< 2 Samuel 24 >
1 Israel nuiah Angraeng palungphuihaih hmai baktiah angqongh; to pongah Setan mah David khaeah, Caeh loe, Israel hoi Judah kaminawk to kroek ah, tiah pahruek.
Und es entbrannte abermals der Zorn Jehovahs wider Israel, und Er trieb David wider dieselben an und sprach: Geh, zähle Israel und Judah.
2 To pongah siangpahrang mah Joab hoi anih taengah kaom misatuh angraengnawk khaeah, Kami nazetto maw oh o, tiah ka panoek thai hanah, caeh loe, Dan hoi Beersheba khoek to Israel acaengnawk to kroek boih ah, tiah a naa.
Und der König sprach zu Joab, dem Obersten der Streitmacht, die bei ihm war: Durchziehe doch alle Stämme Israels von Dan und bis Beerscheba und mustere das Volk, auf daß ich wisse die Zahl des Volkes.
3 Toe Joab mah siangpahrang khaeah, Na Angraeng Sithaw mah na misatuh kaminawk to alet cumvai khoek to pungsak nasoe; to hmuen to ka Angraeng siangpahrang mah hnu nasoe; toe tipongah ka angraeng siangpahrang mah to baktih hmuen sak hanah na koeh loe? tiah a naa.
Und Joab sprach zum König: Jehovah, dein Gott, tue hinzu zu dem Volk so und so viel einhundertmal, und die Augen meines Herrn, des Königs, mögen es sehen! Warum hat aber mein Herr, der König, Lust an dieser Sache?
4 Toe siangpahrang ih lok mah Joab hoi misatuh angraengnawk ih lok to pazawk. To pongah Joab hoi misatuh angraengnawk loe Israel kaminawk kroek hanah anih hmaa hoiah caeh o.
Das Wort des Königs aber war zu stark für Joab und für die Obersten der Streitmacht. Und Joab und die Obersten der Streitmacht zogen aus vor dem Könige, das Volk Israel zu mustern.
5 Jordan vapui angkat o pacoengah, Gad azawn thungah kaom, Aroer vangpui ni angyae bang ih, Jazer vangpui taengah atai o;
Und sie setzen über den Jordan und lagerten in Aroer, rechts von der Stadt, die inmitten des Bachtals Gad ist, und nach Jaeser hin.
6 Gilead prae hoi Tahtim Hodshi, tiah kawk ih ohhaih ahmuen kangtha prae ah caeh o tathuk; to ahmuen hoiah Daan-Jaan ah caeh o moe, Sidon prae bangah caeh o poe,
Und sie kamen nach Gilead und dem Lande Tachtim Chodschi. Und sie kamen nach Dan-Jaan und in die Umgegend von Sidon.
7 to pacoengah Tura misa abuephaih im ah caeh o tathuk moe, Hiv kaminawk, Kanaan kaminawk khaeah doeh caeh o; hnukkhuem koekah Judah prae aloih bangah kaom Beersheba vangpui ah caeh o.
Und sie kamen nach dem festen Zor und zu allen Städten der Chiviter und der Kanaaniter, und zogen dann nach dem Mittagslande Judahs, nach Beer-Scheba.
8 Prae thung boih ah caeh o moe, khrah takawtto boenghaih, ni pumphaeto naah Jerusalem to phak o.
Und sie durchzogen das ganze Land und kamen am Ende von neun Monaten und zwanzig Tagen nach Jerusalem.
9 Joab mah siangpahrang khaeah, kaminawk nazetto maw oh, tiah thuih pae; Israel prae thungah sumsen hoi misatuh thaih kami, sang cumvai tazetto oh o moe, Judah prae thungah sang cumvai pangato oh o.
Und Joab gab dem König die Zahl der Musterung des Volkes, und es waren in Israel achthunderttausend Männer von Tapferkeit, die das Schwert zogen, und die Männer von Judah fünfhunderttausend Mann.
