Masalimo 137

1 Mʼmbali mwa mitsinje ya ku Babuloni tinakhala pansi ndi kulira pamene tinakumbukira Ziyoni.

Við sátum á bökkum Babylonsfljóts og minntumst Jerúsalem – og grétum.

2 Kumeneko, pa mitengo ya misondozi tinapachika apangwe athu,

Gígjurnar höfum við lagt til hliðar, hengt þær á greinar pílviðarins.

3 pakuti anthu otigwira ukapolo anatipempha kuti tiyimbe nyimbo. Otizunza athu anafuna nyimbo zachisangalalo; iwo anati, “Tiyimbireni imodzi mwa nyimbo za ku Ziyoni!”

Hvernig eigum við að geta sungið?

4 Tingayimbe bwanji nyimbo za Yehova mʼdziko lachilendo?

Samt heimta kúgarar okkar söng, vilja að við syngjum gleðiljóð frá Síon!

5 Ndikakuyiwala iwe Yerusalemu, dzanja langa lamanja liyiwale luso lake.

Ef ég gleymi þér Jerúsalem, þá visni mín hægri hönd!

6 Lilime langa limamatire ku nkhama za mʼkamwa mwanga ndikapanda kukukumbukira iwe Yerusalemu, ngati sindiyesa iwe chimwemwe changa chachikulu.

Ef ég elska annað umfram Jerúsalem, þá sé mér mátulegt að missa málið og tapa röddinni.

7 Kumbukirani, Inu Yehova, zimene Aedomu anachita pa tsiku limene Yerusalemu anagonja. Iwowo anafuwula kuti, “Mugwetseni pansi, mugwetseni pansi mpaka pa maziko ake!”

Ó, Drottinn, gleymdu ekki orðum Edómíta, daginn þegar Babyloníumenn hernámu Jerúsalem. „Rífið allt til grunna!“æptu þeir.

8 Iwe mwana wa mkazi wa Babuloni, woyenera kuwonongedwa, wodalitsika ndi yemwe adzakubwezera pa zimene watichitira.

Þú Babýlon, ófreskja eyðingarinnar, þú munt sjálf verða lögð í rúst. Lengi lifi þeir sem eyða þig – þig sem eyddir okkur.

9 Amene adzagwira makanda ako ndi kuwakankhanthitsa pa miyala.

Og heill þeim sem tekur ungbörn þín og slær þeim við stein!