2 Samuel 14

1 Siangpahrang mah Absalom to dawn parai boeh, tiah Zeruiah capa Joab mah panoek.

Joab, filo de Ceruja, rimarkis, ke la koro de la reĝo plifavoriĝis por Abŝalom.

2 To pongah Joab mah Tekoa vangpui ah kami maeto patoeh moe, palungha nongpata maeto kawksak. To nongpata khaeah, Palungsae parai baktiah angsah paeh loe, palungsethaih khukbuen to angkhuk ah; na tak ah situi angnok hmah; kadueh kami nuiah palungsae parai kami baktiah angsah ah;

Kaj Joab sendis en Tekoan kaj venigis de tie saĝan virinon, kaj diris al ŝi: Ŝajnigu vin funebranta kaj metu sur vin funebrajn vestojn, kaj ne ŝmiru vin per oleo, kaj estu kiel virino, kiu jam de longe funebras pro mortinto;

3 siangpahrang khaeah caeh loe, hae tiah lokthui ah, tiah patuk.

kaj venu al la reĝo, kaj diru al li jenon; kaj Joab inspiris al ŝi, kion ŝi devas diri.

4 Tekoa vangpui ih nongpata loe siangpahrang khaeah caeh moe, a hmaa ah azat paekhaih hoiah long ah akuep pacoengah, Aw siangpahrang, na bom ah, tiah a naa.

Kaj la virino el Tekoa ekparolis al la reĝo, kaj ĵetis sin vizaĝaltere kaj adorkliniĝis, kaj diris: Helpu min, ho reĝo!

5 Siangpahrang mah to nongpata khaeah, Tih raihaih maw na tawnh, tiah a naa. Anih mah, Kai loe lamhmai ah ka oh; ka sava loe duek ving boeh.

Kaj la reĝo diris al ŝi: Kio estas al vi? Kaj ŝi respondis: Ho ve, mi estas vidvino, mia edzo mortis.

6 Na tamna kai loe ca nongpa hnetto ka tawnh; nihnik loe lawk ah oh hoi moe, angboh hoi, maeto hoi maeto angboh hoi naah tapraekkung midoeh om ai; to naah maeto mah kalah maeto to boh maat.

Sed via sklavino havis du filojn; ili ambaŭ ekkverelis sur la kampo, kaj ĉar estis inter ili neniu savanto, unu frapis la alian kaj mortigis lin.

7 To pongah khenah, a imthung takoh boih na tamna kai khaeah angzoh o moe, Amya hum kami to tacawtsak ah, anih to amya hum zuengah ka hum o han; qawktoep kami doeh om ai ah ka hum o han, tiah ang naa o. To tiah sah o nahaeloe kanghmat kai ih hmaisa-ae doeh nihcae mah paduek o tih; ka sava ih ahmin hoi ka caa maeto doeh long ah om o sak mak ai, tiah a naa.

Kaj jen leviĝis kontraŭ vian sklavinon la tuta familio, dirante: Eldonu la fratmortiginton, por ke ni mortigu lin pro la animo de lia frato, kiun li mortigis, kaj ni ekstermu ankaŭ la heredanton. Tiel ili volas estingi mian karbon, kiu ankoraŭ restis, por ne restigi al mia edzo nomon nek ian restaĵon sur la tero.

8 Siangpahrang mah nongpata khaeah, Im ah amlaem ah; nang kawng to ka thuih han hmang, tiah a naa.

Tiam la reĝo diris al la virino: Iru hejmen, kaj mi donos ordonon pri vi.

9 Tekoa vangpui ih nongpata mah siangpahrang khaeah, Ka angraeng siangpahrang, Ahmin sethaih loe kaimah hoi kampa imthung takoh nuiah om nasoe, siangpahrang hoi siangpahrang ih angraeng tangkhang nuiah zaehaih om hmah nasoe, tiah a naa.

