Pagbangotan 5
1 Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
