2 Siangpahrang 7
1 Elisha mah, Angraeng ih lok hae tahngai oh. Angraeng mah, Khawnbang hae atue ah, Samaria khongkha taengah, takaw dip kahoih tahhaih maeto naah Shekel maeto hoi zaw o ueloe, barli cang tahhaih maeto naah Shekel hnetto hoiah zaw o tih, tiah thuih, tiah a naa.
Wtedy Elizeusz powiedział: Słuchajcie słowa PANA. Tak mówi PAN: Jutro o tej porze w bramie Samarii jedna miara mąki pszennej będzie za jednego sykla i dwie miary jęczmienia [też] za sykla.
2 Siangpahrang mah oep ih angraeng maeto mah, Sithaw kami khaeah, Khenah, Angraeng mah van ih thoknawk to paong cadoeh, hae hmuen hae angcoeng thai tih maw? tiah a naa. Elisha mah, To hmuen to na mik hoi roe na hnu tih, toe na caa mak ai, tiah a naa.
Wówczas książę, na którego ramieniu król się wspierał, odezwał się do męża Bożego: Choćby PAN zrobił okna w niebie, czy mogłoby tak się stać? Odpowiedział mu: Oto zobaczysz to na własne oczy, ale jeść z tego nie będziesz.
3 Vangpui akunhaih khongkha taengah, ngansae man kami palito oh o; to naah angmacae hoi angmacae tipongah duek khoek to hae ah anghnut han oh? tiah a thuih o.
A było czterech trędowatych mężczyzn u wejścia bramy. Mówili oni jeden do drugiego: Po co tu siedzimy, aż umrzemy?
4 Aicae mah, Vangpui thungah caeh o si, tiah a thuih o nahaeloe, vangpui thungah khokhahaih to oh pongah a dueh o tih; hae ah anghnut o khing cadoeh a dueh o tih. To pongah angzo oh, Syria kaminawk ohhaih ahmuen ah caeh o si loe, takpum angpaek o halat si: nihcae mah na pathlung o nahaeloe, a hing o ueloe, na hum o boeh loe, a dueh o tih, tiah a thuih o.
Jeśli powiemy: Wejdziemy do miasta, w mieście jest głód i tam umrzemy. A jeśli zostaniemy tu, również umrzemy. Teraz więc chodźcie i przejdźmy do obozu Syryjczyków. Jeśli pozostawią nas przy życiu, będziemy żyć, a jeśli nas zabiją, umrzemy.
5 Nihcae loe khodai ai naah angthawk o moe, Syria kaminawk ataihaih ahmuen ah caeh o; Syria kaminawk iihhaih im um ah phak o naah loe, khenah, to ah kami maeto doeh om ai.
Wstali więc o zmierzchu, aby przejść do obozu Syryjczyków. A gdy dotarli do krańca obozu Syryjczyków, oto nikogo tam nie było.
6 Angraeng mah Syria kaminawk ih hrang tuen, hrangleeng atuen, paroeai misatuh kaminawk ih atuen to thaisak; to pongah nihcae mah khen oh, Israel siangpahrang loe aicae tuk hanah, Hit hoi Izip siangpahrangnawk to tlai boeh, tiah maeto hoi maeto a thuih o.
PAN bowiem sprawił, że w obozie Syryjczyków słychać było turkot rydwanów, tętent koni i gwar wielkiego wojska. Mówili jeden do drugiego: Oto król Izraela najął przeciwko nam królów chetyckich i królów Egiptu, aby na nas napadli.
7 To pongah nihcae loe khawnthaw ah angthawk o moe, angmacae ih buk, hrangnawk hoi laa hrangnawk to cawnh o taak; ataihaih im doeh suek o sut moe, hinghaih loih thai hanah a cawnh o.
Wstali więc i uciekli o zmierzchu, zostawiając swoje namioty, swoje konie [i] osły – cały obóz tak, jak był, i uciekli, aby ratować swoje życie.
8 Ngansae man kaminawk loe ataihaih im taeng to phak o moe, iihhaih im maeto thungah akun o; a caak o, a naek o moe, sui hoi phoisanawk, khukbuennawk to lak o pacoengah, hawk o; nihcae loe amlaem o let moe, kalah maeto imthung ah doeh akun o, hmuenmaenawk to lak o moe, hawk o let bae.
A gdy trędowaci dotarli do krańca obozu, weszli do jednego namiotu, jedli, pili, wynieśli stamtąd srebro, złoto i szaty, po czym poszli i ukryli to. Następnie wrócili, weszli do drugiego namiotu, [również] wynieśli stamtąd [łup], odeszli i ukryli [go].
9 To pacoengah maeto hoi maeto, a sak o ih hmuen hae amsoem ai; vaihni loe tamthanglok kahoih thuihaih niah oh, toe aicae loe thui ai ah a oh o duem; thui ai ah khodai khoek to a oh o nahaeloe, aicae nuiah sethaih om moeng tih; to pongah caeh o si loe, siangpahrang imthung takohnawk khaeah thui pae si, tiah a thuih o.
Wtedy powiedzieli jeden do drugiego: Niedobrze czynimy. Ten dzień jest dniem dobrej nowiny, a my milczymy. Jeśli będziemy czekać aż do brzasku, spotka nas kara. Chodźcie więc teraz, pójdźmy i opowiadajmy o tym domowi króla.
