mah prae thung boih ah siangpahrang toksah angraengnawk to qoi nasoe, to tanglanawk loe siangpahrang ih toksah tangyat mii kadueh Hegai mah khenzawn nasoe. Tanglanawk ciimcai o hanah amthoephaih hmuennawk to nihcae han paek nasoe:

۳ و پادشاه در همه ولایتهای مملکت خود وکلا بگمارد که همه دختران باکره نیکو منظر را به دارالسلطنه شوشن در خانه زنان زیر دست هیجای که خواجه‌سرای پادشاه ومستحفظ زنان می‌باشد، جمع کنند و به ایشان اسباب طهارت داده شود.

4 siangpahrang palung tongsak tangla to Vashti zuengah siangpahrang zu ah om nasoe, tiah a thuih o. To tiah thuih o ih lok mah siangpahrang poeknawmsak pongah, to tiah hmuen to a sak.

۴ و دختری که به نظرپادشاه پسند آید، در جای وشتی ملکه بشود.» پس این سخن در نظر پادشاه پسند آمد و همچنین عمل نمود.

5 To naah siangpahrang ohhaih Susan vangpui thungah, Benjamin acaeng, Kish capa Shimei, anih ih capa Jair, anih ih capa Mordekai, tiah ahmin kaom Judah kami maeto oh;

۵ شخصی یهودی در دارالسلطنه شوشن بودکه به مردخای بن یائیر ابن شمعی ابن قیس بنیامینی مسمی بود.

6 anih loe Babylon siangpahrang Nebukhadnezzar mah Jerusalem vangpui hoiah Judah siangpahrang Jekoniah hoi nawnto misong ah caeh haih ih kaminawk thungah kathum kami maeto ah oh.

۶ و او از اورشلیم جلای وطن شده بود، با اسیرانی که همراه یکنیا پادشاه یهودا جلای وطن شده بودند که نبوکدنصر پادشاه بابل ایشان را به اسیری آورده بود.

7 Mordekai loe amno ampa tawn ai, ampa amnawk ih canu, Hadassah tiah kawk ih Esther loe anih mah pacah; to nongpata loe mikcop koiah oh moe, kranghoih; amno hoi ampa duek pacoengah, Mordekai mah anih to a canu ah pacah.

۷ و او هدسه، یعنی استر، دختر عموی خود را تربیت می‌نمودچونکه وی را پدر و مادر نبود و آن دختر، خوب صورت و نیکومنظر بود و بعد از وفات پدر ومادرش، مردخای وی را به‌جای دختر خودگرفت.

8 Siangpahrang lokpaekhaih thaih o naah, paroeai tanglanawk loe Susan vangpui ah kaom, Hegai mah nongpatanawk khetzawnhaih ahmuen ah caeh haih; Esther doeh Hegai mah khetzawnhaih siangpahrang im ah caeh o haih toeng.

۸ پس چون امر و فرمان پادشاه شایع گردید ودختران بسیار در دارالسلطنه شوشن زیر دست هیجای جمع شدند، استر را نیز به خانه پادشاه، زیر دست هیجای که مستحفظ زنان بود آوردند.

9 Esther loe Hegai mah palung ih kami ah oh pongah, anih to ciimcaisak moe, amthoephaih hmuennawk hoiah a hak han koi hmuennawk to karangah paek; topacoengah siangpahrang imthung ih tangla sarihtonawk doeh anih abomh hanah a paek; nihcae loe nongpatanawk ohhaih im ih kahoih koek imkhaan to hak o.

۹ و آن دختر به نظر او پسند آمده، در حضورش التفات یافت. پس به زودی، اسباب طهارت وتحفه هایش را به وی داد و نیز هفت کنیز را که از خانه پادشاه برگزیده شده بودند که به وی داده شوند و او را با کنیزانش به بهترین خانه زنان نقل کرد.

10 Mordekai mah Esther khaeah, Angmah ih acaeng hoi canawk kawng to taphong han ai ah thuih pae pongah, anih mah taphong ai.

۱۰ و استر، قومی و خویشاوندی خود رافاش نکرد، زیرا که مردخای او را امر فرموده بودکه نکند.

11 Mordekai mah Esther loe kawbangmaw oh moe, kawbangmaw khosak, tiah panoek hanah, ni thokkruek nongpatanawk ohhaih im longhmaa ah amkaeh.

۱۱ و مردخای روز به روز پیش صحن خانه زنان گردش می‌کرد تا از احوال استر و ازآنچه به وی واقع شود، اطلاع یابد.

12 Nongpatanawk ih dan baktih toengah, khrah hatlai hnetto akoep moe, nongpatanawk boih angmacae ih atue phak naah, siangpahrang Ahasuerus hmaa ah a caeh o han oh; (khrah tarukto thung hmuihoih myrrh angnok o moe, khrah tarukto thung hmuihoih tui angnok pacoengah, kalah nongpatanawk ciimcaihaih hmuennawk to patoh o, amprikcaihaih ni boeng khoek to to tiah sak o.)

۱۲ و چون نوبه هر دختر می‌رسید که نزداخشورش پادشاه داخل شود، یعنی بعد از آنکه آنچه را که برای زنان مرسوم بود که در مدت دوازده ماه کرده شود چونکه ایام تطهیر ایشان بدین منوال تمام می‌شد، یعنی شش ماه به روغن مر و شش ماه به عطریات و اسباب تطهیر زنان.

13 Atue akoep naah loe, siangpahrang hmaa ah caeh o; siangpahrang im ah caeh o naah, nongpatanawk ohhaih im hoiah angmacae koeh ih hmuennawk to a sin o.