Sed la virino el Tekoa diris al la reĝo: Sur mi, mia sinjoro, ho reĝo, estu la krimo, kaj sur la domo de mia patro; sed la reĝo kaj lia trono estas senkulpaj.

10 Siangpahrang mah, Mi kawbaktih doeh nang khaeah lokthui nahaeloe, anih to kai khaeah angzo haih ah, anih mah raihaih na paek let mak ai boeh, tiah a naa.

Kaj la reĝo diris: Alkonduku al mi tiun, kiu parolas kontraŭ vi, kaj li ne plu tuŝos vin.

11 To nongpata mah, To tiah nahaeloe athii tho pongah athii hnih kaminawk mah ka capa hum o han ai ah, siangpahrang mah Angraeng khaeah lokkamhaih sah pae nasoe, tiah a naa. To naah anih mah, Angraeng loe hing baktih toengah, na capa ih sam maeto mataeng doeh long ah angmuen mak ai, tiah a naa.

Kaj ŝi diris: La reĝo volu memori pri la Eternulo, lia Dio, por ke la sangovenĝantoj ne faru pli da pereo kaj ne ekstermu mian filon. Li diris: Mi ĵuras per la Eternulo, ke ne falos eĉ haro de via filo sur la teron.

12 To naah nongpata mah, na tamna kai hae siangpahrang khaeah lok vaito mah na thuisak raeh, tiah a naa. Anih mah thui khae, tiah a naa.

Kaj la virino diris: Permesu, ke via sklavino diru vorton al mia sinjoro la reĝo. Li diris: Parolu.

13 To naah to nongpata mah, To tiah nahaeloe tipongah Sithaw kaminawk nuiah hae baktih hmuen na sak loe? Siangpahrang mah haek ih a capa to kawk let ai pongah, siangpahrang mah hae lokthuih naah, a sak ih zaehaih to panoek ai maw?

Kaj la virino diris: Kial do vi tiel pensas pri la popolo de Dio? eldirante tian vorton, la reĝo fariĝas kvazaŭ kulpulo, ke li ne revenigas sian elpeliton.

14 Long ah bawh ih tui loe la let thai ai baktih toengah, aicae loe a duek o boih han oh; Sithaw loe kami mikhmai khethaih tawn ai; toe Anih loe a haek ih kami kawk lethaih loklam to a poek.

Ĉar ni devas morti, kaj ni similas al akvo, kiu estas verŝata sur la teron kaj kiun oni ne povas enkolekti; sed Dio ne volas pereigi animon; Li pripensas, ke forpuŝito ne estu forpuŝata ankaŭ de Li.

15 Kaminawk mah kai ang pazih o pongah, ka angraeng siangpahrang khaeah hae lokthuih hanah vaihi kang zoh. Na tamna kai mah, siangpahrang khaeah lok ka thuih han vop, a tamna mah thuih ih lok to siangpahrang mah na sah pae khoe doeh om tih.

Nur nun mi venis, por diri tion al la reĝo, mia sinjoro, ĉar la popolo min timigis; sed via sklavino diris al si: Mi provos paroli al la reĝo; eble la reĝo plenumos la vorton de sia sklavino;

16 Sithaw mah paek ih qawktoephaih long hoiah paduek hanah patoem kami ih ban thung hoiah kaimah hoi ka capa, angmah ih tamna nongpata to pahlong khoe doeh om tih.

eble la reĝo aŭskultos, por savi sian sklavinon el la mano de tiu homo, kiu volas ekstermi min kaj mian filon kune el la heredaĵo de Dio.

17 Vaihi na tamna kai hae, Ka angraeng siangpahrang ih lok mah monghaih na paek nasoe; ka angraeng siangpahrang loe, kasae kahoih poekthaih Sithaw ih van kami baktiah ni oh. To pongah na Angraeng Sithaw loe nang hoi nawnto om nasoe, tiah a naa.

