Mga Salmo 139

1 Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako.

Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.

2 Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.

3 Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.

4 Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.

5 Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.

6 Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.

7 Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?

8 Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw. (Sheol h7585)

Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)

9 Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,

10 Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.

11 Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -

12 Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.

13 Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.

14 Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.

15 Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.

16 Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako, Sa diha nga wala pay miabut kanila.

Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.

17 Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!

18 Kong isipon ko (sila) labing daghan pa (sila) kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.

19 Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -

20 Kay sa mga pasipala, nanagsulti (sila) batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!

21 Wala ba nako pagdumti (sila) Oh Jehova, (sila) nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?

22 Gidumtan ko (sila) uban sa hingpit nga pagdumot: (Sila) nahimong akong mga kaaway.

Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.

23 Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,

24 Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.

og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!