۱۳ آنگاه آن دختر بدین طور نزد پادشاه داخل می‌شد که هر‌چه را می‌خواست به وی می‌دادند تاآن را از خانه زنان به خانه پادشاه با خود ببرد.

14 Duembangah to ahmuen ah caeh o moe, akhawnbangah loe nongpatanawk ohhaih ahmuen hnetto haih, siangpahrang ih zulanawk khenzawnkung, siangpahrang ih toksah angraeng Shaashgaz khetzawnhaih tlim ah oh o; siangpahrang mah to nongpata to koeh moe, ahmin hoi kawk ai ih kami loe, siangpahrang khaeah caeh let thai ai boeh.

۱۴ در وقت شام داخل می‌شد و صبحگاهان به خانه دوم زنان، زیر دست شعشغاز که خواجه‌سرای پادشاه و مستحفظ متعه‌ها بود، برمی گشت و بار دیگر، نزد پادشاه داخل نمی شد، مگر اینکه پادشاه در او رغبت کرده، او را بنام بخواند.

15 A canu ah pacah ih, Mordekai amnawk Abihail ih canu Esther, siangpahrang khaeah caehhaih tue phak naah loe, nongpatanawk khenzawnkung, siangpahrang toksah tangyat mii kadueh Hegai mah, thuih ih hmuen khue ai ah loe kalah hmuen tidoeh sin ai. Esther hnu kaminawk boih mah, anih to palung o.

۱۵ و چون نوبه استر، دختر ابیحایل، عموی مردخای که او را بجای دختر خود گرفته بودرسید که نزد پادشاه داخل شود، چیزی سوای آنچه هیجای، خواجه‌سرای پادشاه و مستحفظزنان گفته بود نخواست و استر در نظر هر‌که او رامی دید، التفات می‌یافت.

16 To tiah khrah hato haih, Tebeth khrah, siangpahrang mah ukhaih saning sarihto naah, Esther to siangpahrang Ahasuerus khaeah siangpahrang im ah caeh o haih.

۱۶ پس استر را نزداخشورش پادشاه، به قصر ملوکانه‌اش در ماه دهم که ماه طیبیت باشد، در سال هفتم سلطنت اوآوردند.

17 Siangpahrang mah Esther to nongpatanawk boih pongah palung kue; siangpahrang mah kalah kacuem tanglanawk boih pongah Esther to koeh moe, mikcop kue pongah, anih to siangpahrang lumuek angmuek o sak moe, Vashti zuengah siangpahrang zu ah ohsak.

۱۷ و پادشاه، استر را از همه زنان زیاده دوست داشت و از همه دوشیزگان، در حضور وی نعمت و التفات زیاده یافت. لهذا تاج ملوکانه را بر سرش گذاشت و او را در جای وشتی ملکه ساخت.

18 Siangpahrang mah, angmah ih angraengnawk hoi a tamnanawk boih hanah paroeai kalen Esther ih poih to a sak pae; to ni loe a prae thung boih ah anghakhaih ni, ah taphong moe, siangpahrang kuhoihaih baktih toengah atho kana tangqumnawk to a paek.

۱۸ و پادشاه ضیافت عظیمی یعنی ضیافت استر را برای همه روسا و خادمان خودبرپا نمود و به ولایتها راحت بخشیده، برحسب کرم ملوکانه خود، عطایا ارزانی داشت.

19 Kacuem tanglanawk nawnto amkhuenghaih vai hnetto naah, Mordekai loe siangpahrang khongkha toep kami ah oh.

۱۹ و چون دوشیزگان، بار دیگر جمع شدند، مردخای بر دروازه پادشاه نشسته بود.

20 Mordekai mah Esther to pacah pongah, anih mah thuih ih lok to tahngaih; Mordekai mah thuih ih lok baktih toengah, Esther loe angmah ih acaeng hoi canawk kawng to taphong ai.

۲۰ و استرهنوز خویشاوندی و قومی خود را بر وفق آنچه مردخای به وی امر فرموده بود فاش نکرده بود، زیرا که استر حکم مردخای را مثل زمانی که نزدوی تربیت می‌یافت بجا می‌آورد.

21 To nathuem ah, Mordekai loe siangpahrang ih khongkha toep kami ah oh, siangpahrang ih imkhaan katoep, Bigthan hoi Teresh loe palungphui hoi moe, Ahasuerus siangpahrang hum hanah pacaeng hoi.

۲۱ در آن ایام، حینی که مردخای در دروازه پادشاه نشسته بود، دونفر از خواجه‌سرایان پادشاه و حافظان آستانه یعنی بغتان و تارش غضبناک شده، خواستند که بر اخشورش پادشاه دست بیندازند.

22 To tiah pacaenghaih to Mordekai mah panoek pongah, siangpahrang zu Esther khaeah thuih pae; Mordekai mah thuih ih lok baktih toengah, Esther mah Mordekai ih ahmin hoiah siangpahrang khaeah thuih pae let.

۲۲ و چون مردخای از این امر اطلاع یافت، استر ملکه را خبر داد و استر، پادشاه را اززبان مردخای مخبر ساخت.

23 To kawng to kahoih ah parui o naah, tangtang lok ah oh; to pongah nihnik to thing pongah bangh o; to hmuen kawng to siangpahrang hmaa roe ah, hmuen paruihaih cabu thungah tarik o.

۲۳ پس این امر راتفحص نموده، صحیح یافتند و هر دوی ایشان رابر دار کشیدند و این قصه در حضور پادشاه، درکتاب تواریخ ایام مرقوم شد.