Mga Salmo 139

1 Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako.

For the Leader. A Psalm of David. O LORD, Thou hast searched me, and known me.

2 Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

Thou knowest my downsitting and mine uprising, Thou understandest my thought afar off.

3 Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

Thou measurest my going about and my lying down, and art acquainted with all my ways.

4 Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

For there is not a word in my tongue, but, lo, O LORD, Thou knowest it altogether.

5 Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

Thou hast hemmed me in behind and before, and laid Thy hand upon me.

6 Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

Such knowledge is too wonderful for me; too high, I cannot attain unto it.

7 Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

Whither shall I go from Thy spirit? or whither shall I flee from Thy presence?

8 Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw. (Sheol h7585)

If I ascend up into heaven, Thou art there; if I make my bed in the nether-world, behold, Thou art there. (Sheol h7585)

9 Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

If I take the wings of the morning, and dwell in the uttermost parts of the sea;

10 Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

Even there would Thy hand lead me, and Thy right hand would hold me.

11 Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

And if I say: 'Surely the darkness shall envelop me, and the light about me shall be night';

12 Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

Even the darkness is not too dark for Thee, but the night shineth as the day; the darkness is even as the light.

13 Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

For Thou hast made my reins; Thou hast knit me together in my mother's womb.

14 Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

I will give thanks unto Thee, for I am fearfully and wonderfully made; wonderful are Thy works; and that my soul knoweth right well.

15 Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

My frame was not hidden from Thee, when I was made in secret, and curiously wrought in the lowest parts of the earth.

16 Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako, Sa diha nga wala pay miabut kanila.

Thine eyes did see mine unformed substance, and in Thy book they were all written — even the days that were fashioned, when as yet there was none of them.

17 Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

How weighty also are Thy thoughts unto me, O God! How great is the sum of them!

18 Kong isipon ko (sila) labing daghan pa (sila) kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

If I would count them, they are more in number than the sand; were I to come to the end of them, I would still be with Thee.

19 Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

If Thou but wouldest slay the wicked, O God — depart from me therefore, ye men of blood;

20 Kay sa mga pasipala, nanagsulti (sila) batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

Who utter Thy name with wicked thought, they take it for falsehood, even Thine enemies —

21 Wala ba nako pagdumti (sila) Oh Jehova, (sila) nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

Do not I hate them, O LORD, that hate Thee? And do not I strive with those that rise up against Thee?

22 Gidumtan ko (sila) uban sa hingpit nga pagdumot: (Sila) nahimong akong mga kaaway.

I hate them with utmost hatred; I count them mine enemies.

23 Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

Search me, O God, and know my heart, try me, and know my thoughts;

24 Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.

And see if there be any way in me that is grievous, and lead me in the way everlasting.