10 David loe misatuh thaih kami to kroek pacoengah, dawnpakhuem moe, Angraeng khaeah, Kai loe paroeai hmuen sakpazae boeh; Aw Angraeng, vaihi na tamna ih zaehaih takhoe ving hanah, tahmenhaih kang hnik; paroeai amthuhaih hoiah hmuen to ka sak moeng boeh, tiah a naa.
Und David schlug das Herz, nachdem er das Volk hatte zählen lassen, und David sprach zu Jehovah: Ich habe sehr gesündigt, daß ich das getan; und nun, Jehovah, laß doch vorübergehen die Missetat deines Knechtes, daß ich sehr närrisch gehandelt habe.
11 David mah khawnbang khawnthaw angthawk naah, David ih tahmaa, Gad khaeah Angraeng ih lok to angzoh,
Und David stand am Morgen auf, und das Wort Jehovahs geschah zu Gad, dem Propheten, dem Seher Davids, und sprach:
12 caeh loe David khaeah, Angraeng mah, Qoih hanah hmuen thumto kang paek; na nuiah ka sak han ih hmuen thumto thungah maeto qoi ah, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
Gehe hin und rede zu David: So spricht Jehovah: Drei will Ich dir auferlegen, wähle dir davon eines, und Ich will es dir tun.
13 To pongah Gad loe David khaeah caeh moe, anih khaeah, Na prae thungah saning sarihto thung khokhaahaih maw na koeh? To tih ai boeh loe saning thumto thung na misanawk mah patom moe cawnh? To tih ai boeh loe na prae thungah ni thumto thung kasae nathaih phaksak? Kai patoehkung khaeah kawbangmaw ka thuih pae han, tiah poek het ah loe, na thui ah, tiah a naa.
Und Gad kam zu David und sagte ihm an und sprach zu ihm: Sollen dir sieben Jahre Hungersnot in dein Land kommen, oder drei Monate, da du vor deinen Drängern fliehen mußt und man dir nachsetzt, oder soll drei Tage Pest in deinem Lande sein? Nun wisse und siehe, welches Wort ich Dem, Der mich gesandt, soll zurückbringen.
14 David mah Gad khaeah, Paroeai palung ka set; anih tahmenhaih loe, len parai pongah, Angraeng ih ban ah kam timh o halat han boeh; minawk ban thungah amtimsak hmah, tiah a naa.
Und David sprach zu Gad: Ich bin sehr bedrängt, doch laß mich fallen in Jehovahs Hand; denn viel sind Seiner Erbarmungen, und laß mich nicht fallen in des Menschen Hand.
15 To pongah akhawnbang hoi atue khaehhaih ni karoek to, Angraeng mah, Israel kaminawk nuiah kasae nathaih to phaksak; Daan hoi Beersheba karoek to kami sang quisarihto duek o.
Und Jehovah legte eine Pest auf Israel vom Morgen an bis zur bestimmten Zeit, und es starben vom Volke von Dan bis Beer-Scheba siebzigtausend Mann.
16 Jerusalem vangpui phraek hanah, a nuiah van kami mah ban phok naah, to patangkhanghaih pongah, Angraeng to dawnpakhuem moe, kami hum van kami khaeah, Khawt boeh! Na ban pakhuem duem lai ah! tiah a naa. To naah Angraeng ih van kami loe Jebus acaeng Araunah ih cang atithaih ahmuen ah oh.
Und der Engel reckte seine Hand aus wider Jerusalem, daß er es verdürbe; Jehovah gereute aber des Bösen und Er sprach zu dem Engel, der unter dem Volke verdarb: Es ist viel, jetzt laß deine Hand ab. Der Engel Jehovahs war aber an der Tenne des Aravnah, des Jebusiters.
17 Kami hum van kami to David mah hnuk naah, Angraeng khaeah, Khenah, Kai loe ka zae boeh, amthuhaih hoiah zaehaih ka sak moeng boeh; toe hae tuunawk loe timaw sakpazaehaih tawnh o? Na ban loe kaimah hoi kampa ih imthung takoh nuiah krah nasoe, tiah a naa.