10 To pongah caeh o moe, vangpui khongkha toep kami to kawk o, nihcae khaeah, Syria kaminawk ataihaih im ah ka caeh o naah, khenah, kami maeto doeh om o ai boeh; kami lok doeh om ai; toe hrang hoi laa hrangnawk ih lok khue to oh; ataihaih imnawk doeh caeh o taak, tiah a thuih pae o.
Przyszli więc i zawołali na strażnika bramy miejskiej. Powiedzieli im: Przyszliśmy do obozu Syryjczyków, a oto nikogo tam nie było, nie słychać było głosu ludzkiego, widzieliśmy tylko uwiązane konie i osły oraz namioty, tak jak były.
11 Sipae toep kaminawk loe angkawk o moe, to tamthang to siangpahrang imthung ah thuih o.
Wtedy zawołał on innych strażników, a ci opowiedzieli o tym we wnętrzu domu króla.
12 Siangpahrang loe khodai ai naah angthawk moe, a tamnanawk khaeah, Syria kaminawk mah aicae nuiah sak ih hmuen to kang thuih o han. Aicae loe zok amthlam boeh, tiah nihcae mah panoek o; nihcae mah, aicae vangpui thung hoi tasa bang tacawt naah kahing ah naeh si loe, vangpui thungah akun si, tiah a poek o pongah, nihcae loe taw thungah anghawk hanah angmacae ataihaih ahmuen hoiah tacawt o boeh, tiah a naa.
Wówczas król wstał w nocy i powiedział do swoich sług: Powiem wam, co nam uczynili Syryjczycy: wiedzą, że głodujemy. Wyszli więc z obozu i ukryli się w polu, mówiąc: Gdy wyjdą z miasta, pojmiemy ich żywych i wejdziemy do miasta.
13 A tamna maeto mah, Thoemto kaminawk mah vangpui thungah kanghnat hrang pangato la o nasoe; khenah, to kaminawk doeh to ah kaom paroeai Israel kaminawk baktiah ni dueh o tih; to kaminawk to patoeh si loe, khen noek si, tiah pathim pae.
Jeden z jego sług odpowiedział: Niech wezmą, proszę, pięć spośród reszty koni, które zostały w mieście – oto są one jak całe mnóstwo Izraela, które zostało w nim, oto [są] one jak całe mnóstwo Izraela, które już zginęło – wyślemy [je] i zobaczymy.
14 To pongah nihcae mah hrang lakok hnetto lak o moe, Syria misatuh kaminawk ohhaih ahmuen ah patoeh o; hrang lakok mongh kaminawk khaeah, Caeh oh loe, hmuen ohhaih dan to khen oh, tiah a naa.
Wzięli więc dwa konie zaprzęgowe, które król posłał do obozu Syryjczyków, mówiąc: Idźcie i zobaczcie.
15 To kaminawk mah nihcae to Jordan vapui karoek to patom o, khenah, Syria kaminawk loe tawthaih hoiah cawnh o pongah, loklam loe nihcae mah vah o sut ih khukbuen hoi hmuenmaenawk hoiah koi. To pongah patoeh ih kaminawk loe amlaem o let moe, siangpahrang khaeah thuih pae o.
Szli za nimi aż do Jordanu. A oto cała droga była pełna szat i naczyń, które Syryjczycy porzucili w pośpiechu. Wtedy posłańcy wrócili i oznajmili to królowi.
16 Kaminawk loe caeh o moe, Syrianawk ataihaih im to muk pae o. To pongah angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, takaw dip tangsum maeto naah Shekel maeto hoiah zawh o.
Wówczas lud wyszedł i złupił obóz Syryjczyków. I jedna miara mąki pszennej była za sykla i dwie miary jęczmienia za sykla, według słowa PANA.
17 Siangpahrang mah oep ih angraeng to siangpahrang khongkha toepkung ah suek; toe siangpahrang anih khaeah caeh naah, Sithaw kami mah thuicoek ih lok baktih toengah, khongkha toepkung loe kaminawk mah khongkha taengah atit o moe, duek.
A król ustanowił tego księcia, na którego ramieniu się wspierał, [nadzorcą] bramy. Lud jednak zadeptał go w bramie na śmierć, jak powiedział mąż Boży, który [o tym] mówił, gdy król zszedł do niego.
18 Sithaw kami mah siangpahrang khaeah, Khawnbang hae atue phak naah, takaw dip kahoih tahhaih maeto naah shekel maeto hoiah zaw o ueloe, Samaria vangpui khongkha ah barli cang tahhaih hnetto naah shekel maeto hoiah zaw o tih, tiah thuih ih lok baktih toengah oh phaek.
I stało się tak, jak powiedział królowi mąż Boży: Dwie miary jęczmienia za sykla i jedna miara mąki pszennej za sykla będą jutro o tej porze w bramie Samarii.
19 To naah khongkha toepkung angraeng mah Sithaw kami khaeah, Khenah, Angraeng mah vaihi van ih thok to paong cadoeh, to hmuen to om thai tih maw? tiah thuih. Sithaw kami mah anih khaeah, Khenah, Na mik hoi roe na hnu tih, toe na caa mak ai, tiah a naa.
Wtedy ten książę odpowiedział mężowi Bożemu: Choćby PAN zrobił okna w niebie, czy mogłoby tak się stać? Odpowiedział: Oto zobaczysz to na własne oczy, ale jeść z tego nie będziesz.
20 To tiah thuih ih lok baktih toengah to angraeng khaeah phak, kaminawk mah anih to khongkha ah atit o pongah, anih loe duek.
I tak się z nim stało. Lud bowiem zadeptał go w bramie i [książę] umarł.
