Mga Salmo 66

1 Managhimo kamo ug usa ka malipayong kagahub ngadto sa Dios, tibook nga yuta:

En Psalmvisa, till att föresjunga. Fröjdens Gudi, all land.

2 Awita ninyo ang himaya sa iyang ngalan: Himoa ninyo nga mahimayaon ang iyang pagdayeg.

Lofsjunger, till att ära hans Namn; priser honom härliga.

3 Ingna ninyo ang Dios: Pagkamakalilisang ang imong mga buhat! Pinaagi sa kadaku sa imong gahum ang imong mga kaaway managyukbo sa ilang kaugalingon nganha kanimo,

Säger till Gud: Huru underliga äro dina gerningar! Dinom fiendom skall fela för dine stora magt.

4 Ang tibook nga yuta magasimba kanimo, Ug magaawit nganha kanimo; (Sila) magaawit alang sa imong ngalan. (Sehla)

All land tillbedje dig, och lofsjunge dig; lofsjunge dino Namne. (Sela)

5 Umari, ug tuman-aw kamo sa mga buhat sa Dios; Siya makalilisang sa iyang mga ginabuhat nganha sa mga anak sa mga tawo.

Kommer och ser uppå Guds verk; den så underlig är i sina gerningar, ibland menniskors barn.

6 Ang dagat gihimo niya nga yuta nga mamala; Nanagpanabok (sila) sa suba nga nanagtiniil: Didto nanagkalipay kita diha kaniya.

Han förvandlar hafvet uti det torra, så att man till fot öfver vattnet går. Dess fröjde vi oss i honom.

7 Siya nagahari pinaagi sa iyang gahum sa walay katapusan; Ang iyang mga mata naniid sa mga nasud: Dili unta magmapahitas-on ang mga masukihon sa ilang kaugalingon. (Selah)

Han är rådandes med sine kraft evinnerliga; hans ögon skåda på folken. De affällige skola icke kunna upphäfva sig. (Sela)

8 Oh dayega ninyo, mga katawohan, ang atong Dios, Ug himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya;

Lofver, I folk, vår Gud; låter hans lof vidt hördt varda;

9 Siya mao ang nagakupot sa kinabuhi sa atong kalag, Ug dili motugot nga ang atong mga tiil matarug.

Den våra själ vid lif behåller, och låter våra fötter icke slinta.

10 Kay gisulayan mo kami, Oh Dios: Imo kami nga gisulayan, ingon sa pagsulay ug salapi.

Ty, Gud, du hafver försökt oss, och pröfvat oss, såsom silfver pröfvadt varder.

11 Gisulod mo kami sa pukot; Gibutangan mo ug lulan nga masakit ang among mga hawak.

Du hafver fört oss uti häktelse; du hafver lagt en tunga på våra länder.

12 Ikaw nagtugot sa mga tawo sa pagkabayo sa ibabaw sa among mga ulo; Minglabang kami sa kalayo ug sa tubig; Apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa usa ka dapit sa kadagaya.

Du hafver låtit komma menniskor öfver vårt hufvud. Vi äre komne i eld och i vatten; men du hafver utfört oss, och vederqvickt oss.

13 Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad-nga-sinunog; Magabayad ako kanimo sa akong mga panaad,

Derföre vill jag med bränneoffer gå in uti ditt hus, och betala dig mina löften;

14 Nga gipamulong sa akong mga ngabil, Ug gisulti sa akong baba, sa diha ako sa kalisdanan.

Såsom jag mina läppar upplåtit hafver, och min mun talat hafver, i mine nöd.

15 Mga halad-nga-sinunog sa mga pinatambok, igahalad ko kanimo, Nga adunay incienso sa mga lakeng carnero: Magahalad ako ug mga lakeng vaca uban sa mga kanding. (Selah)

Jag vill göra dig fet bränneoffer af brändom vädrom; jag vill offra oxar och bockar. (Sela)

16 Umari, ug patalinghug, ngatanan kamo nga nangahadlok sa Dios, Ug igapahayag ko kaninyo ang gibuhat niya alang sa akong kalag.

Kommer hit, hörer till, alle I som Gud frukten; jag vill förtälja, hvad han mine själ gjort hafver.

17 Kaniya mitu-aw ako sa akong baba, Ug gidayeg siya sa akong dila.

Till honom ropade jag med min mun, och prisade honom med mine tungo.

18 Kong sa akong kasingkasing nagapalandong ako sa kadautan, Ang Ginoo dili magapatalinghug kanako:

Om jag något orätt förehade i mitt hjerta, så, vorde Herren mig ej hörandes.

19 Apan sa pagkamatuod ang Dios nagpatalinghug; Gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo.

Derföre hörer mig Gud, och aktar uppå min bön.

20 Dalayegon ang Dios, Nga wala magsalikway sa akong pag-ampo, Ni sa iyang mahigugmaong-kalolot gikan kanako.

Lofvad vare Gud, den mina bön icke förkastar, eller vänder sina godhet ifrå mig.