1 Samuel 5
1 Philistinnawk mah Sithaw ih thingkhong lak o ving pacoengah, Ebenezer vangpui hoiah Ashdoh vangpui ah caeh o haih.
Tedy Filistynowie wzięli skrzynię Bożą, i zanieśli ją z Ebenezer do Azotu.
2 Sithaw ih thingkhong to lak o pacoengah, Dagon tempul thungah, Dagon taengah suek o.
Wziąwszy tedy Filistynowie onę skrzynię Bożą, wprowadzili ją do domu Dagonowego, i postawili ją podle Dagona.
3 Ashdoh vangpui ih kaminawk khawnbang khawnthaw ah angthawk o naah loe, khenah, Dagon loe amtimh moe, a mikhmai hoiah Angraeng thingkhong hmaa ih long to daeng mong. Nihcae mah Dagon to pathawk o moe, a ohhaih ahmuen ah suek o let.
A gdy rano wstali Azotczanie nazajutrz, oto, Dagon leżał twarzą swoją na ziemi przed skrzynią Pańską; i ponieśli Dagona, i postawili go na miejscu jego.
4 Toe khawnbang khawnthaw ah angthawk o naah loe, khenah, Dagon ih mikhmai mah Angraeng ih thingkhong hmaa ah kaom long to daeng mong let bae; Dagon ih lu hoi a bannawk to angkhaeh moe, khongkha taengah anghaeh phang; a taak pum khue to oh sut.
A gdy zaś wstali rano nazajutrz, oto, Dagon leżał twarzą swoją na ziemi przed skrzynią Pańską; a łeb Dagonowy i obie dłonie rąk jego ułamane były na progu, tylko sam pień Dagonowy został podle niej.
5 To pongah Dagon ih qaimanawk hoi Dagon tempul ah kacaeh kaminawk boih mah vaihni ni khoek to Ashdoh vangpui ah kaom Dagon tempul ih khongkha to cawh o ai.
Przetoż nie wstępują kapłani Dagonowi, i wszyscy, którzy wchodzą do domu Dagonowego, na próg Dagonowy w Azocie, aż do dnia tego.
6 Angraeng mah Ashdoh kaminawk hoi to prae thungah kaom kaminawk to kazit angmah ih ban hoi roe ah paro pae; Ashdoh vangpui ah kaom kaminawk to ahlut nathaih hoiah dan a paek.
Tedy była ciężka ręka Pańska nad Azotczany, a gubiła je; bo je zarażała wrzodami na zadnicach, w Azocie i w granicach jego.
7 To tiah kaom hmuen to Ashdoh ih kaminawk mah hnuk o naah, Israel Sithaw ih Sithaw thingkhong loe, aicae hoi nawnto oh han om ai; anih ih ban loe aicae hoi aicae ih sithaw Dagon nuiah paroeai azit, tiah a thuih o.
A widząc mężowie z Azotu, co się działo, rzekli: Niechaj nie zostawa skrzynia Boga Izraelskiego z nami; albowiem sroga jest ręka jego przeciwko nam, i przeciwko Dagonowi, bogu naszemu.
8 To pongah Philistin ukkungnawk boih to kawk moe, Israel kaminawk ih Sithaw thingkhong hae kawbangmaw a sak o han? tiah a naa o. To naah nihcae mah, Israel Sithaw ih thingkhong loe Gath ah thak oh, tiah pathim pae o; to pongah Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong to ah a thak o.
A tak obesłali i zebrali wszystkie książęta Filistyńskie do siebie, i mówili: Cóż uczynimy z skrzynią Boga Izraelskiego? I odpowiedzieli: Do Gad niech będzie doprowadzona skrzynia Boga Izraelskiego; i odprowadzono tam skrzynię Boga Izraelskiego.
9 Toe Sithaw thingkhong thak o pacoengah, Angraeng ih ban mah to vangpui thungah kalen parai amrohaih to phaksak; vangpui thung ih kaminawk loe nawkta doeh mitong doeh ahlut nathaih to phaksak boih.
A gdy ją odprowadzili, powstała ręka Pańska przeciw miastu trpieniem bardzo wielkiem, i zarażała męże miasta od małego aż do wielkiego, i naczyniło się im wrzodów na skrytych miejscach.
10 To pongah nihcae mah Sithaw ih thingkhong to Ekkron vangpui ah thak o. Sithaw ih thingkhong Ekkron vangpui thungah akun naah, Aicae hoi aicae ih kaminawk hum hanah, Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong to aicae khaeah thak o boeh, tiah Ekkron vangpui ih kaminawk mah hang o.
Odesłali tedy skrzynię Bożą do Akkaronu; a gdy przyszła skrzynia Boża do Akkaronu, krzyczeli Akkarończycy, mówiąc: Przyprowadzono do nas skrzynię Boga Izraelskiego, aby nas wymordowano z ludem naszym.
11 To pongah Philistin ukkung angraengnawk to kawk hanah kami to patoeh o moe, Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong mah, aicae hoi aicae ih kaminawk to hum han ai ah, thak o ving lai ah; angmah ohhaih ahmuen ah caeh let nasoe; Angraeng ih ban loe azit parai pongah, vangpui boih kadueh thaih nathaih hoiah koi boeh.
Przetoż posławszy zgromadzili wszystkie książęta Filistyńskie, i rzekli: Odeślijcie skrzynię Boga Izraelskiego, a niech się wróci na miejsce swoje, i niech nas nie zabija i ludu naszego; bo był strach śmierci po wszystkiem mieście, a była tam bardzo ciężka ręka Boża.
12 Dueh ai ah kaloih kaminawk to ahlut nathaih phaksak moe, vangpui thung ih kaminawk hanghaih lok loe van khoek to phak boeh, tiah a naa o.
A mężowie którzy nie pomarli, zarażeni byli wrzodami na zadnicy, tak, iż wstępował krzyk miasta do nieba.