Kaj via sklavino diris al si: La vorto de mia sinjoro la reĝo donos trankvilecon; ĉar kiel anĝelo de Dio, tiel estas mia sinjoro la reĝo, por distingi la bonon kaj malbonon; kaj la Eternulo, via Dio, estos kun vi.

18 To naah siangpahrang mah nongpata khaeah, Kang dueng ih lok to angphat hmah, tiah a naa. To naah nongpata mah, Ka angraeng siangpahrang, vaihi na thui ah, tiah a naa.

Tiam ekparolis la reĝo, kaj diris al la virino: Mi petas, kaŝu antaŭ mi nenion, pri kio mi demandos vin. Kaj la virino diris: Mia sinjoro la reĝo volu paroli.

19 To naah siangpahrang mah, Hae hmuen sak hanah Joab mah maw ang thuisak? tiah a dueng. Nongpata mah, Ka angraeng siangpahrang, nang na hing baktih toengah, ka angraeng siangpahrang mah thuih ih lok loe, mi mah doeh banqoi bantang pathui thai mak ai; Ue, na tamna Joab mah hae hmuennawk hae sak hanah ang pacae moe, na tamna mah thuih han koi loknawk doeh ang patuk.

Kaj la reĝo diris: Ĉu ne la mano de Joab estas kun vi en ĉio ĉi tio? Kaj la virino respondis kaj diris: Vere, kiel vivas via animo, mia sinjoro, ho reĝo, ne estas eble dekliniĝi dekstren nek maldekstren de ĉio, kion diris mia sinjoro la reĝo; ĉar via sklavo Joab tion ordonis al mi, kaj li inspiris al via sklavino ĉiujn ĉi tiujn vortojn.

20 Vaihi kaom hmuen baktiah sak hanah na tamna Joab mah ang thuih; ka angraeng nang loe Sithaw ih van kaminawk baktiah palunghahaih na tawnh pongah, long nuiah kaom hmuennawk to na panoek boih, tiah a naa.

Por aliformigi la aspekton de la afero, via sklavo Joab tion faris; sed mia sinjoro estas saĝa per saĝeco de anĝelo de Dio, kaj scias ĉion, kio estas sur la tero.

21 To naah Joab khaeah, Khenah, hae hmuennawk ka paek boih boeh; Caeh loe, thendoeng Absalom to kawk let ah, tiah a naa.

Tiam la reĝo diris al Joab: Jen mi tion faris; iru do kaj revenigu la junulon Abŝalom.

22 Joab mah khingyahaih hoiah long ah akuep moe, Ka angraeng siangpahrang, na tamna hnikhaih nang paroi pae pongah, na tamna loe ka angraeng siangpahrang hmaa ah mikcuk naakrak ah ka oh, tiah ka panoek, tiah anghoehaih lok to a thuih.

Joab ĵetis sin vizaĝaltere kaj adorkliniĝis, kaj dankis la reĝon. Kaj Joab diris: Hodiaŭ via sklavo scias, ke mi akiris vian favoron, mia sinjoro, ho reĝo, ĉar la reĝo plenumis la vorton de sia sklavo.

23 To pacoengah Joab loe Geshur ah caeh moe, Absalom to Jerusalem ah amlaem haih let.

Kaj Joab leviĝis, kaj iris en Geŝuron, kaj venigis Abŝalomon en Jerusalemon.

24 Toe siangpahrang angmah, Ka mikhmai hnu ai ah, angmah ih im ah caeh poe nasoe, tiah a naa. To pongah Absalom loe siangpahrang mikhmai hnu ai ah, angmah im ah caeh poe.

Sed la reĝo diris: Li reiru en sian domon, sed mian vizaĝon li ne vidu. Kaj Abŝalom revenis en sian domon, sed la vizaĝon de la reĝo li ne vidis.

25 Israel prae thung boih ah Absalom baktiah minawk mah pakoeh ih, kranghoih kami midoeh om ai. A khokpadae hoi a lu khoek to coek koi om ai.

