Panultihon 7
1 Anak ko, bantayi ang akong mga pulong, Ug tagoa ang akong mga sugo uban kanimo.
My son! Keep my sayings, And lay up my commands with you.
2 Bantayi ang akong mga sugo ug ikaw mabuhi; Ug ang akong balaod ingon sa tawo-tawo sa imong mata.
Keep my commands, and live, And my law as the pupil of your eye.
3 Ibugkos sila sa imong mga tudlo; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing.
Bind them on your fingers, Write them on the tablet of your heart.
4 Pamulongan mo ang kaalam: Ikaw mao ang akong igsoon nga babaye; Ug tawga ang salabutan nga imong kauban nga babaye:
Say to wisdom, “You [are] my sister.” And cry to understanding, “Relative!”
5 Aron sila magabantay kanimo gikan sa dumuloong babaye, Gikan sa dumuloong nga maga-ulo-ulo uban sa iyang mga pulong.
To preserve you from a strange woman, From a stranger who has made her sayings smooth.
6 Kay sa tamboanan sa akong balay Ako milili sa akong rihas;
For at a window of my house, I have looked out through my casement,
7 Ug ako nakatan-aw sa taliwala sa mga walay-pagtagad, Ako nakaila diha sa taliwala sa mga batan-on, Sa usa ka batan-on nga walay salabutan,
And I see among the simple ones, I discern among the sons, A young man lacking understanding,
8 Miagi sa dalan haduol sa iyang likoanan; Ug siya mipadulong ngadto sa iyang balay,
Passing on in the street, near her corner, And the way [to] her house he steps,
9 Sa pagkasalumsom, sa pagkahapon sa adlaw, Sa pagkatungang gabii ug sa kangitngitan.
In the twilight—in the evening of day, In the darkness of night and blackness.
10 Ug, ania karon, may mitagbo kaniya nga usa ka babaye Sa pamisti sa usa ka babayeng bigaon, ug malimbongon sa kasingkasing.
And behold, a woman to meet him—(A harlot’s dress, and watchful of heart,
11 (Siya sabaan ug malimbongon; Ang iyang mga tiil dili mahimutang sa iyang balay:
She [is] noisy, and stubborn, her feet do not rest in her house.
12 Karon siya anaa sa kadalanan, unya sa halapad nga mga dapit, Ug magahubong sa tagsatagsa ka likoanan).
Now in an out-place, now in broad places, And she lies in wait near every corner)—
13 Busa iyang hidakpan siya, ug gihagkan siya, Ug uban sa usa ka magahing nawong siya miingon kaniya:
And she laid hold on him and kissed him, She has hardened her face and says to him,
14 Mga halad sa halad-sa-pakigdait maoy ania kanako; Niining adlawa gituman ko ang akong mga panaad.
“Sacrifices of peace-offerings [are] by me, Today I have completed my vows.
15 Sa ingon niana ako milakat aron sa pagpakigtagbo kanimo, Sa masingkamoton nga pagpangita sa imong nawong, ug hikaplagan ko ikaw.
Therefore I have come forth to meet you, To earnestly seek your face, and I find you.
16 Gibuklad ko na sa akong higdaanan ang mga habol nga binuldahan, Sa ginihay nga mga panapton nga hinabol sa Egipto.
I decked my bed [with] ornamental coverings, Carved works—cotton of Egypt.
17 Gipahumotan ko na ang akong higdaanan. Sa mirra, aloes ug sinamomo;
I sprinkled my bed [with] myrrh, aloes, and cinnamon.
18 Umari ka, maghubog kita sa gugma hangtud sa pagkabuntag; Managlipay kita sa atong kaugalingon sa mga gugma.
Come, we are filled [with] love until the morning, We delight ourselves in loves.
19 Kay ang akong lalake wala sa balay; Siya atua sa halayong panaw:
For the man is not in his house, He has gone on a long journey.
20 Siya nagdala ug usa ka puntil nga salapi uban kaniya; Siya mopauli sa balay sa motakdul na ang bulan.
He has taken a bag of money in his hand, At the day of the new moon he comes to his house.”
21 Pinaagi sa iyang madanihon nga pakigpulong siya nakalukmay kaniya; Uban sa ulo-ulo sa iyang mga ngabil napugos siya sa pagnunot kaniya,
She turns him aside with the abundance of her speech, She forces him with the flattery of her lips.
22 Siya misunod kaniya sa walay langan, Ingon sa usa ka vaca nga nagapadulong ngadto sa ihawan, Kun maingon sa usa nga anaa sa mga talikala aron sa pagtul-id sa mga buang;
He is going after her straight away, he comes as an ox to the slaughter, And as a chain to the discipline of a fool,
23 Hangtud nga ang usa ka udyong molagbas sa iyang atay, Ingon sa usa ka langgam nga nagdali ngadto sa lit-ag, Ug wala manghibalo nga kana alang sa iyang kinabuhi.
Until an arrow splits his liver, As a bird has hurried to a snare, And has not known that it [is] for its life.
24 Busa karon, mga anak ko, patalinghug kamo kanako, Ug matngoni ninyo ang mga pulong sa akong baba.
And now, you sons, listen to me, And give attention to sayings of my mouth.
25 Ayaw pagpakilinga ang imong kasingkasing ngadto sa iyang mga dalan; Ayaw pagpasalaag ngadto sa iyang mga alagianan:
Do not let your heart turn to her ways, Do not wander in her paths,
26 Kay siya nagapabutalid sa daghang mga samaran: Oo, ang tanan sa iyang gipamatay usa na ka dakung panon.
For many [are] the wounded she caused to fall, And mighty [are] all her slain ones.