Und David sprach zu Jehovah, als er sah, wie der Engel unter das Volk schlug und sagte: Siehe, ich habe gesündigt, und ich habe die Missetat verübt, was haben diese Schafe da getan? Deine Hand sei doch wider mich und wider meines Vaters Haus.
18 To na niah Gad mah David khaeah caeh moe, anih khaeah, Caeh loe, Jebus acaeng Araunah ih cang atithaih ahmuen ah, Angraeng han hmaicam maeto sah ah, tiah a naa.
Und Gad kam zu David an selbigem Tage und sprach zu ihm: Gehe hinauf und errichte dem Jehovah einen Altar auf der Tenne des Aravnah, des Jebusiters.
19 To pongah Angraeng mah Gad khaeah thuih ih lok baktih toengah, David loe caeh tahang.
Und David ging hinauf nach dem Worte Gads, wie Jehovah geboten hatte.
20 Araunah mah a taengah angzo siangpahrang hoi a tamnanawk to hnuk naah, Caeh moe, siangpahrang hmaa ah long ah akuep.
Und Aravnah schaute aus und sah den König und seine Knechte zu ihm herüberkommen, und Aravnah ging hinaus und verbeugte sich vor dem König mit dem Antlitz zur Erde.
21 Araunah mah, Tipongah ka Angraeng siangpahrang loe a tamna khaeah angzoh loe? tiah a naa. David mah, Kaminawk khae hoi nathaih kasae anghmat boih thai hanah, Angraeng han hmaicam sak ka koeh pongah, nang ih cang atithaih ahmuen qan hanah kang zoh, tiah a naa.
Und Aravnah sprach: Warum kommt mein Herr, der König, zu seinem Knechte? Und David sprach: Um von dir die Tenne zu kaufen, daß ich Jehovah einen Altar erbaue, damit der Plage beim Volke Einhalt getan werde.
22 Araunah mah David khaeah, Ka angraeng siangpahrang mah a koeh ih hmuen to la nasoe loe, paek nasoe; khenah, angbawnhaih sak hanah maitaw taenawk doeh hae ah oh; angbawnhaih sak hanah cang atithaih thing hoi maitaw hmai pakhaem naah patoh ih thingnawk doeh oh.
Und Aravnah sprach zu David: Mein Herr, der König, nehme und opfere auf, was gut in seinen Augen ist. Siehe, das Rind zum Brandopfer, und die Dreschwalzen und das Rindgeschirr zu Holz.
23 Aw siangpahrang, Araunah mah siangpahrang hanah hae hmuennawk hae paek boih boeh, tiah a naa. Araunah mah, Na Angraeng Sithaw mah talawk nasoe, tiah a naa.
Das alles gab Aravnah, der König dem Könige. Und Aravnah sprach zum König: Jehovah, dein Gott, habe Wohlgefallen an dir.
24 Toe siangpahrang mah Araunah khaeah, To tiah na ai ni; atho paek han ih ni ka thuih; atho paek ai ah hak ih hmuen hoiah ka Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih ka sah mak ai, tiah a naa. To pongah cang atithaih ahmuen hoi maitaw ataenawk to David mah phoisa shekel quipangato hoiah qanh.
Der König aber sprach zu Aravnah: Nein, sondern ich will sie von dir kaufen nach dem Wert, und meinem Gotte Jehovah nicht ein Brandopfer aufopfern umsonst. Und David kaufte die Tenne und das Rind um Silber, fünfzig Schekel.
25 David mah to ahmuen ah hmaicam to sak moe, hmai angbawnhaih hoi angdaeh angbawnhaih to sak. To naah Angraeng mah prae zuengah lawkthuihaih to pathim pae pongah, Israel nui ih kasae nathaih to anghmat.
Und David baute Jehovah daselbst einen Altar und brachte Brandopfer und Dankopfer dar; und Jehovah ließ Sich erflehen für das Land, und der Plage ward Einhalt getan von Israel.