En la tuta Izrael estis neniu homo tiel famege bela, kiel Abŝalom: de la plando de lia piedo ĝis lia verto estis en li nenia mallaŭdindaĵo.

26 Lu nui ih sam azit hmoek pongah, saning kruek sam to aah, a sam to tah naah siangpahrang im ih kazit tahhaih shekel cumvai hnetto oh.

Kaj kiam li tondis sian kapon (li tondadis ĉiujare, ĉar la haroj fariĝadis por li tro pezaj, kaj estis necese tondi), la haroj de lia kapo pezis ducent siklojn laŭ la reĝa pesilo.

27 Absalom mah capa thumto hoi canu maeto sak; a canu loe Tamar, tiah ahmin phui moe, kranghoih parai.

Al Abŝalom naskiĝis tri filoj, kaj unu filino, kies nomo estis Tamar; ŝi estis virino belaspekta.

28 Absalom loe siangpahrang mikhmai hnu ai ah saning hnetto thung Jerusalem vangpui ah oh.

Abŝalom restis en Jerusalem du jarojn, kaj la vizaĝon de la reĝo li ne vidis.

29 To pongah anih to siangpahrang khaeah caeh haih hanah, Absalom mah Joab khaeah kami patoeh; toe Joab mah anih khae caeh han angmak pae. Absalom mah anih kawk hanah kami patoeh let, toe caeh pae ai.

Kaj Abŝalom sendis al Joab, por sendi lin al la reĝo; sed tiu ne volis veni al li. Li sendis ankoraŭ duan fojon, sed tiu ne volis veni.

30 To pongah Absalom mah a tamnanawk khaeah, Khenah, Joab ih lawk loe kai ih lawk taengah oh, a lawk ah Barli cang to patit; caeh oh loe hmai hoi thlaek pae oh, tiah a naa. To pongah Absalom ih tamnanawk mah lawk to hmai hoiah thlaek pae o.

Tiam li diris al siaj servantoj: Rigardu la kampoparton de Joab apud mia; li havas tie hordeon; iru, kaj forbruligu ĝin per fajro. Kaj la servantoj de Abŝalom forbruligis la kampoparton per fajro.

31 To naah Joab loe angthawk moe, Absalom im ah caeh pacoengah anih khaeah, Tipongah na tamnanawk mah kai ih lawk hmai hoiah thlaek o loe? tiah a dueng.

Tiam Joab leviĝis, kaj venis al Abŝalom en la domon, kaj diris al li: Kial viaj servantoj forbruligis per fajro mian kampoparton?

32 Absalom mah Joab khaeah, Khenah, Tipongah maw Geshur vangpui hoiah hae ah kang zoh? To vangpui ah vaihi khoek to ka oh vop hahaeloe hoi tih, tiah siangpahrang khaeah nang thuih pae hanah kang kawk. Vaihi siangpahrang ih mikhmai hnuk hanah ka koeh, ka sakpazaehaih om nahaeloe, na hum nasoe, tiah a naa.

Abŝalom respondis al Joab: Jen mi sendis al vi, por diri al vi: Venu ĉi tien, por ke mi sendu vin al la reĝo, por demandi, kial mi venis el Geŝur; pli bone estus por mi resti tie. Nun mi volas vidi la vizaĝon de la reĝo; kaj se mi havas en mi krimon, li mortigu min.

33 To pongah Joab loe siangpahrang khaeah caeh moe, to lok to a thuih pae. To naah siangpahrang mah Absalom to kawk, anih loe siangpahrang khaeah caeh moe, a hmaa ah long ah akuep; to pacoengah siangpahrang mah Absalom to mok.

Kaj Joab iris al la reĝo, kaj diris al li tion; kaj ĉi tiu alvokis Abŝalomon, kiu venis al la reĝo, kaj adorkliniĝis vizaĝaltere antaŭ la reĝo; kaj la reĝo kisis Abŝalomon.