Panultihon 3
1 Anak ko, ayaw hikalimti ang akong Kasugoan; Apan pabantayi sa imong kasingkasing ang akong mga sugo:
Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
2 Kay ang kadugayon sa mga adlaw, ug mga tuig sa kinabuhi, Ug pakigdait, sila igadugang kanimo.
For livetid lang og livs-år i mengd og velferd dei gjev deg i rikaste mål.
3 Ayaw pagpabiyaa kanimo ang kalolot ug kamatuoran: Ihigot mo sila sa imong liog; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing:
Lat ei kjærleik og truskap vika frå deg, men bitt deim um halsen på deg, skriv deim på di hjartetavla!
4 Aron ikaw makakaplag sa kalomo ug maayong salabutan Sa atubangan sa Dios aug sa tawo.
Då vinn du ynde og fær godt vit for augo på Gud og menneskje.
5 Sumalig ka kang Jehova sa bug-os mong kasingkasing, Ug ayaw pagsalig sa imong kaugagalingong salabutan:
Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, Ug siya magamando sa imong mga alagianan.
Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
7 Ayaw pagpakamaalamon sa imong kaugalingong mga mata; Kahadlokan mo si Jehova, ug pahalayo gikan sa dautan:
Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
8 Kana mahimong kaayohan sa imong pusod, Ug utok sa imong mga bukog.
Det vert til helsebot for holdet ditt, og kveik for beini dine.
9 Pasidunggi si Jehova pinaagi sa imong manggad, Ug sa mga inunahang bunga sa tanan mong abut:
Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
10 Aron ang imong mga kamalig mapuno sa kadaghan, Ug ang imong pug-anan magaawas sa bag-ong vino.
Då vert dine lødor rikleg fyllte, og safti renn yver i persorne dine.
11 Anak ko, ayaw pagtamaya ang pagcastigo ni Jehova; Ni magsubo ka sa iyang pagbadlong:
Son min, ei du vanvyrde Herrens age, og ver ikkje leid for hans refsing!
12 Kay kinsa kadto nga gihigugma ni Jehova iyang ginabadlong, Maingon sa usa ka amahan sa anak nga iyang gikahimut-an.
For Herren agar den han elskar, som ein far med den son han hev kjær.
13 Malipayon ang tawo nga makakaplag sa kaalam, Ug ang tawo nga makakab-ut sa pagsabut.
Sæl den mann som hev funne visdom, og den mann som vinn seg vit!
14 Kay ang pagpakabaton niini labi pang maayo kay sa pagmanggad sa salapi, Ug ang kaayohan niini labaw pa kay sa fino nga bulawan.
For det er betre å kjøpa visdom enn sylv, og den vinning han gjev, er betre enn gull.
15 Siya labi pang bililhon kay sa mga rubi: Ug walay mausa sa mga butang nga imong ginatinguha nga ikatanding niana.
Dyrare er han enn perlor, av alle dine skattar er ingen som han.
16 Ang hataas nga mga adlaw anaa sa iyang kamot nga too; Diha sa iyang kamot nga wala anaa ang bahandi ug kadungganan.
Langt liv hev han i høgre handi, og i vinstre rikdom og æra.
17 Ang iyang mga dalan maoy mga dalan sa kahimut-anan, Ug ang tanan niyang mga alagianan mga pakigdait.
Hans vegar er hugnads-vegar, og alle hans stigar er velferd.
18 Siya maoy usa ka kahoy sa kinabuhi kanila nga mokupot kaniya: Ug malipayon ang tagsatagsa nga magahawid kaniya.
Han er livsens tre for deim som grip han, og dei som held han fast, er sæle.
19 Si Jehova pinaagi sa kaalam mitukod sa yuta; Pinaagi sa pagsabut iyang gitukod ang kalangitan.
Med visdom hev Herren grunnfest jordi, med vit hev han laga himmelen.
20 Pinaagi sa iyang kinaadman ang mga kahiladman nangaabli, Ug ang kalangitan nagapatagas sa tun-og.
Ved hans kunnskap fossa vatnet or djupi, og frå skyerne dryp det dogg.
21 Anak ko, ayaw sila pagpabulaga gikan sa imong mga mata; Batoni ang halalum nga kaalam ug ang pagkabuotan:
Son min! Slepp ikkje augo av deim, tak vare på visdom og ettertanke!
22 Sa ingon niana sila mahimong kinabuhi alang sa imong kalag, Ug gracia sa imong liog.
So skal dei vera liv for sjæli di og prydnad um halsen din.
23 Unya magalakat ikaw sa imong dalan nga may kasigurohan, Ug ang imong tiil dili mahapangdol.
Då vandrar du trygt din veg og støyter ikkje din fot.
24 Sa diha nga ikaw mohigda, dili ka malisang: Oo, ikaw mohigda, ug ang imong pagkatulog matam-is.
Når du legg deg, so kvekk du’kje upp, men du ligg og søv so godt.
25 Ayaw kalisang sa hinanali nga kahadlok, Ni sa pagkalaglag sa dautan, kong kini modangat:
Du skal ikkje ottast for bråstøkk, eller uver som yver ugudlege kjem.
26 Kay si Jehova mao ang imong kasaligan, Ug magabantay sa imong tiil nga dili hidakpan.
For Herren skal vera di tiltru, og han skal vara din fot frå snara.
27 Ayaw pag ihikaw ang kaayohan gikan kanila diin kini gikinahanglan, Sa diha nga kini anaa sa gahum sa imong kamot ang pagbuhat niini.
Haldt ei burte det gode frå deim som treng det, når det stend i di magt å gjeva det!
28 Ayaw pag-ingon sa imong isigkatawo: Lakat, ug bumalik ka pagusab, Ug sa pagkaugma ako mohatag; Sa diha nga ikaw aduna na niana.
Seg ikkje til grannen din: «Gakk og kom att! Eg skal gjeva deg i morgon» - når du hev det no!
29 Ayaw pagtinguha sa kadautan batok sa imong isigkatawo, Sa makita mo nga siya nagapuyo sa kasigurohan tupad kanimo.
Tenk ikkje på vondt mot grannen din, når han bur trygt hjå deg!
30 Ayaw pagpakig-away sa usa ka tawo sa walay gipasikaran, Kong siya wala maghilabut kanimo.
Trætta ikkje med nokon utan grunn, når han ei hev gjort deg vondt!
31 Ayaw kasinahi ang tawo nga malupigon, Ug ayaw pagpilia ang iyang mga dalan.
Ovunda ikkje ein valdsmann, og vel ikkje nokon av alle hans vegar!
32 Kay ang tawo nga sukwahi maoy usa ka dulumtanan kang Jehova; Apan ang iyang pagpakighigala anaa uban sa mga tawong matul-id.
For den falske er ei gruv for Herren, men med ærlege hev han umgang.
33 Ang pagpanghimaraut ni Jehova anaa sa balay sa dautan; Apan iyang pagapanalanginan ang puloy-anan sa tawong matarung.
Herrens forbanning er i huset hjå den gudlause, men heimen åt rettferdige velsignar han.
34 Sa pagkatinuod siya nagayubit sa mga mayubiton; Apan siya nagahatag ug gracia sa mga mapainubsanon.
Gjeld det spottarar, so spottar han, men dei audmjuke gjev han nåde.
35 Ang manggialamon makapanunod sa himaya; Apan ang kaulaw maoy makapauswag sa mga buang.
Vismenner erver æra, men dårer ber med seg skam til løn.
