Pinadayag 10

1 Ug unya nakita ko ang laing usa ka manolunda nga kusgan, nga nagakunsad gikan sa langit. Siya sinul-oban ug panganud, ug sa iyang ulo dihay usa ka balangaw. Ang iyang nawong maingon sa Adlaw, ug ang iyang mga bitiis maingon sa mga haligi nga kalayo.

Then I saw another mighty angel, descending from heaven. His robe was a cloud; over his head was the rainbow; his face was like the sun, and his feet like pillars of fire;

2 Ug sa iyang kamot dihay binuklad nga usa ka gamayng basahon nga linukot. Ug ang iyang too nga tiil diha niya itunob sa dagat, ug ang iyang wala nga tiil diha niya itunob sa yuta,

in his hand he held a little book open. He set his right foot on the sea, and his left on the land;

3 ug siya misinggit sa makusog nga tingog maingon sa usa ka leon nga nagangulob; ug sa pagsinggit niya, mitingog ang pito ka mga dalogdog.

and he cried in a loud voice like the roaring of a lion. At his cry the seven peals of thunder spoke, each with its own voice.

4 Ug sa nakatingog na ang pito ka mga dalogdog, isulat ko na unta kini, apan akong nadungog gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, "Ililong ang gisulti sa pito ka mga dalogdog, ug ayaw kini isulat."

And, when they spoke, I was about to write; but I heard a voice from heaven say – “Keep secret what the seven peals of thunder said, and do not write it down.”

5 Ug ang manolunda nga akong nakita nga nagtindog sa dagat ug sa yuta mibayaw sa iyang toong kamot ngadto sa langit

Then the angel, whom I had seen standing on the sea and on the land, raised his right hand to the heavens,

6 ug nanumpa pinaagi niadtong buhi hangtud sa kahangturan, nga mao ang nagbuhat sa langit ug sa mga ania niini, sa yuta ug sa mga ania niini, ug sa dagat ug sa mga ania niini, nga wala na gayuy langanlangan pa, (aiōn g165)

and swore by him who lives for ever and ever, who created the heavens and all that is in them, and the earth and all that is in it, and the sea and all that is in it, that time should cease to be. (aiōn g165)

7 hinonoa nga sa mga adlaw sa tingog sa trumpeta inighuyop niini sa ikapitong manolunda, pagatumanon na ang tinago sa Dios, sumala sa iyang gipahibalo ngadto sa iyang mga ulipon nga mao ang mga profeta.

Moreover at the time when the seventh angel will speak, when he is ready to blow his blast, then the hidden purposes of God, of which he told the good news to his servants, the prophets, are at once fulfilled.

8 Ug ang tingog nga akong nadungog gikan sa langit misulti kanako pag-usab nga nag-ingon, "Lumakaw ka, kuhaa ang basahong binuklad nga anaa sa kamot sa manolunda nga nagatindog sa dagat ug sa yuta."

Then came the voice which I had heard from heaven. It spoke to me again, and said – “Go and take the book that is open in the hand of the angel who stands on the sea and on the land.”

9 Ug miadto ako sa manolunda ug giingnan ko siya nga ihatag niya kanako ang gamayng basahon nga linukot; ug siya miingon kanako, "Kuhaa kini ug kan-a; mapait kini sa imong tiyan, bisan tuod sa imong baba matam-is kini daw dugos."

So I went to the angel and asked him to give me the little book. And he said “Take it, and eat it. It will be bitter to your stomach, but in your mouth it will be as sweet as honey.”

10 Ug gikuha ko ang gamayng basahon gikan sa kamot sa manolunda ug akong gikaon kini; ug matam-is kini sa akong baba, daw dugos, apan sa gitulon ko na kini ang akong tiyan mibati sa kapait.

I took the little book out of the angel’s hand and ate it, and, while in my mouth, it was like the sweetest honey; but, when I had eaten it, it was bitter to my stomach.

11 Ug unya giingnan ako, "Kinahanglan magahimo ikaw pag-usab ug profesiya labut sa daghang mga tawo ug mga nasud ug mga pinulongan ug mga hari."

And I was told – “You must prophesy again about men of many peoples, and nations, and languages, and about many kings.”